Του Σάκη Μουμτζή
Η κατάθεση της τροπολογίας για την μη εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου τόσο από την Νέα Δημοκρατία όσο και από το ΚΙΝ.ΑΛ., αποτελεί μια κίνηση ματ. Καίει, πριν καν χρησιμοποιηθεί, το ισχυρότερο ίσως χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι γνωστό πως η περικοπή των συντάξεων από 1/1/2019, θα αποτελέσει την χαριστική βολή στον χειμαζόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Πλέον κανείς δεν θα μιλά για ήττα, αλλά για συντριβή. Συνεπώς, η κοινή λογική λέει πως θα κάνει τα πάντα για να αναστείλει την εφαρμογή του μέτρου και να την χρεώσει στους επόμενους. Αυτό, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να το πράξει είτε με μονομερή ενέργεια, που θα σημάνει ρήξη με τους εταίρους δανειστές και αναβίωση του αντιμνημονιακού κλίματος είτε με συναινετικές διαδικασίες.
Εννοείται, πως η εκδοχή της ρήξης θα αποφέρει μεγαλύτερα πολιτικά οφέλη για τον Α.Τσίπρα και είναι και η ευκολότερη. Η συναινετική διαδικασία απαιτεί συμφωνία πολλών βασικών παικτών, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο. Άλλωστε και η Α.Μέρκελ αυτήν την περίοδο είναι αρκετά αποδυναμωμένη και με πολλά προβλήματα, για να πάρει επάνω της την μη εφαρμογή του συγκεκριμένου μέτρου. Αυτό το είδαμε και στην μίζερη ρύθμιση που έγινε για το χρέος μας.
Και τώρα τι γίνεται; τα δύο κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης κατέθεσαν δύο ξεχωριστές τροπολογίες για την μη περικοπή των συντάξεων. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα ψηφίσουν υπέρ της εφαρμογής του μέτρου ή κατά. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Αιφνιδιάστηκαν.
Και αυτό φάνηκε από τις αντιδράσεις δύο ηγετικών στελεχών. Ο Ν.Φίλης δεν απέκλεισε την πιθανότητα μονομερούς ακύρωσης ή αναβολής του μέτρου, η δε καθ΄ύλην αρμόδια υπουργός δήλωσε πως η λύση θα είναι συναινετική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίζοντας τις τροπολογίες της Νέας Δημοκρατίας και του ΚΙΝ.ΑΛ. υφίσταται ένα ισχυρό επικοινωνιακό πλήγμα. Τι θα πει στους συνταξιούχους; Τι θα μπορεί να τους υποσχεθεί; Και πόσο πιστευτός μπορεί να γίνει κάποιος που υπόσχεται πως θα εφαρμόσει ένα μέτρο που μόλις το έχει καταψηφίσει;
Από την άλλη πλευρά, αν ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματευθεί την αναβολή της περικοπής των συντάξεων με τους δανειστές, ακυρώνει το αφήγημα της «καθαρής εξόδου». Τι καθαρή έξοδος είναι αυτή, όταν για την ακολουθητέα πολιτική απαιτείται η έγκριση των εταίρων και των δανειστών μας; θα αναρωτηθεί ο πολίτης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Και αυτό εξαιτίας της σωστής, τακτικά, κίνησης της κατάθεσης των δύο τροπολογιών.
Διακινείται η άποψη πως αυτή η κίνηση του Κ.Μητσοτάκη είναι λάθος γιατί υπόσχεται κάτι που δεν είναι στο χέρι του να το υλοποιήσει. Άλλωστε, υποστηρίζουν, η περικοπή των συντάξεων θα πρέπει, ούτως ή άλλως, να γίνει για να διασωθούν τα ταμεία και να ανακουφισθεί ο προϋπολογισμός.
Επί της ουσίας φαίνεται πως έχουν δίκιο. Τους διαφεύγει όμως ο χαρακτήρας της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας που είναι να αφοπλίσει άμεσα το βαρύ όπλο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην προπαγάνδα απαντούμε με αντι-προπαγάνδα, αιφνιδιάζοντας τον αντίπαλο.
Ο Α.Τσίπρας πλέον είτε υπάκουος είτε ατίθασος χάνει. Αυτός θα αποφασίσει το πώς.
