Δεν είναι σαφές αν πρόκειται για κάποιο απότοκο ενοχικού συνδρόμου ή για καθαρά βλακεία, αλλά η κεντροδεξιά στην Ελλάδα δεν σταματάει να μας εκπλήσσει με το πόσο τιμάει τους αγώνες του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Και δεν μιλάμε για τους τοπικούς ήρωες του αποτυχημένου εγχειρήματος της βίαιης κατάληψης της εξουσίας, αλλά για παγκόσμιους αστέρες, όπως ο Cho Ci Minh, τον ανδριάντα του οποίου θα στήσει ο Νίκος Δένδιας στην Έδεσσα. Γιατί όχι και του Ιωσήφ, Νίκο;
Πήγε ο Νίκος Δένδιας στους συντρόφους στο Βιετνάμ και συμφώνησε αυτό. Να στηθεί ο ανδριάντας του κομουνιστή ηγέτη στην Έδεσσα, επειδή στα νιάτα του ο Cho Ci Minh και όταν ήταν φιλοδυτικός, πολέμησε με τους Γάλλους στην Μακεδονία. Τρέχα γύρευε ένα πράγμα. Οπότε! Δεν θέλουμε να σκεφτούμε την ώρα και την στιγμή που ο Νίκος θα πάει επίσκεψη στην Βόρεια Κορέα. Μπορεί να βλέπουμε την προτομή του Κιμ στην Πλατεία Συντάγματος.
Δεν ξέρω ποιος κανόνας της διπλωματίας επιτρέπει τέτοιου είδους χειρονομίες. Αλλά ένας διπλωμάτης θα έπρεπε να ξέρει ότι ο συμβολισμός σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολλές φορές πιο σημαντικός από την ίδια την πράξη. Το θέλει, δηλαδή, να μας πει ο ποιητής με αυτή του την κίνηση; Τι προσφέρει στην Ελλάδα αυτή η «συμφωνία»; Ο Ανδριάντας ενός από τους πιο σκληρούς κομμουνιστές στην Έδεσσα! Μάλιστα! Πάλι καλά που δεν τον στήνουν στο Μελιγαλά…
Άστοχη η κίνηση. Από κάθε πλευρά. Είναι σαν εκείνη την δήλωση που έγινε από τον υπουργό Εξωτερικών όταν αναγνώριζε ειλικρίνεια στις διαβεβαιώσεις ότι ο υπουργός των Εξωτερικών της Ρωσίας δεν γνώριζε τα σχέδια για την εισβολή στην Ουκρανία. Εδώ, όμως, έχουμε κάτι περισσότερο. Αν δεν πρόκειται για το γνωστό ενοχικό σύνδρομο, τότε μιλάμε για μια ακόμη μεγαλοπρεπή τρύπα στο νερό. Έτσι, για να πορευόμαστε. Για να περνάει η ώρα.
Στο μεταξύ, η Κεντροδεξιά στην Ελλάδα αναρωτιέται γιατί χάνει στις νέες ηλικίες. Μα είναι απλό! Όταν οι εκπρόσωποί της αναγνωρίζουν το μεγαλείο του … αντιπάλου, είναι σαν να αποδέχονται δημοσίως ότι νίκησαν μεν, αλλά το έχουν μετανιώσει σκληρά. Οπότε; Γιατί οι νέοι άνθρωποι να ακολουθήσουν κάποιους που έχουν μετανιώσει που νίκησαν τους κομμουνιστές και γλίτωσαν την Ελλάδα από την περιπέτεια του … σοσιαλισμού;
Άλλωστε, η «συναίνεση» περνάει μέσα από τέτοιους συμβολισμούς. Ενώ αυτοί οι απαράδεκτοι του… ακραίου κέντρου, μπορούν να συνεχίσουν να μιλάνε για τις ολέθριες συνέπειες του περάσματος του κομμουνισμού. Και φυσικά για την Αριστερά οι κεντρώοι είναι… εχθροί, ενώ οι της λαϊκής δεξιάς που αναγνωρίζουν την ανωτερότητά του «λαϊκού κινήματος» είναι εν δυνάμει… σύμμαχοι και συνομιλητές.
Προτομή! Πως τον είπαμε τον κύριο; Cho Ci Minh. Καλύτερα ο Ιωσήφ Νίκο. Και κακώς δεν το ανακοίνωσες την επομένη της συνάντησής του με τον Λαβρόφ. Ιωσήφ Στάλιν. Ο αυθεντικός. Ο μοναδικός.
Θανάσης Μαυρίδης
