Οι διαρροές θέλουν την Τρίτη στη Βουλή να ξεκινάει ένας νέος ανένδοτος της αριστεράς απέναντι στη διαπλοκή και στη διαφθορά. Να λαμβάνει χώρα μία επιχείρηση αποκατάστασης της γέφυρας της αριστεράς με το ηθικό της πλεονέκτημα. Είναι μια τακτική που μας θυμίζει έντονα την επιλογή του Carmina Burana στις συγκεντρώσεις του Ανδρέα!
Τι σχέση είχε το Carmina Burana με τον σοσιαλισμό, το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου; Απολύτως καμία! Το αντίθετο!Ήταν έργο της Γερμανίας του 1937! Αλλά αυτό ελάχιστα ενδιέφερε τον Κώστα Λαλιώτη και το επιτελείο του. Σημασία είχε να διεγερθεί το συναίσθημα των οπαδών. Να ταυτιστούν με έναν επικό σκοπό και να ξεχάσουν έτσι την καθημερινότητα.
Το ίδιο ακριβώς επιχειρείται και σήμερα. Οι λέξεις διαπλοκή, διαφθορά έχουν ταυτιστεί με τους παλαιότερους, με το ΠΑΣΟΚ και με τη Νέα Δημοκρατία. Θα ρωτήσει κανείς που βρίσκονται αυτοί οι παλιότεροι και τι κάνουν σήμερα. Ποιος ενδιαφέρεται! Στη χώρα της υποκρισίας όλα είναι πιθανά.
Με μια νέα ισχυρή δόση σκανδαλολογίας, λοιπόν, μπορεί και να τα καταφέρουν! Ακριβώς επειδή κανείς δεν θέλει να θυμάται ότι ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία είχαν στο παρελθόν ποσοστά υψηλότερα και από 80%! Όπως και στο μέλλον δεν θα θέλουν πολλοί να θυμούνται ότι ο Αλέξης Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός με την ψήφο του ελληνικού λαού! Ενός λαού που είναι διατεθειμένος ακόμη και σήμερα να δει λίγο θέαμα και να ξεχάσει για τα νέα μέτρα λιτότητας και τις ολέθριες συνέπειες του προσφυγικού.
Η αριστερά που κάποτε ήταν έτοιμη να σηκώσει το λάβαρο της επανάστασης για τους συμβούλους της γερμανικής κυβέρνησης και μιλούσε για παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, είναι αυτή σήμερα που έβαλε την υπογραφή της για χιλιάδες υπαλλήλους ξένων χωρών που θα διαχειρίζονται το προσφυγικό στα ελληνικά νησιά. Μεταξύ αυτών και Τούρκοι…
Αυτή η αριστερά θα ανακαλύψει το νέο Carmina Burana. Θα βρει στη δύσκολη ώρα της ένα εύρημα από το πουθενά. Και το πιο αστείο είναι ότι μπορεί και να τα καταφέρει! Ο ελληνικός λαός ήταν πάντα επιρρεπής στο θέαμα…
Δεν πρέπει να υπάρξει Δικαιοσύνη; Προφανώς! Δεν μπορεί να λειτουργήσει μία σύγχρονη δυτική Δημοκρατία χωρίς Δικαιοσύνη. Η Δικαιοσύνη όμως θέλει κανόνες. Δεν είναι α λα καρτ. Κι η Δημοκρατία θέλει κανόνες. Βλέπετε εσείς να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Αν ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να κτυπηθεί με τη διαπλοκή, θα το είχε κάνει. Πώς; Βάζοντας κανόνες στο παιγνίδι. Άλλος τρόπος, σύντροφοι, δεν υπάρχει. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο σήμερα. Το θέμα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πώς θα κρατηθεί περισσότερο στην εξουσία. Γι'' αυτό κι έχουν ριχτεί στη μελέτη και προσπαθούν να κάνουν «ό,τι θα έκανε και ο Ανδρέας».
Από την άλλη πλευρά, το 2016 δεν είναι 1984! Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να έχει στο πλευρό του πολλά στελέχη εκείνης της περιόδου, και μάλιστα κορυφαία, αλλά δεν είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Επίσης, η χώρα βρέθηκε τότε σε μία συγκυρία που η Ευρώπη χάριζε χρήματα κι η Ελλάδα δεν είχε ακόμη πρόβλημα με το δημόσιο χρέος της. Εκείνη η δεκαετία ήταν μία τελείως διαφορετική δεκαετία από αυτή που διανύουμε σήμερα.
Επίσης, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ένας άνθρωπος με βαθιά συναίσθηση της πραγματικότητας και με μεγάλο κύρος στο εξωτερικό. Δεν θα είχε αφήσει τα πράγματα να έχουν φτάσει εδώ που έφτασαν. Θα είχε ήδη αλλάξει επιτελείο και από την περίοδο του Carmina Burana και του «Τσοβόλα δώστα όλα» θα είχε ήδη περάσει σε μία εποχή που θα προσπαθούσε επί της ουσίας, όπως έκανε στην περίοδο που ήταν υπουργός ο Κώστας Σημίτης.
Οι μεγάλοι ηγέτες έχουν και ένα αίσθημα αυτοπροστασίας. Επειδή ακριβώς μπορούν να δουν κι έξω από την κάμαρα της εξουσίας και να διακρίνουν την οργή των εξαπατημένων…
Θανάσης Μαυρίδης
