Παρουσιάζει ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, έδειξε προς στιγμήν ότι αποφάσισε να κάνει πρόταση δημιουργίας μετώπου για μελλοντική συγκυβέρνησης όχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στο ΜέΡΑ25 της ασυναρτησίας και στο ΚΚΕ που εξακολουθεί να βρίσκεται σε βαθύ σταλινικό κώμα. Έτσι όμως, το όνειρο της σοσιαλδημοκρατικής μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ χάθηκε στη στροφή.
Η αλήθεια είναι, ότι ο αντιπολιτευτικός οίστρος του ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς και κλείνει το μάτι προς την αριστερότερη πτέρυγα των πολιτών.
Η στάση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προς στο αντιεμβολιαστικό και στο γενικότερο «αντί» μέτωπο κατά των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας, χάιδεψε κάθε σαλεμένο και αντιδραστικό εγκέφαλο.
Η θέση για την επίταξη των ιδιωτικών κλινικών και των ιδιωτών ιατρών, διέγειρε κάθε εξαντλημένο υπόλειμμα λαϊκισμού.
Η αμφισβήτηση της εμβολιαστικής στρατηγικής της κυβέρνησης, προσπάθησε να προσδώσει κι ένα άρωμα δήθεν τεχνοκρατικής αντίληψης.
Η κριτική για τον «ακροδεξιό» ανασχηματισμό πήγε να σκάψει παλιές εμφυλιοπολεμικές πληγές.
Και τέλος με το ξεσήκωμα εναντίον των αλλαγών στη διαχείριση και αντιμετώπιση της βίας στα Πανεπιστήμια, χοροστατούντος του αιώνιου φοιτητή και πρώην υπουργού Παιδείας, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να συσπειρώσει τους μπαχαλάκηδες, τις αναρχοαυτόνομες ομάδες και να κινητοποιήσει τους βολεμένους των ΑΕΙ. Και σε αυτόν τον χώρο, βρήκε την κατά 100% συμπαράσταση του ΚΚΕ και των δεκάδων μαρξιστικών ομάδων, που ευδοκιμούν εντός των φοιτητικών αμφιθεάτρων.
Διότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΚΚΕ, ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι λοιπές ομάδες αντλούν δύναμη και οξυγόνο μέσα στα Πανεπιστήμια. Μέσα στα Πανεπιστήμια «στρατολογούν» τα μέλη τους, αφού έχουν μετατρέψει τις σχολές από χώρους εκπαίδευσης, σε χώρους κτισίματος αριστερού φρονήματος, επαναστατικότητας και αντιδραστικότητας που οδηγούν στη δημιουργία κομματικών στρατών.
Ποιοι νομίζετε ότι είναι οι νέοι αργοσέρνονται στις κομματικές πορείες στους δρόμους της Αθήνας; Ποιοι νομίζετε ότι είναι οι νέοι που παρελαύνουν με τα στυλιάρια, με σχηματισμούς που θυμίζουν Βόρειο Κορέα και με ποδοβολητά που θυμίζουν το Γ’ Ράιχ; Ποιοι είναι αυτοί που κινητοποιούνται σε μηδενικό χρόνο για να διαδηλώσουν, στο πλευρό των επαγγελματικών στελεχών του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, των σωματείων; Φυσικά και είναι κάποιοι φοιτητές, που ελπίζουν ότι με αυτήν την συνταγή, θα μαζέψουν επαναστατικά ένσημα που θα τους επιτρέψουν να αναλάβουν επαγγελματικές θέσεις στα κόμματα της αριστεράς.
Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να συσπειρώσει όλους αυτούς «αγωνιστές» και να τους εντάξει στο δυναμικό του είναι συγκινητική. Θέλει να τους προσθέσει στους παλαιοπασόκους, στους νεοπασοκογενείς, στους εξουσιομανείς προεδρικούς, στους ρομαντικούς ιδεολόγους της ομάδας των 53, στα απομεινάρια των εθνικιστών και αντισημιτών των Ανεξάρτητων Ελλήνων, στους Ρενέ, στην Κίνηση Πολιτών και στις Ομπρέλες. Θέλει να τους εντάξει στα νέα μανιφέστα, στις νέες πλατφόρμες και στα νέα κείμενα-αποφάσεις που παραπέμπουν στα αγκυλωμένα πρακτικά των συνεδρίων του ΚΚΣΕ.
Στο Βυζάντιο του ΣΥΡΙΖΑ, λύνονται παλαιοί συντροφικοί λογαριασμοί και δένονται μελλοντικές σχέσεις εξουσίας. Όμως, όπως το Βυζάντιο χρειαζόταν συμμάχους, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητάει συμμάχους σε όλο το αριστερό πολιτικό φάσμα, ρίχνοντας κλεφτές ματιές και στα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ.
Και προσπαθεί να προτάξει στην προμετωπίδα αυτής της προσπάθειας, τη λέξη «προοδευτικότητα». Μια, λέξη που ήδη την έχει εντάξει στην κυβερνητική πραγματικότητα η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Διότι αυτά που κάνει η κυβέρνηση, μπορεί να μην έχουν το έντονο πολιτικό χρώμα της δεξιάς, της κεντροδεξιάς, του κέντρου, του φιλελεύθερου χώρου ή της βαθιάς Νέας Δημοκρατίας. Είναι όμως προοδευτικά, διότι αλλάζουν καταλυτικά τόσο την καθημερινότητα των πολιτών, όσο και τη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Και δυστυχώς στον ΣΥΡΙΖΑ έχει απομείνει μόνο ο λαϊκισμός και η τυφλή λατρεία της εξουσίας.
