Του Γιάννη Παντελάκη
Σύμφωνα μ'' ένα δημοσιογράφο που άκουσα χθες στην τηλεόραση, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έδειξε το αριστερό της πρόσημο ψηφίζοντας το νομοσχέδιο για την διεμφυλικότητα. Ήταν σχεδόν ενθουσιασμένος καταγγέλλοντας τη δεξιά, την εκκλησία, το ΠΑΣΟΚ και ένα σωρό άλλους που είχαν διαφορετική θέση από την «αριστερή» κυβέρνηση. Έχει ξεχάσει προφανώς με ποιόν συγκυβερνά το κόμμα που στηρίζει και σε πόσο βαθειά συντηρητικές επιλογές έχουν οδηγήσει τη χώρα στα περισσότερα από δυο χρόνια διακυβέρνησης.
Επειδή στη χώρα αυτή, πρέπει να επαναλαμβάνονται τα αυτονόητα, να σημειώσουμε για μια ακόμα φορά ένα από αυτά. Ρυθμίσεις σαν τις συγκεκριμένες που αφορούν στην νομική αναγνώριση της αλλαγής ταυτότητας φύλου, υπάρχουν εδώ και χρόνια σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες και έχουν ψηφιστεί από συντηρητικές ή σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Το συγκεκριμένο διακύβευμα ως χαρακτηριστικό του δίπολου αριστερά-δεξιά, έχει αδύναμα επιχειρήματα για να στηριχτεί. Περισσότερο ταιριάζει στον διαχωρισμό συντηρητικό-προοδευτικό.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τη χρήση κάνναβης για ιατρικούς σκοπούς, που όπως φαίνεται θα αποτελέσει το νέο πεδίο σύγκρουσης μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων (σύγκρουση ελεγχόμενη ωστόσο, αφού για κανένα λόγο δεν πρόκειται να κλονιστεί η κυβερνητική σταθερότητα) με τον βουλευτή των ΑΝΕΛ Κ.Κατσίκη να δηλώνει πως δεν πρόκειται να ψηφίσει τέτοια ρύθμιση. Η χρήση κάνναβης γι αυτούς τους λόγους, ισχύει ήδη σε 23 Πολιτείες των ΗΠΑ και σε 14 χώρες της Ευρώπης. Οι κυβερνήσεις που νομοθέτησαν γι αυτό, δεν αυτοπροσδιορίστηκαν ποτέ ως αριστερές. Ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Άλλωστε και στη χώρα μας έχει γίνει σχετική προεργασία από το 2013 για μια διαφορετική – από τις παγιωμένες – προσέγγιση σε ό,τι αφορά το θέμα της κάνναβης οπότε προωθήθηκε η καλλιέργεια της κλωστικής.
Έχει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ένα αριστερό πρόσημο όπως επιχειρεί να πείσει προωθώντας και ψηφίζοντας το συγκεκριμένο νομοθέτημα; Προφανές και όχι, το συγκεκριμένο νομοθέτημα ή άλλα παρεμφερή (σύμφωνο συμβίωσης, δημιουργία τζαμιού κ.ο.κ.) δεν αποτελούν διαβατήριο για να θεωρηθεί πως το βασικό κυβερνητικό κόμμα ξαναβρήκε τον χαμένο του εαυτό. Άλλωστε, οι περισσότερες από τις ρυθμίσεις αυτές που προωθήθηκαν από την κυβέρνηση ήταν απόρροια συμβατικών υποχρεώσεων της χώρας απέναντι σε Ευρωπαϊκές Συνθήκες και δικαστικές αποφάσεις.
Το αριστερό πρόσημο του ΣΥΡΙΖΑ, είχε οριοθετηθεί από άλλα δεδομένα. Αυτό που έλεγε πως απαιτείται σεβασμός στους πρόσφυγες και μετανάστες (οι οποίοι βιώνουν άθλιες συνθήκες επιβίωσης), πως δεν μπορεί να εξακολουθούν να κόβονται συντάξεις (τις οποίες και η σημερινή κυβέρνηση έχει βάλει στον προκρούστη), ότι δεν πρέπει να συνεχιστεί το φαινόμενο της μαζικής οικονομικής μετανάστευσης των νέων λόγω ανεργίας και υποαπασχόλησης στη χώρα (χωρίς καμία συγκεκριμένη δράση από τη σημερινή κυβέρνηση για να περιοριστεί το φαινόμενο η να μην επεκταθούν οι μορφές μερικής απασχόλησης), ότι θα έπρεπε να περιοριστεί η μαζική φτωχοποίηση μεγάλων ομάδων της κοινωνίας (η οποία ωστόσο συνέχεια διευρύνεται).
Υπάρχουν μια σειρά από παραδείγματα ικανά να αποδείξουν αν μια κυβέρνηση σαν τη σημερινή ακολουθεί «αριστερές» επιλογές. Και μέσα σε αυτά, δεν περιλαμβάνεται ο παλαιοκομματισμός, ο νεποτισμός, η ρουσφετολογία, η διαπλοκή και γενικότερα η αναπαραγωγή των πιο αρνητικών κυβερνητικών εκφράσεων της μεταπολίτευσης τις οποίες έχει μιμηθεί σε μεγάλο βαθμό ο ΣΥΡΙΖΑ.
