Του Αντώνη Χονδρονίκου*
Κάθε σημαντικό γεγονός στην παγκόσμια ιστορία δημιουργεί μια νέα σειρά παράγωγων γεγονότων με θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Στην περίπτωση της απόφασης των Βρετανών πολιτών να εγκαταλείψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, προκύπτουν αρκετά θέματα καθώς το Λονδίνο αποτελούσε παραδοσιακά το σημαντικότερο ίσως ναυτιλιακό κέντρο της Ευρώπης.
Πλήθος εφοπλιστικών γραφείων, τραπεζών, ασφαλιστικών εταιριών, οργανισμών, ναυλομεσιτών, τεχνικών εταιριών, εμπορικών αντιπροσώπων κλπ έκαναν την πρωτεύουσα της Αγγλίας το σημείο αναφοράς για το σύνολο σχεδόν της ναυτιλιακής δραστηριότητας και των παραγώγων της (εκπαίδευση, εποπτικοί φορείς, παροχή υπηρεσιών, μεταφορές κλπ).
Μεγάλο μερίδιο σε όλη αυτή τη δραστηριότητα είχαν (και έχουν) εταιρίες ελληνικών συμφερόντων αλλά και πολλών χωρών της ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Ιταλία κα) οι οποίες θα κληθούν να δραστηριοποιηθούν σε ένα νέο περιβάλλον με διαφορετικούς όρους από ότι μέχρι σήμερα στο σύνολο της δραστηριότητάς τους (χρηματοπιστωτικός τομέας, φορολογικό και δασμολογικό περιβάλλον, νομικό πλαίσιο, ασφάλιση, ανθρώπινο δυναμικό κλπ)
Εύλογα τίθεται το ερώτημα: Αφού δημιουργείται κενό, γιατί να μην το καλύψει ο Πειραιάς και να γίνει αυτός το «Νέο City»;
Στην ουσία μιλάμε για τη δημιουργία ενός επιχειρηματικού συμπλέγματος γύρω από τη ναυτιλία που θα προσελκύσει τεράστια κεφάλαια και θα προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου μόχλευση της Ελληνικής Οικονομίας.
Ένα τέτοιο σύμπλεγμα (cluster) θα συγκεντρώσει τις επιχειρηματικές δυνάμεις που θα βρουν ένα γνωστό και φιλικό περιβάλλον δράσης, θα δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις (καλά πληρωμένης) εργασίας, θα οδηγήσει σε ανάπτυξη υποδομών και θα αναβαθμίσει τη θέση της χώρας μας στη διεθνή σκηνή. Η επιλογή δε του Πειραιά συγκεντρώνει πολλά πλεονεκτήματα καθώς είναι η βασική περιφερειακή πύλη εισόδου και εξόδου της ροής εμπορευμάτων προς την Ευρώπη (συνδυαστική προσέγγιση ναυτιλίας – μεταφορών).
Η υλοποίηση ενός τέτοιου οράματος, απαιτεί σκληρή δουλειά από μεγάλο αριθμό εξειδικευμένων ομάδων ανθρώπων. Απαιτεί συντονισμό, στόχευση, αυστηρή τήρηση χρονοδιαγραμμάτων, πειθαρχία και πίστη στο αποτέλεσμα.
Απαιτεί επίσης τη δημιουργία του κατάλληλου επιχειρηματικού κλίματος (αλλαγές σε θεσμικό και φορολογικό πλαίσιο) και τη συνεργασία επιχειρηματικών και θεσμικών φορέων (Κεντρική Κυβέρνηση, ΕΕ, Εφοπλιστές, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Επιμελητήρια κλπ) υπό ενιαίο συντονισμό (Υπουργείο Ναυτιλίας).
Το ερώτημα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι το εξής: Είναι δυνατόν η σημερινή ηγεσία του τόπου να καταφέρει να σταθεί στο ύψος που απαιτείται για να γίνει πραγματικότητα ένα τέτοιο όραμα;
Δυστυχώς τα δείγματα γραφής είναι άκρως αρνητικά. Η Κυβέρνηση της αριστεράς, εγκλωβισμένη στην ιδεοληψία της και στην απέχθειά της για την ιδιωτική πρωτοβουλία δεν είναι σε θέση να ηγηθεί της υλοποίησης μιας τέτοιας (Εθνικής) προσπάθειας.
Η Νέα Δημοκρατία μέσω του Προέδρου της έχει ήδη δώσει το στίγμα της πολιτικής που θα ακολουθήσει στο θέμα των επενδύσεων. Και είναι σαφές ότι δεν θα αφήσει καμία ευκαιρία να πάει χαμένη.
*Ο κ. Αντώνης Χονδρονίκος είναι στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών.
