Όσες διακηρύξεις και αν γίνουν υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής των Δυτικών Βαλκανίων, η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι τα Βαλκάνια εξακολουθούν να παράγουν περισσότερη Ιστορία από όση μπορούν να καταναλώσουν. Και μπορεί ο κ. Τσίπρας να μιλά για… ντόμινο εξελίξεων μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά αυτό είναι αρνητικό. Τώρα η Βουλγαρία ζητά να αναγνωριστεί η δήθεν «μακεδονική» γλώσσα ως… βουλγαρική διάλεκτος, αλλά και να δεχθεί η Ελλάδα την τοποθέτηση αδριάντα του (κομιτατζή) Γκότσε Ντέλτσεφ στις… Καρυές Σερρών!
Δεν είχαν περάσει δυο μέρες από την «Δήλωση του Ζάγκρεμπ», με τους 27 ηγέτες της ΕΕ να διακηρύσσουν την «αμέριστη στήριξή τους στην ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων» - και με την Ελλάδα δια του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να βάζει τις υποσημειώσεις της όσον αφορά στην προϋπόθεση των σχέσεων καλής γειτονίας – και το πανηγύρι μεταξύ Σόφιας και Σκοπίων επαναλήφθηκε κανονικά.
Την ίδια εκείνη ημέρα (6 Μαΐου) της Συνόδου Κορυφής ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων, ο κ. Τσίπρας, κατά την παρέμβασή του στην προπαρασκευαστική σύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, για άλλη μια φορά είχε βρεθεί εκτός πραγματικότητας. Και, όπως μας ενημέρωσαν «πηγές» του ΣΥΡΙΖΑ, ανέδειξε το… «ντόμινο των εξελίξεων που δημιούργησε η Συμφωνία των Πρεσπών», η οποία, όπως επίσης είπε, «ξεκλείδωσε την ενταξιακή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας και κατ' επέκταση της Αλβανίας, συμβάλλοντας έτσι και στην αναθέρμανση των συνομιλιών Βελιγραδίου – Πρίστινας».
Πρόσθεσε μάλιστα πως «ευτυχώς - ειδικά δεδομένης και της παρούσας κρίσης - με αυτές τις εξελίξεις ανετράπη η επιδεινούμενη πορεία που είχαν πάρει τα Δυτικά Βαλκάνια, όταν πάγωσε η διαδικασία διεύρυνσης την περίοδο 2014-2017, με συνεχόμενες πολιτικές και εθνοτικές κρίσεις και αποδυνάμωση του ρόλου της ΕΕ προς όφελος αλλότριων δυνάμεων».
Δηλαδή, η Βουλγαρία απειλεί με βέτο τα Σκόπια και ο Τσίπρας μας λέει ότι «ευτυχώς» όλα βαίνουν καλώς χάρη στην μεγαλοφυία του! Και συνέχισε:
«Η Συμφωνία των Πρεσπών προήλθε από δυνάμεις της ευρύτερης προοδευτικής οικογένειας που προέταξαν τον αμοιβαίο σεβασμό και τις αμοιβαία αποδεκτές λύσεις, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, ενώ πρόσθεσε ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο και με πολιτική βούληση αντιμετωπίζεται ο εθνικισμός, ασχέτως του πολιτικού κόστους».
Και τελικά, αφού κατά τη γνώμη του έχουν όλα… λυθεί, κάλεσε τους ευρωσοσιαλιστές «να στηρίξουν ενεργά τον Ζόραν Ζάεφ στις επικείμενες εκλογές ως παράδειγμα προοδευτικού ηγέτη για την περιοχή, που αγωνίζεται υπέρ των ουσιαστικών λύσεων στα προβλήματα και δεν επενδύει στη συνεχή αναβολή της επίλυσής τους, τονίζοντας παράλληλα ότι τα νέα από το Βερολίνο αποδεικνύουν πως πρέπει να αποτελέσει πρότυπο για δυτικοευρωπαίους ηγέτες».
Πάλι μέσα έπεσε ο Τσίπρας
Μέσα έχει πέσει: Ο Ζάεφ παραιτήθηκε όταν η χώρα δεν έλαβε ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων, οι εκλογές της 12ης Απριλίου έχουν αναβληθεί επ’ αόριστον, η χώρα διαθέτει υπηρεσιακή κυβέρνηση της οποίας η θητεία εκπνέει τον Σεπτέμβριο, ενώ ο Ζάεφ ζητά οι εκλογές να διεξαχθούν τον Ιούλιο λόγω του κινδύνου αναζωπύρωσης του ιού το φθινόπωρο - οπότε η χώρα θα βρεθεί μπροστά σε πρωτοφανή κρίση ακυβερνησίας εν μέσω πανδημίας. Ταυτόχρονα, η αντιπολίτευση διαφωνεί με τη διενέργεια fast track εκλογών, η Βουλγαρία απειλεί με βέτο στην ΕΕ για τη γλώσσα και την καταγωγή του Ντέλτσεφ και οι Σκοπιανοί, δια του ίδιου του Προέδρου Πενταρόφσκι, εκλεκτού του Ζάεφ, διακηρύσσουν πως «αν το τίμημα είναι να πάψουμε να είμαστε Μακεδόνες και η γλώσσα που μιλάμε να μην είναι τα μακεδονικά, τότε δεν χρειαζόμαστε την ΕΕ»!
Την ίδια ώρα, η γειτονική χώρα αριθμεί ήδη 90 θύματα από τον κορονοϊό επί πληθυσμού 2 εκατομμυρίων.
Τόσο ωραία τα έφτιαξε ο Τσίπρας με τη Συμφωνία των Πρεσπών! Και λέει άλλα αντ’ άλλων, μεταξύ των οποίων ότι οι γείτονες μας τα έχουν πάει καλά με τον κορονοϊο, προφανώς βασιζόμενος στα μαθηματικά Τσακαλώτου και ξεχνώντας πως με βάση τον πληθυσμό τα 90 θύματα θα αντιστοιχούσαν σε 450 στην Ελλάδα – και χωρίς τον τουρισμό και την διεθνή κίνηση της Ελλάδας, ούτε τις πιέσεις από το μεταναστευτικό, αφού διατηρούν κλειστά τα σύνορά τους!
Τώρα, ο κ. Τσίπρας έχει εναποθέσει και πάλι τις ελπίδες του σε μια νίκη του Ζάεφ – αυτό ζήτησε από τους ευρωσοσιαλιστές, αυτός είναι ο καημός του – ώστε να μην τιναχθεί στον αέρα η Συμφωνία των Πρεσπών μέσω Βουλγαρίας. Η οποία Βουλγαρία πονηρά ενεργούσα δεν είχε φέρει τότε αντίρρηση, καθώς το σχέδιό της ήταν να αναγνωριστούν τα «μακεδονικά» ως επίσημη γλώσσα των Σκοπιανών και μετά να την υφαρπάξουν, κατατάσσοντάς την στις… βουλγαρικές διαλέκτους!
Εδώ βρισκόμαστε σήμερα μετά την «μεγάλη επιτυχία των Πρεσπών» που κατά τους Συριζαίους υπήρξε ο καταλύτης για να λυθούν όλα τα βαλκανικά προβλήματα!
Συνέβη το ακριβώς αντίθετο! Οι εθνικισμοί αναζωπυρώθηκαν και στα Σκόπια η αντιπολίτευση υποστηρίζει πως η μάχη που δίνεται υπέρ του Ζάεφ αποσκοπεί σε μια νέα συναλλαγή, αυτή τη φορά με την Βουλγαρία.
Μετά τον Σαμουήλ, η σειρά του Ντέλτσεφ
Κάθε άλλο παρά τυχαία, στις 5 Μαΐου, ο Ζάεφ δήλωσε σε συνέντευξή του στο TV 24, πως «με τους Βούλγαρους λύσαμε τη διαφωνία για τον Τσάρο Σαμουήλ, θα βρούμε λύση και για τον Γκότσε Ντέλτσεφ». Προσθέτοντας ότι αποσκοπεί σε λύση που θα ικανοποιεί και τις δύο πλευρές.
Την ίδια μέρα, μιλώντας στο ίδιο κανάλι, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης (VMRO) Κρίστιαν Μίτσκοσκι, κατήγγειλε ότι ο Ζάεφ και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του, αφήνουν να σέρνεται η συζήτηση για να προχωρήσουν σε νέα συναλλαγή. Όπως είπε, ο Γκότσε Ντέλτσεφ ανήκει στους θεμελιωτές του «μακεδονικού κράτους» και επ’ αυτού δεν μπορεί να υπάρξει συζήτηση.
Όπως είπε, «αυτό το έθνος, αυτή η χώρα, στηρίχθηκε στους αγώνες του Γκότσε Ντέλτσεφ», προσθέτοντας πως οποιαδήποτε διαπραγμάτευση θα απέβαινε εις βάρος των «μακεδονικών» εθνικών συμφερόντων.
Ως γνωστόν, ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ απειλεί με βέτο και έχει στείλει επιστολή στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, απαιτώντας η γλώσσα της γειτονικής χώρας να μην αναφέρεται ως «μακεδονική», αλλά ως «γλώσσα της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας», καθώς επίσης και να σταματήσουν τα Σκόπια να διεκδικούν δικαιώματα μειονότητας στη Βουλγαρία και να αποδεχθούν την βουλγαρική ταυτότητα διαφόρων ιστορικών προσωπικοτήτων, με αιχμή του δόρατος τον Γκότσε Ντέλτσεφ, για τον προσδιορισμό της εθνικής ταυτότητας του οποίου ζητά να συνεδριάσει επειγόντως η Κοινή Επιτροπή Εκπαιδευτικών και Ιστορικών Θεμάτων που έχει συσταθεί βάσει της συμφωνίας του 2017 με την Βουλγαρία.
Για το ακανθώδες θέμα, ο επικεφαλής της σκοπιανής αντιπροσωπείας, καθηγητής Ιστορίας Ντράγκι Γκιοργκίεφ, έχει δηλώσει πως «αν ο όρος είναι η μακεδονική γλώσσα, τότε οι διαπραγματεύσεις με την ΕΕ δεν πρέπει καν να ξεκινήσουν»!
Η βουλγαρική πλευρά πάλι, δηλώνει ανυποχώρητη και για την γλώσσα και για τον Ντέλτσεφ. Για τον τελευταίο, οι Βούλγαροι επιμένουν πως ήταν Βούλγαρος που… αγωνίστηκε για την ελευθερία της «Μακεδονίας» και πως δεν θα μπορούσαν να τον απαρνηθούν καθώς στη Βουλγαρία μια σειρά πόλεων φέρουν το όνομά του.
Οι Σκοπιανοί, όμως, τον διεκδικούν με αποκλειστικότητα και ο ίδιος ο εθνικός τους ύμνος αποτελεί ύμνο στον γεννημένο στο Κιλκίς το 1872 Ντέλτσεφ, που έχασε την ζωή του σε μια συμπλοκή με τους Τούρκους στη Μπάνιτσα - Καρυές σήμερα, ένα εγκαταλελειμμένο χωριό είκοσι χιλιόμετρα από τις Σέρρες.
Ιδρυτικό μέλος της διαβόητης ΕΜΕΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση), εργάστηκε ως δάσκαλος σε διάφορα εξαρχικά σχολεία (οι Βούλγαροι εξαρχικοί διέπραξαν βιαιότητες στη Μακεδονία) ο Ντέλτσεφ, όπως και ο άλλος «ήρωας» Ντάμε Γκρούεφ, βγήκαν στο αντάρτικο κατά των Τούρκων, αλλά υπηρετούσαν πιστά την προσπάθεια της Βουλγαρίας για αφελληνισμό της Μακεδονίας – κόβοντας ακόμη και τις γλώσσες των διδασκαλισσών που είχαν φθάσει από την ελεύθερη Ελλάδα για να διδάξουν τα Μακεδονόπουλα.
Στα Σκόπια τιμάται ως Σλαβομακεδόνας αυτονομιστής. Σκοτώθηκε στις 4 Μαΐου 1903, λίγο πριν από την ψευδοεπανάσταση του Ίλιντεν, στην προετοιμασία της οποίας είχε λάβει μέρος, και έκτοτε το φάντασμά του πλανάται πάνω από Σκόπια και Βουλγαρία.
Αναζητώντας τα λείψανα του κομιτατζή
Το 1906 οι σύντροφοί του επέστρεψαν στη Μπάνιτσα για να πάρουν τα οστά του, αλλά οι Βούλγαροι υποστηρίζουν πως το σώμα του δεν είχε αποσυντεθεί και πήραν μόνο τα άκρα του, αφήνοντας το σώμα και την κεφαλή στον τάφο στις Καρυές. Πράγματι, μετά το 1913, όταν η περιοχή είχε πια ενσωματωθεί στην Ελλάδα και οι βουλγαρικής καταγωγής κάτοικοί του είχαν μετακινηθεί στη Βουλγαρία, δημιουργήθηκε ένας ολόκληρος θρύλος περί του τάφου του Ντέλτσεφ.
Γι’ αυτό και κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η περιοχή βρέθηκε υπό την (σκληρότερη και από αυτήν των Ναζί) βουλγαρική κατοχή, οι Βούλγαροι αποκατέστησαν το μνημείο.
Κατά την κομμουνιστική περίοδο, η τότε Σοβιετική Ένωση υποχρέωσε τους Βούλγαρους να απαρνηθούν τον Ντέλτσεφ και ο Ντιμιτρόφ παρέδωσε, τον Οκτώβριο του 1946, τα οστά του στους Σκοπιανούς, όπου βρίσκονται θαμμένα στον περίβολο της Εκκλησίας του Σωτήρος στα Σκόπια. Για την σημερινή Βουλγαρία το γεγονός θεωρείται μαύρη σελίδα, που αποδεικνύει πως η Σοβιετική Ένωση, στην προσπάθειά της να κρατήσει τη Γιουγκοσλαβία μεταξύ των δορυφόρων της, έκανε ένα δώρο στον Τίτο, ο οποίος με τη σειρά του αναζητούσε εθνοτικά ταυτοτικά στοιχεία για τις ομόσπονδες «δημοκρατίες» του. Παράλληλα εξυπηρετείτο και ο ψυχροπολεμικός σοβιετικός σκοπός για άσκηση πίεσης στην Ελλάδα που (ευτυχώς!) βρισκόταν πια στο δυτικό στρατόπεδο.
Σήμερα, οι εργασίες της κοινής επιτροπής Σκοπιανών και Βουλγάρων έχουν διακοπεί, καθώς οι πρώτοι επιμένουν να αναφέρεται ο Ντέλτσεφ – και στα σχολικά βιβλία – ως «αγωνιστής του μακεδονικού απελευθερωτικού αγώνα, τον οποίον τιμά και ο λαός της Βουλγαρίας». Μάλιστα, στα βιβλία της γειτονικής χώρας υπάρχει αναφορά για βουλγαρική εμπλοκή στον θάνατό του και για προδοσία.
Οι Βούλγαροι επιμένουν φυσικά ότι ο Ντέλτσεφ ήταν βουλγαρικής εθνικής συνείδησης, το δήλωνε και ο ίδιος και δεν πρόκειται να επιτρέψουν να συνεχιστεί μια παραχάραξη που έρχεται από το σοβιετικό παρελθόν. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, στη Βουλγαρία ακούγονται όλο και πιο πολλές φωνές για την ανάγκη να οργανώνονται τελετές επί ελληνικού εδάφους εκεί όπου υπήρχε ο τάφος του Βούλγαρου κομιτατζή, ανάμεσα στα ερείπια της εκκλησίας του έρημου χωριού. Κατά διαστήματα, υπήρξαν επισκέψεις στην περιοχή, κυρίως από Βούλγαρους που πιστεύουν ότι εκεί βρίσκονται τα υπόλοιπα οστά του.
Που είναι το πρόβλημα να παραδεχθούν ότι μιλούν βουλγαρικά;
Τώρα, το θέμα έχει ανάψει για τα καλά. Στις 6 Μαΐου, μετά την Σύνοδο ΕΕ – Δυτικών Βαλκανίων που πραγματοποιήθηκε με τηλεδιάσκεψη και μετά την πανηγυρική «Δήλωση του Ζάγκρεμπ» και τους πανηγυρισμούς Τσίπρα περί των… θαυμαστών αποτελεσμάτων της Συμφωνίας των Πρεσπών, ο Μπορίσοφ απείλησε ξανά με βέτο.
«Είναι δικαίωμά τους να κάνουν ό,τι θέλουν», υπενθυμίζοντας ότι η Δήλωση του Ζάγκρεμπ υπογραμμίζει την ανάγκη πλήρους εφαρμογής της συμφωνίας του με τον Ζάεφ. «Αν δεν εφαρμόσουν την συμφωνία, η Βουλγαρία θα μπλοκάρει κάθε κεφάλαιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Τους υποστηρίξαμε στο ΝΑΤΟ. Τι πρέπει να κάνουμε τώρα; Να πούμε ότι είμαστε Μακεδόνες;»…
Η Βουλγαρία επιμένει ότι τα «μακεδονικά» είναι μια… δυτική διάλεκτος της βουλγαρικής γλώσσας που αποτελεί μια εκ των επισήμων γλωσσών της ΕΕ.
Δυο μέρες μετά, η Βουλγάρα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός των Εξωτερικών Εκατερίνα Ζαχάριεβα διερωτήθηκε: «Πού είναι το πρόβλημα να παραδεχθούν ότι η γλώσσα που μιλούν είναι τα βουλγαρικά;»
Αυτό άλλωστε υποστηρίζει και η Βουλγαρική Ακαδημία, που εξέδωσε βιβλίο με την συμμετοχή είκοσι Βουλγάρων ακαδημαϊκών και με χάρτη της εποχής της «Μεγάλης Βουλγαρίας» (Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, 1878), ενός βραχύβιου κράτους που περιλάμβανε την περιοχή των Σκοπίων και τμήματα της Ελλάδας, της Σερβίας και της Τουρκίας. Πάνω στον χάρτη υπάρχουν σημειωμένες οι διάλεκτοι, που αναφέρονται ως βουλγαρικές.
Όπως αναφέρουν οι Βούλγαροι ακαδημαϊκοί «αυτό που λέμε είναι ότι η γλώσσα τους είναι η βουλγαρική, δεν υπεισερχόμαστε σε θέματα εθνικής ταυτότητας, που εξαρτώνται από τον αυτοπροσδιορισμό».
«Ποτέ Βόρεια, μόνο Μακεδονία!»
Μύλος και στα Σκόπια. Στις 4 Μαΐου, ημέρα θανάτου του Ντέλτσεφ, οι συγκεντρωμένοι γύρω από τον τάφο του γιουχάισαν την υπουργό Άμυνας Ραντμίλλα Σεκέρινσκα, όταν εκείνη κατηγόρησε τους δημοσιογράφους που τραβούσαν πλάνα από τους διαδηλωτές που φώναζαν «Ποτέ Βόρεια, μόνο Μακεδονία»!
Την ίδια μέρα, ο πρώην πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφσκι, σε ανάρτησή του ανέφερε πως είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι οι βουλγαρικές απαιτήσεις θα περιοριστούν στη γλώσσα και την Ιστορία. Παράλληλα, κατήγγειλε ότι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της συμφωνίας του Ζάεφ με τον Μπορίσοφ, με αποτέλεσμα να αναζωπυρωθεί η βουλγαρική προπαγάνδα.
Πράγματι, μετά από μακρά περίοδο αντιπαλότητας - που αναζωπυρώθηκε το 2012, με τη Σόφια να απειλεί και πάλι για μπλόκο στην ΕΕ - την 1η Αυγούστου 2017 οι δύο χώρες υπέγραψαν συμφωνία φιλίας και καλής γειτονίας (γράφτηκε και στις δύο γλώσσες), με την οποία δεσμεύτηκαν για μη ανάμιξη στα εσωτερικά τους και ότι θα διοργανώνουν κοινούς εορτασμούς κοινών ιστορικών γεγονότων, ώστε να τιμούν την «κοινή Ιστορία» τους. Στα Σκόπια η αντιπολίτευση είχε διαφωνήσει, υποστηρίζοντας πως με την συμφωνία ο Ζάεφ παραιτήθηκε από την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της «μακεδονικής μειονότητας» στη Βουλγαρία. Και πως με τον όρο «κοινή Ιστορία», παραιτήθηκε και από την αποκλειστική διεκδίκηση ιστορικών προσωπικοτήτων όπως ο Γκότσε Ντέλτσεφ.
Και πραγματικά σ’ αυτή τη συμφωνία στηρίζεται τώρα η Βουλγαρία.
Τότε τα έβαλαν με τον Σαμαρά…
Υπενθυμίζεται πως όταν, στις 17 Δεκεμβρίου 2012, συναντήθηκαν οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Βουλγαρίας, Σαμαράς και Μπορίσοφ, στο πλαίσιο της Συνόδου του Β' Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας – Βουλγαρίας, τα σκοπιανά ΜΜΕ έκαναν λόγο για «ελληνοβουλγαρική Σύνοδο κατά της ΠΓΔΜ»!
Τα ΜΜΕ των Σκοπίων, σε μια έκρηξη αυτού που είχε αποκληθεί «αντιβουλγαρική υστερία», είχαν τότε δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην επισήμανση του κ. Σαμαρά ότι η αρχή του σεβασμού της καλής γειτονίας αναγνωρίζεται πλέον (μετά και την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της Ε.Ε.) ως προϋπόθεση για την ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε. - κάτι στο οποίο αναφέρθηκε και ο κ. Μπορίσοφ κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Σημειώστε ότι στην πρόσφατη επικριτική ανάρτησή του, ο Γκρούεφσκι έκανε ειδική αναφορά στον Βούλγαρο υπουργό Άμυνας Κράσιμιρ Καρακατσάνοφ, ο οποίος αυτές τις μέρες δήλωσε πως «εκεί που έτρεχαν τα νερά θα τρέξουν ξανά»…
Μας ξαναστέλνουν το φάντασμα του Ντέλτσεφ!
Δεν περιορίστηκε σ’ αυτό ο Καρακατσάνοφ. Κατά την φετινή επέτειο του θανάτου του Ντέλτσεφ, ο Βούλγαρος υπουργός Άμυνας έριξε την… ιδέα Σκόπια και Βουλγαρία να ζητήσουν από την Ελλάδα ανέγερση μνημείου αφιερωμένου στον Ντέλτσεφ στις Καρυές, πρώην Μπάνιτσα! Είπε συγκεκριμένα:
«Την ώρα που εμείς διαφωνούμε για το σε ποιον ανήκει ο Ντέλτσεφ, ο πρώτος τάφος του μένει παραμελημένος πίσω από το ιερό της εκκλησίας του κατεστραμμένου χωριού Μπάνιτσα. Μήπως έχει έλθει η ώρα να ζητήσουμε από τον εταίρο μας, την Ελλάδα, να ανεγείρει μνημείο στον Γκότσε Ντέλτσεφ, ώστε να τον τιμούμε όλοι μαζί; Ίσως στα ερείπια της κατεστραμμένης Μπάνιτσα, όπου το πνεύμα του Ντέλτσεφ συνεχίζει να πλανάται και για να βρει την γαλήνη του»…
Όπως βλέπετε, ο κ. Τσίπρας τα έχει τακτοποιήσει όλα μια χαρά!
