Εγώ από τον προϋπολογισμό, από την ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή και από τα στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ, που όλα μαζί είναι το κράτος, κατάλαβα ένα πράγμα: Ότι πριν περάσουν δύο χρόνια η χώρα θα πτωχεύσει με πάταγο και θα την πληρώσει όποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία. Μαζί με το λαό.
Και η μεν κυβέρνηση θα την πληρώσει πολιτικά. Οικονομικά θα την πληρώσει ο κόσμος, και μάλιστα οι πιο αδύναμοι από τους πολίτες. Γιατί οι ισχυροί έχουν τον τρόπο τους να αντέχουν με τις καβάτζες που διατηρούν.
Καταλήγω σ αυτό το ασφαλές συμπέρασμα γιατί ο προϋπολογισμός που κατατέθηκε είναι πλεονασματικός και απλόχερος για ομάδες πολιτών, αλλά δεν είναι καθόλου αναπτυξιακός. Δεν έχει προβλέψεις για νέα κεφάλαια που θα πέσουν στην αγορά ή για κεφάλαια που θα έρθουν στη χώρα. Δεν προβλέπει πουθενά νέο πλούτο, εκτός από τους φόρους.
Οι προβλέψεις από τον τουρισμό και τις εξαγωγές είναι ευχολόγια, που δεν παίρνουν υπ όψιν ότι με κατεστραμμένες τράπεζες δεν υπάρχει χρηματοδότηση των μονάδων για να συνεχίσουν τις εξαγωγές και δεν παίρνουν υπ όψιν ότι από τα έσοδα του τουρισμού τη μερίδα του λέοντος τη νέμονται τα μεγάλα ξένα τουριστικά πρακτορεία και οι εταιρίες που έχουν φτιάξει στην Κύπρο τα ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα!
Και οι μεν φόροι είναι πλούτος για τις κυβερνήσεις, για το κράτος, αλλά δεν είναι πλούτος για τους πολίτες αν δεν αξιοποιείται έτσι ώστε να μοιράζεται στους πολίτες. Να καταλήγει σ αυτούς. Οι φόροι, που συλλέγει το κράτος είναι πολλαπλάσιοι και επιστρέφει στους πολίτες ένα μικρό ποσοστό υπό μορφή θριαμβευτικής ελεημοσύνης, που την ονομάζει κοινωνική πολιτική υπέρ των πολιτών. Σου κλέβω πέντε, σου δίνω πίσω ένα και να μού έχεις και ευγνωμοσύνη!
Πού στηρίζει η κυβέρνηση τις προσδοκίες της για ανάπτυξη και παραγωγή πλούτου; Στην κατανάλωση! Όσο πιο πολλά εισοδήματα έχουν οι πολίτες τόσο πιο πολλά θα καταναλώνουν και θα τροφοδοτούν την αγορά, άρα και τις επιχειρήσεις! Γι αυτό, δώσε αυξήσεις στους δημόσιους υπάλληλους και στους πραιτωριανούς, βάλε κι άλλο κόσμο να σιτίζεται στα γραφεία των δήμων και των βουλευτών και του κάθε πολιτικάντη ως μετακλητός, να χει να ξοδεύει, να δουλεύει ο κύκλος της κατανάλωσης!
Το σύστημα πέρα από ατελέσφορο είναι και γελοίο. Γατί, αν έσκυβε η κυβέρνηση να δει ποιος ωφελείται από την κατανάλωση θα διαπίστωνε ότι το 80% των προϊόντων που αγοράζονται είναι αλλοδαπά! Κοινώς, ταΐζουμε τις ξένες επιχειρήσεις και όχι τις δικές μας. Ακόμα χειρότερα, ταΐζουμε τους ανταγωνιστές μας.
Μπουκώνουμε με μισθούς και με επιδόματα ένα κομμάτι των πολιτών για να κάνουμε ρουσφετολογική πολιτική και μετά πουλάμε την εξαγορά ψήφων στον προϋπολογισμό ως αναπτυξιακή πολιτική! Η οποία θα στείλει τη χώρα στα βράχια σύντομα και με βεβαιότητα.
Τα δημόσια έργα κόβονται και παράγουν πολύ λιγότερο πλούτο. Μεγάλες επενδύσεις δεν έρχονται και οι δύο που υπάρχουν στη χώρα καρκινοβατούν. Ο τουρισμός δίνει λιγότερα από όσα εισπράττει, γιατί τα πολλά λεφτά μένουν έξω. Οι μεγάλες ελληνικές εταιρίες μεταφέρουν τις έδρες τους έξω από τη χώρα για να μπορούν να δανείζονται με χαμηλό επιτόκιο αφού τα εδώ επιτόκια είναι απαγορευτικά. Επομένως, από πού θα παραχθεί ανάπτυξη;
Η κυβέρνηση δεν ξέρει, αλλά και δεν ενδιαφέρεται να μάθει. Γιατί ο νους της δεν είναι εκεί. Ο νους της είναι στις εκλογές και πώς θα τις κερδίσει. Και προσπαθώντας να τις κερδίσει κάνει ό,τι ακριβώς έκαναν και οι κυβερνήσεις πριν το 2009: Διορίζει αφειδώς κόσμο και δίνει αυξήσεις στην αγαπημένη της δημοσιοϋπαλληλία. Επιβαρύνοντας τον δημόσιο κορβανά. Ο δημόσιος τομέας από 600.000 υπαλλήλους το 2015 τώρα έχει 700.000. Χωρίς να υπολογίσουμε τις ΔΕΚΟ. Και όλο διογκώνεται. Το κυριότερο, χωρίς να παράγει για να τους πληρώνει.
Ήδη, οι συμβασιούχοι από 40.000 πριν το 2015 φτάνουν σήμερα περίπου τους 100.000. Οι μετακλητοί από 1900 περνάνε τις 3.000! Πάνω σ αυτό το νοσηρό σκηνικό οι δημόσιοι υπάλληλοι είδαν αυξήσεις 16,7% κατά μέσο όρο από το 2015, ενώ οι ιδιωτικοί είδαν (νέες) μειώσεις πάνω από 3%! Πόσα παίρνουν οι κατά πλειοψηφία κηφήνες μετακλητοί, αλλά και οι συμβασιούχοι; Κατά μέσο όρο 1.500 ευρώ το μήνα! Οι δημόσιοι υπάλληλοι; Κατά μέσο όρο 1400 ευρώ το μήνα! Πόσο παίρνουν οι ιδιωτικοί, που παράγουν τον πλούτο από τον οποίο ζουν όλοι; Κατά μέσο όρο 980 ευρώ το μήνα. Ογδόντα ευρώ παραπάνω από τον νεοδιοριζόμενο δημόσιο υπάλληλο! Και, ήδη, τον Οκτώβριο οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα πέρασαν πάλι και επίσημα το ένα εκατομμύριο!
Ενώ λοιπόν η κυβέρνηση έχει ρουφήξει το αίμα των πολιτών για να βγάλει τα πλεονάσματα, από τα οποία πληρώνει την απλόχερη πολιτική της μόνο στους εκλεκτούς, συνεχίζοντας να καταστρέφει τον ιδιωτικό τομέα που παράγει, όπως έκαναν και όλοι οι προηγούμενοι, δε μας λέει από πού θα βρει τα λεφτά στο επόμενο μέλλον για να πληρώσει όλο αυτό το στρατό που πληρώνει χωρίς να παράγει. Γιατί, η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών στέρεψε.
Επιπλέον, η κυβέρνηση δεν έχει την πολυτέλεια, που είχαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Καραμανλή να δανείζονται από τις αγορές για να πληρώνουν τους διορισμένους. Δεν έχει πρόσβαση στις αγορές και δεν προβλέπεται να έχει σε σύντομο χρονικό διάστημα. Γιατί οι αγορές δεν είναι πολιτικά μαγαζιά σαν την ΕΕ και τα όργανά της, που χαϊδεύουν το «παιδί τους» μη και το χάσουν τέτοιο πρόθυμο που είναι να πουλάει την Ελλάδα όσο- όσο. Οι αγορές μετράνε οικονομική ικανότητα και τίποτε άλλο. Είναι ψυχροί μηχανισμοί κέρδους. Και δεν κάνουν χατιράκια.
Από πού, λοιπόν, θα τα βρει τα λεφτά η επόμενη ελληνική κυβέρνηση και η μεθεπόμενη για να συντηρεί στρατό μη παραγωγικών διορισμένων και να πληρώνει χρέη και υποχρεώσεις χωρίς να παράγει τον αντίστοιχο πλούτο;
Όποιος ονειρεύεται να κερδίσει τις επόμενες εκλογές πρέπει να πάρει υπ όψιν του ότι το χέρι του προκατόχου του στη χειραψία παράδοσης- παραλαβής θα έχει και μια νάρκη μεγάλης ισχύος. Την οποία θα πάρει θέλει- δε θέλει. Κι αν ο επόμενος είναι ό ίδιος ο κ Τσίπρας όλο και κάποια τερατολόγημα θα σκαρφιστεί για να παραμυθιάσει το λαό για την έκρηξη. Θα φταίνε οι κακοί ξένοι, οι ανάλγητες αγορές οι ακροδεξιοί του Κιέβου. Όρεξη να'χεις να ακούς παραμύθια. Αν δεν είναι ο κ Τσίπρας, όμως, ο επόμενος πρέπει να έχει υπ όψιν του ότι θα πληρώσει για όλες τις εγκληματικές επιπολαιότητες του κ Τσίπρα. Γιατί είναι ο ίδιος λαός που πίστευε ότι λεφτά υπάρχουν.
Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
