Μεγάλη Τετάρτη 24 Απριλίου. Απολυτίκιο: «?δο? ? Νυμφ?ος ?ρχεται ?ν τ? μ?σ? τ?ς νυκτ?ς, κα? μακ?ριος ? δο?λος, ?ν ε?ρ?σει γρηγορο?ντα, ?ν?ξιος δ? π?λιν, ?ν ε?ρ?σει ?αθυμο?ντα. Βλ?πε ο?ν ψυχ? μου, μ? τ? ?πν? κατενεχθ?ς, ?να μ? τ? θαν?τ? παραδοθ?ς, κα? τ?ς βασιλε?ας ?ξω κλεισθ?ς, ?λλ? ?ν?νηψον κρ?ζουσα? ?γιος, ?γιος, ?γιος ε? ? Θε?ς, δι? τ?ς Θεοτ?κου ?λ?ησον ?μ?ς».
Μετάφραση (Ανδρέα Θεοδώρου):
Απολυτίκιο: Να, ? Νυμφίος έρχεται στο μέσο της νύχτας, κι ευτυχισμένος θα είναι ? δούλος που θα τον βρει (? Νυμφίος) ξάγρυπνο να τον περιμένει? ανάξιος όμως πάλι θα είναι εκείνος, που θα τον βρει ράθυμο και απροετοίμαστο. Βλέπε, λοιπόν, ψυχή μου να μη βυθιστείς στον πνευματικό ύπνο, για να μην παραδοθείς στο θάνατο (της αμαρτίας) και να μείνεις έξω της βασιλείας του Θεού. Αλλά ανάνηψε κράζοντας? Άγιος, άγιος, άγιος είσαι εσύ ? Θεός? σώσε μας δια της προστασίας των επουρανίων ασωμάτων δυνάμεων (των Αγγέλων).
Κοντάκιο: Αγαθέ Κύριε, αν και αμάρτησα πιο πολύ από την πόρνη όμως δε σου πρόσφερα (όπως εκείνη) βροχή δακρύων μετανοίας? αλλά πέφτω στα πόδια σου, σιωπηλά δεόμενος και ασπαζόμενος τα ολοκάθαρα πόδια σου, να μου χορηγήσεις συγχώρηση των πταισμάτων μου, κράζοντας Σωτήρα μου: Λύτρωσέ με από τον ηθικό βόρβορο των αμαρτημάτων μου και σώσε με.
Κάθισμα: Μια πόρνη γυναίκα σε πλησίασε, φιλάνθρωπε Κύριε, και άδειασε στα πόδια σου αρώματα ανακατεμένα με δάκρυα. Και τη στιγμή εκείνη λυτρώθηκε με το πρόσταγμά σου από τη δυσωδία των αμαρτημάτων της. Αντίθετα ? Ιούδας, ? αχάριστος μαθητής, αν και ανέπνεε την ευωδία της χάριτός σου, απέβαλε αυτή και αναμίχτηκε με την αναθυμίαση του βορβόρου της αμαρτίας, πουλώντας σε από φιλαργυρία. Δόξα, Χριστέ, στην ευσπλαχνία σου!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
ΥΓ: Σήμερα είχα δύο επιλογές. Ή ένα λευκό φόντο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις αθλιότητες των τελευταίων ημερών ή η αναφορά στην Μεγάλη Τετάρτη, όπου θυμόμαστε την πόρνη που άλειψε με μύρο τον Ιησού. Φύλαξα την πρώτη επιλογή για το μέλλον. Επειδή είναι βέβαιο ότι κάτι χειρότερο θα μας συμβεί στο μέλλον. Ο κατήφορός μας δεν έχει τέλος…
