«Όποιος δεν ψηφίζει δεν τρώει»! Στην καθημαγμένη Βενεζουέλα, ο Μαδούρο και οι πραιτοριανοί του υποχρεώνουν τον κόσμο να προσέλθει στις κάλπες με την απειλή της… πείνας! Στη χώρα πρότυπο για τον ΣΥΡΙΖΑ - από τα σουπερμάρκετ της οποίας ο Ν. Παππάς θα έφερνε… τρόφιμα στην Ελλάδα - το φετινό μεγάλο προεκλογικό όπλο του καθεστώτος ήταν η… λιμοκτονία!
Μετά τις 18.000 δολοφονίες και τις 15.500 παράνομες φυλακίσεις, ο Μαδούρο, σε μια ακόμη… έκφραση αγάπης προς τον «μπολιβαριανό λαό», έδωσε εντολή να διακοπούν τα συσσίτια σε όσους η δικτατορία του θεωρεί αντιφρονούντες!
Προηγουμένως είχε φροντίσει με χίλιους τρόπους να αποκλείσει από την εκλογική διαδικασία όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους, υποχρεώνοντας ουσιαστικά σε αποχή και τα 27 κόμματα της αντιπολίτευσης. Έτσι, το μόνο που είχε να κάνει ήταν απλά να εκβιάσει τον λαό ώστε να προσέλθει στις κάλπες της 6ης Δεκεμβρίου.
Το πρωτοπαλίκαρό του Ντιοσντάντο Καμπέλλο, νούμερο 2 του καθεστώτος, υποψήφιος στις εκλογές, το είπε ωμά στην προεκλογική του εκδήλωση στο αθλητικό κέντρο Βενάλουμ, στο Πουέρτο Ορντάζ, στα νότια της χώρας: «Για όσους δεν ψηφίζουν δεν υπάρχει φαγητό. Εκείνος που δεν ψηφίζει δεν τρώει. Θα περάσει την καραντίνα νηστικός».
Για την περίσταση είχαν χρησιμοποιηθεί πενήντα λεωφορεία που μετέφεραν τους (πεινασμένους) «οπαδούς», ενώ με φορτηγά της κρατικής εταιρίας «Bolívar Gas» μεταφέρθηκαν στο γήπεδο υποχρεωτικά οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Ο Μαδούρο σήκωσε για άλλη μια φορά το πιο φονικό όπλο και πυροβόλησε. Το «όπλο» είναι τα γνωστά «Clap», οι περίφημες «Τοπικές Επιτροπές Εφοδιασμού και Παραγωγής» που παραδίδουν τρόφιμα στα σπίτια.
Το μήνυμα πήγε κατευθείαν στις γυναίκες που αγωνίζονται για να κρατήσουν στη ζωή τις οικογένειές τους και προκάλεσε την οργή τους. Μια απ’ αυτές, η βουλευτής της αντιπολίτευσης Ντέλσα Σολόρθανο, έγραψε στο Twitter ότι θα διαβιβάσει την δήλωση - εκβιασμό του Καμπέλλο στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, καθώς το να υποβάλλεις έναν λαό στην πείνα αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Προληπτικός υποσιτισμός!
Η «πολιτική πείνας» είχε αρχίσει να εφαρμόζεται μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές. Τα 239 δημόσια εστιατόρια, που λειτουργούν στο Καράκας και σε 13 από τις 23 πολιτείες της χώρας έμειναν κλειστά, αφήνοντας χωρίς φαγητό χιλιάδες παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους και καταδικάζοντάς τους σε υποσιτισμό… προληπτικά!
Επί είκοσι χρόνια ο τσαβισμός, ακολουθώντας το παράδειγμα της Κούβας, ελέγχει τον πληθυσμό μέσω της πείνας και τις εκλογές μέσω της λιμοκτονίας. Ειδικά μετά το 2016, στη Βενεζουέλα άρχισε η διανομή πακέτων τροφίμων, που έγιναν γνωστά ως «πακέτα Clap».
Αυτά παραδίδονται στα σπίτια, με βάση καταλόγους εγγεγραμμένων στο πρόγραμμα: Ρύζι, ζυμαρικά, ζάχαρη, καλαμποκάλευρο, ηλιέλαιο και παλιότερα κονσέρβες με σαρδέλες, σάλτσες και όσπρια, που από καιρό έχουν εξαφανιστεί. Και κατά την προεκλογική περίοδο τα πακέτα παραδίδονται από τους ίδιους τους υποψηφίους με ανταλλαγή τις ψήφους των εξαθλιωμένων θυμάτων τους.
Το δήθεν κοινωνικό αυτό πρόγραμμα, από το οποίο εξασφαλίζουν την άθλια επιβίωσή τους έξι εκατομμύρια Βενεζουελανοί, είναι τμήμα ενός μεγάλου δικτύου διαφθοράς, του οποίου ηγείτο ο Κολομβιανός Άλεξ Σάαμπ, που παραμένει στις φυλακές του Πράσινου Ακρωτηρίου για παράνομες δραστηριότητες.
Όπως αποκαλύφθηκε, το καθεστώς τον χρησιμοποιούσε για εισαγωγές από την Τουρκία, το Μεξικό, τον Παναμά, θησαυρίζοντας σε βάρος του πληθυσμού, που τελικά παραλαμβάνει άθλια προϊόντα.
Τον περασμένο Αύγουστο τα 27 κόμματα της αντιπολίτευσης, υπό την προεδρία του μεταβατικού προέδρου Χουάν Γκουαϊδό, συμφώνησαν να μην πάρουν μέρος σ’ αυτό που ονόμασαν «εκλογική απάτη» και μια ακόμη «φάρσα του καθεστώτος». Το μανιφέστο υπέγραψαν όλες οι αντιπολιτευόμενες πολιτικές δυνάμεις του κοινοβουλίου, καλώντας τη διεθνή κοινότητα να απορρίψει την παράνομη διαδικασία. Έτσι, όλα δείχνουν πως την επομένη των εκλογών ο Μαδούρο θα επανακτήσει τον έλεγχο της Εθνοσυνέλευσης με 277 βουλευτές.
Το όνειρο έγινε εφιάλτης
Από το 2015, χρονιά της ιστορικής εκλογικής νίκης της αντιπολίτευσης, ο Μαδούρο κοιμόταν και ξυπνούσε με τον ίδιο εφιάλτη. Παράλληλα, οι βουλευτές υποχρεώνονταν να νομοθετούν υπό απειλές, αντισυνταγματικές αποφάσεις του ελεγχόμενου από το καθεστώς Ανωτάτου Δικαστηρίου και με όλα τα εμπόδια που έθετε ένα «παράλληλο» όργανο, η «Εθνική Συντακτική Συνέλευση» που ο Μαδούρο δημιούργησε πριν από τρία χρόνια για να αποδυναμώσει το κοινοβούλιο και στην οποία ο δικτάτορας είχε παραχωρήσει ειδικές νομοθετικές εξουσίες.
Είχε αποφασίσει να μετατρέψει το όνειρο της αντιπολίτευσης σε εφιάλτη…
Ωστόσο, το πραξικόπημα εκείνο ουδόλως ωφέλησε τον Μαδούρο, αφού αυτό το «Σώμα» δεν αναγνωρίστηκε από κανέναν. Από το 2017, η Συντακτική Συνέλευση ασχολείται αποκλειστικά με την δίωξη όσων υποστηρίζουν τον Γκουαϊδό. Και ήδη από τον Ιούνιο απαγορεύθηκε η συμμετοχή στις εκλογές σε μερικά από τα ιστορικότερα κόμματα της χώρας με την κατηγορία της διαφθοράς.
Στο μεταξύ ο ίδιος προχωρά στις εκλογές παραβιάζοντας τα πάντα: Αύξησε τον αριθμό των βουλευτών από 167 σε 277, συνεργάζεται με πρόσωπα υποδυόμενα αρχηγούς αντιπολιτευόμενων κομμάτων που προσδοκούν σε μετεκλογική συνεργασία και οφέλη, έχει αποκλείσει τα μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης όπως η Primero Justicia, η Voluntad Popular, η Acción Democrática και η Un Nuevo Tiempo και επέβαλε οι τρεις αυτόχθονες βουλευτές να εκλεγούν… δι’ ανατάσεως των χειρών.
Όλα αυτά, έχουν προκαλέσει και την αντίδραση της Καθολικής Εκκλησίας, που εδώ και μήνες έχει αποφανθεί πως «οι εκλογές της 6ης Δεκεμβρίου δεν συμβάλλουν σε μια δημοκρατική λύση, απλά θα επιδεινώσουν την κατάσταση».
Δολοφονίες, συλλήψεις, βασανιστήρια
Πριν από λίγες μέρες, στις 2 Δεκεμβρίου, ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών (OAS), έδωσε στη δημοσιότητα μια έκθεση 145 σελίδων με την οποία καταγγέλλεται το καθεστώς Μαδούρο για περισσότερες από 18.000 δολοφονίες, 15.500 παράνομες κρατήσεις και τουλάχιστον 650 περιστατικά βασανιστηρίων μετά το 2014.
Σύμφωνα με την έκθεση, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο κλείνει τα μάτια μπροστά σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τα οποία διαπράττει ένα καθεστώς που με την βία προσπαθεί να κυριαρχήσει στο κοινοβούλιο. Η έρευνα στο Διεθνές Δικαστήριο έχει ξεκινήσει από το 2018, αλλά, όπως καταγγέλλεται, πηγαίνει με ρυθμό χελώνας.
Στην έκθεση αναφέρεται σαφώς πως η στέρηση του φαγητού και της υγειονομικής περίθαλψης παραμένει η πιο ύπουλη μέθοδος ελέγχου του λαού και πρόκλησης πόνου σε δεκάδες εκατομμύρια πολίτες της πολύπαθης χώρας. Και προστίθεται πως ο κατάλογος των οργάνων του καθεστώτος που μετέχουν σ’ αυτό το έγκλημα είναι μακρύς.
Ένας μισθός για ένα κιλό ρύζι
Σε όλα αυτά προσθέστε την δεινή οικονομική κατάσταση: Θηριώδης πληθωρισμός, χρεοκοπημένο κράτος αφού χρόνια τώρα η χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου δεν βγάζει ούτε μια σταγόνα, αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων της τάξης του 40% και μηνιαίος μέσος μισθός λίγο πάνω από ένα δολάριο (ένα εκατομμύριο μπολίβαρ!), με το οποίο το μόνο που μπορεί να αγοράσει κανείς είναι ένα κιλό ρύζι.
Ένας καθηγητής κερδίζει 7,5 δολάρια, ένας πρωτοδιορισμένος δάσκαλος μόλις 4 δολάρια, ενώ ένας δάσκαλος προς το τέλος της καριέρας του το 2017 κέρδιζε 62 δολάρια και σήμερα, με τις διαρκείς υποτιμήσεις, έφτασε στα 10!
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, στα τέλη του χρόνου, ο πληθωρισμός θα τρέχει με 6.500% και η ανεργία θα έχει φθάσει το 54%.
Και σα να μην έφθαναν όλα αυτά, οι γυναικοκτονίες συνεχίζονται. Μέχρι σήμερα, το 2020, έχουν καταγραφεί 228 φόνοι γυναικών, μια αύξηση της τάξης του 36,52% σε σύγκριση με το 2019. Τα στοιχεία προέρχονται από το Παρατηρητήριο Γυναικοκτονιών (Monitor de Femicidios), που συνδέεται με τη διαδικτυακή πλατφόρμα Utopix.
Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο, οι 159 από τις 228 γυναικοκτονίες διαπράχθηκαν μετά την επιβολή των περιοριστικών μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης της πανδημίας, στα μέσα του Μαρτίου. Σημειώστε ότι η κυβέρνηση σταμάτησε να δημοσιοποιεί επίσημα δεδομένα για τις γυναικοκτονίες το 2016. Το 2015, είχαν ανακοινωθεί 121 φόνοι γυναικών.
Η διαφωνία του Καπρίλες
Τον περασμένο Ιούνιο, ο εκ των ηγετών της αντιπολίτευσης Ενρίκε Καπρίλες αποστασιοποιήθηκε από τον Γκουαϊδό και τα άλλα αντιπολιτευόμενα κόμματα, διαφωνώντας με την απόφαση για αποχή και υποστηρίζοντας πως στηρίζει την δική του απόφαση υπέρ της συμμετοχής, ως μέρος των προσπαθειών του για απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.
Όπως είπε, «αν η δικτατορία αφήσει μια ρωγμή πρέπει να βάλουμε το χέρι μας και στη συνέχεια να βάλουμε το πόδι μας, ώστε να βρεθούμε σε θέση να ανοίξουμε την πόρτα».
Επιπλέον, διατύπωσε και την διαφωνία του με την ερμαφρόδιτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί – ο Μαδούρο να παραμένει πρόεδρος της χώρας και ο Γκουαϊδό να είναι ο αναγνωρισμένος στο εξωτερικό πρόεδρος.
«Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να παίζουμε την κυβέρνηση στο διαδίκτυο», είπε. «Είστε συγχρόνως και κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος αντίπαλος του καθεστώτος από εμένα, που έχω υποφέρει τόσο πολύ. Αλλά ποιος είναι τελικά στην εξουσία;»
Ο Καπρίλες, προεδρικός υποψήφιος το 2012 και το 2013, αποφάσισε να είναι υποψήφιος σ’ αυτές τις εκλογές, όπως και ο βουλευτής της αντιπολίτευσης Στάλιν (!) Γκονζάλες. Με αντάλλαγμα, όπως έγινε γνωστό, την απελευθέρωση 100 πολιτικών κρατουμένων προσκείμενων στον Καπρίλες, στο πλαίσιο μιας «εκστρατείας συμφιλίωσης» από την πλευρά του Μαδούρο.
Οι διώξεις συνεχίστηκαν
Αλλά τον περασμένο Αύγουστο δεκαπέντε άτομα καταδικάστηκαν σε κάθειρξη 24 ετών από δικαστήριο της Βενεζουέλας ως ένοχοι για «τρομοκρατία, στάση και συνωμοσία» και για προσπάθεια ένοπλης «εισβολής» από θαλάσσης στη χώρα τον περασμένο Μάιο, με σκοπό την «ανατροπή» του προέδρου Νικολάς Μαδούρο και την εγκατάσταση στο προεδρικό αξίωμα του Χουάν Γκουαϊδό.
Τον ίδιο μήνα, ο επί δύο χρόνια προφυλακισμένος χωρίς δίκη αντιπρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης Χουάν Ρεκέσενς οδηγήθηκε στο σπίτι του και ετέθη σε κατ’ οίκον περιορισμό λόγω της κρίσης του κορωνοϊού. Ο Ρεκέσενς είχε κατηγορηθεί – χωρίς ποτέ να αποδειχθεί – ότι είχε λάβει μέρος σε μια βομβιστική απόπειρα κατά του καθεστώτος. Δυο μέρες μετά την σύλληψή του, τον Αύγουστο του 2018, το καθεστώς έδωσε στη δημοσιότητα δύο βίντεο: Στο ένα ο εμβληματικός κρατούμενος εμφανίζεται να «ομολογεί» και στο άλλο να φορά μόνο τα λερωμένα εσώρουχά του. Από τα μπουντρούμια της μπολιβαριανής επανάστασης, βεβαίως!
Και καθώς ο Ρεκέσενς και οι άλλοι πολιτικοί δεν είναι κατάλληλοι να καταλαμβάνουν μια έδρα στο κοινοβούλιο, ο Μαδούρο αποφάσισε να εκλέξει τον γιο του, Νικολάς Μαδούρο Γκέρρα, τον «Νικολασίτο», όπως τον φωνάζουν στη Βενεζουέλα.
Ο Τσίπρας, ο Τσάβες και ο… Νικολασίτο!
Αυτά και άλλα πολλά συνεχίζουν να συμβαίνουν στη Βενεζουέλα του τσαβισμού που τόσο λάτρεψε ο Τσίπρας.
Ο οποίος (Τσίπρας), όταν τον Μάρτιο το 2013 έσπευσε στην κηδεία του ινδάλματός του, του Ούγκο Τσάβες, είχε δηλώσει:
«Ο Ούγκο Τσάβες, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, μπόρεσε να οδηγήσει το λαό του και τους λαούς της Λατινικής Αμερικής σε δρόμους δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής απελευθέρωσης» και «σε καιρούς δύσκολους, έστρεψε τα φώτα της παγκόσμιας κοινότητας σε μία ολόκληρη ήπειρο, που αυτή τη φορά δεν ήταν πειραματόζωο βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά δημιουργικό εργαστήριο δημοκρατικής διακυβέρνησης και εθνικής ανεξαρτησίας».
Και επίσης:
«Ο Ούγκο Τσάβες εναντιώθηκε στην καταπίεση και υπεράσπισε τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Έδωσε μεγάλες μάχες, ώστε να εξαλειφθεί η φτώχεια και η κοινωνική εξαθλίωση. Γι' αυτό και έγινε σύμβολο για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού του. Οι άνθρωποι φεύγουν, η σπορά τους όμως μένει. Είμαι βέβαιος ότι ο λαός του Μπολίβαρ θα συνεχίσει να πορεύεται τον δρόμο της απελευθέρωσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δρόμο που, αργά ή γρήγορα, θα πορευτούν και άλλοι λαοί, σε ολόκληρο τον κόσμο»!
Το είχε πει ξεκάθαρα ο άνθρωπος: Ήθελε να μας κάνει Βενεζουέλα!
Απορώ πώς δεν έχει ακόμη στείλει τις ευχές του στον «Νικολασίτο»…
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, Ν.Δ., πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφος
