Προανήγγειλαν το σκάνδαλο του αιώνα και πράγματι έτσι αποδείχθηκε. Έφεραν στη Βουλή μια σκευωρία κατά των πολιτικών τους αντιπάλων στηριγμένη σε ένα σωρό από συκοφαντίες. Άνθρακες ο θησαυρός. Στο μέλλον θα αναφέρουν την πολιτική σκευωρία με το όνομα Αλέξης Τσίπρας. Αυτό ήταν ένα πολιτικό Βατερλώ.
Η εικόνα του υπουργού-σύμβολο αυτής της κυβέρνησης, Παύλου Πολάκη να γελά στα έδρανα την ώρα που ο Παναγιώτης Πικραμμένος σκούπιζε τα δάκρυά του θα μείνει βαθιά στη μνήμη του ελληνικού λαού. Είναι το ύφος και το ήθος μιας κυβέρνησης που στη συνείδηση του κόσμου έχει τελειώσει. Φάνηκε χθες καθαρά. Οι απολογούμενοι έγιναν κατήγοροι. Μετατράπηκαν σε δεινούς ρήτορες. Όχι γιατί έχουν αναδειχθεί σε αυτό το ρόλο στη μέχρι σήμερα πολιτική τους πορεία, αλλά διότι κλήθηκαν να υπερασπιστούν το δίκαιο, τη νομιμότητα, την πολιτική ορθότητα. Από την άλλη πλευρά ένα βουβό ακροατήριο, εκείνο των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, έπαιζε απλά το ρόλο του. Θα πήγαινε να ψηφίσει σε μια από τις δέκα κάλπες το τέλος του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς.
Ο Αλέξης Τσίπρας έβγαλε από το μανίκι του τον άσσο της Novartis πιστεύοντας ότι θα κατατρόπωνε τους πολιτικούς του εχθρούς και θα μπορούσε να στρέψει την προσοχή του κόσμου μακριά από τους άθλιους χειρισμούς της κυβέρνησής του στο Μακεδονικό. Απέτυχε σε όλα. Οι πολιτικοί του εχθροί βγήκαν ενδυναμωμένοι από τη χθεσινή διαδικασία. Και ο ελληνικός λαός γνωρίζει ότι την ίδια ώρα που ο κ. Τσίπρας προσπαθούσε να στηρίξει τη σκευωρία του στη Βουλή, στο Βερολίνο η Angela Merkel καλωσόριζε τον «Μακεδόνα πρωθυπουργό». Από σήμερα λοιπόν επιστρέφουμε στην πραγματικότητα, η οποία είναι πιο σκληρή από ότι την αφήσαμε την επομένη του συλλαλητηρίου. Όλες αυτές τις ημέρες που ο κυβερνητικός θίασος του Παπαγγελόπουλου - Κοντονή έφτιαχνε το αφήγημα, στο οποίο οι κατηγορούμενοι θα έπρεπε να αποδείξουν με κάποιο τρόπο την... αθωότητά τους, η Ελλάδα έχανε πόντους στη διεθνή σκακιέρα.
Το Βατερλώ του κ. Τσίπρα! Στην πραγματικότητα είναι το Βατερλώ μιας χώρας. Είναι το τέλος μιας πορείας που ξεκίνησε με τη μεταπολίτευση και την ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς και τελειώνει με μια αριστερή κυβέρνηση που φέρνει και το τέλος των ψευδαισθήσεων. Την ώρα που η Ελλάδα αγωνιζόταν να λύσει το μυστήριο πως θα ήταν η χώρα αν οι κομουνιστές είχαν κερδίσει τον εμφύλιο, άλλες χώρες που είχαν ζήσει τις ημέρες του σοσιαλισμού έτρεχαν προς τη λεωφόρο της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν είναι τυχαίο, συμβαίνει επειδή αυτή ήταν η επιλογή μας. Αν επρόκειτο για μια αναγκαία διαδικασία, προκειμένου να θεραπεύσουμε τις παλιές πληγές, θα ήμασταν αισιόδοξοι. Θα λέγαμε ότι έγινε ό, τι έγινε, αλλά τουλάχιστον θεραπευτήκαμε. Η χθεσινή διαδικασία στη Βουλή απέδειξε το ακριβώς αντίθετο. Οι μελλοντικές γενιές καλούνται να αποδείξουν ότι η διαπίστωση πως η χώρα αυτή δεν σώζεται με τίποτα είναι λαθεμένη.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
