Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Η αύξηση του κατώτατου μισθού που εξαγγέλλεται και προετοιμάζεται εν μέσω αγωνιστικού οίστρου, δακρύων συγκίνησης και λογύδριων κοινωνικής ευαισθησίας, είναι μια ακόμα πομφόλυξ στα πλαίσια των προεκλογικών πράξεων και υποσχέσεων, των οποίων το άθροισμα δεν έχει τέλος.
Φυσικά και δεν θα περιγράψω λεπτομέρειες, αριθμούς, προϋποθέσεις και κατηγορίες εργαζομένων. Δεν έχει νόημα. Η λογική της αποδόμησης του κυβερνητικού γύρου του θριάμβου για την αύξηση του κατώτατου μισθού είναι απλούστατη. Η αύξηση του μισθού, σημαίνει αύξηση εισοδήματος, που εξουδετερώνεται όμως από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου, η οποία με τη σειρά της συμβάλλει στην αύξηση των φορολογικών εσόδων. Η αύξηση του μισθού, επίσης σημαίνει αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών. Επομένως η αύξηση του κατώτατου μισθού, δεν μεταφράζεται σε επιπλέον εισόδημα για τον εργαζόμενο, αλλά σε επιπλέον κόστος για τον εργοδότη και επιπλέον έσοδα στο κράτος.
Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε διευθυντής προσωπικού και μισθοδοσίας σε μια εταιρία, ούτε φοροτεχνικός, ούτε εργατολόγος για να αντιληφθείς την ουσία των πραγμάτων. Η μάλλον την έλλειψη ουσίας, πίσω και από αυτήν την κίνηση της κυβέρνησης, όπως το ίδιο συνέβη και με την επιστροφή αναδρομικών και συντάξεων που φορολογήθηκαν τελικά με 75%. Βέβαια η εξαγγελία και η είδηση, έχουν καλλιεργηθεί τόσο έντονα και έξυπνα, που πολλές φορές μπορεί να ξεχνιέται το αποτέλεσμα. Όμως τώρα με τη διευρυμένη οικονομική ανέχεια, η υποσχεσιολογία έχει μικρότερα όρια από παλαιότερα, διότι το αποτέλεσμα είναι πλέον απτό.
Η συστηματική διαστρέβλωση της πραγματικότητας και η προσπάθεια αλλοίωσης κάθε λογικού συνειρμού, που συντελείται από την κυβέρνηση Τσίπρα και των διαφόρων εναλλασσόμενων εταίρων, έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Η διαρκής κακοποίηση της αλήθειας και η μετάλλαξη των γεγονότων, θέτουν σε αμφισβήτηση οποιαδήποτε λογική εισήγηση και πρόταση για την εξεύρεση ορθολογικής λύσης για την οικονομία της χώρας. Οι μεν ενστάσεις βαφτίζονται, ως “ξεπούλημα” και “εκμετάλλευση”, οι δε προτάσεις βαφτίζονται, ως “φιλελεύθερες” και “ακραίες”.
Βέβαια όλα όσα υπόσχονταν και υπόσχονται οι κυβερνητικοί παράγοντες, αδυνατούν να βρουν εφαρμογή και διαψεύδονται καθημερινά. Τα αποτελέσματα της ζωντανής διάψευσης όμως σπάνια αγγίζουν τον μέσο πολίτη, που πραγματικά προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα στην ανεργία, στην υποαπασχόληση, την φορολογία και τις εισφορές. Και αυτό γιατί οι πολίτες δεν έχουν διαισθανθεί ακόμα το τι θα σημάνει η αδυναμία εξόδου στις αγορές, το τι θα σημάνει η παράταση της τραπεζικής αβεβαιότητας και το τι θα σημάνει η συνεχιζόμενη επενδυτική αποχή.
Όμως το φιάσκο της αύξησης του κατώτατου μισθού θα το αντιληφθεί όταν μετά τη λήξη των πανηγυρισμών το εκκαθαριστικό της εφορίας θα παραμείνει αμετάβλητο, τη ίδια στιγμή που το κόστος της επιχείρησης θα έχει αυξηθεί. Ωραίες οι υποσχέσεις και οι ελπίδες, καλύτερη όμως η ψυχρή λογική.
--
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
