Τα διάφορα περιστατικά εμβολιασμών εκτός σειράς, με τελευταίο και μάλιστα κραυγαλέο αυτό της Θεσσαλονίκης, δεν μειώνουν τη μέχρι σήμερα επιτυχία της «Επιχείρησης Ελευθερία». Πρόκειται για εξαιρετικά δυσάρεστα περιστατικά που όμως δεν πρέπει να τα βάλουμε στο ίδιο κάδρο με την επιχείρηση αλλά πρέπει να τα δούμε ως προβλήματα που ταλανίζουν το πολιτικό σύστημα εδώ και δεκαετίες.
Οι συμπολίτες μας στη Θεσσαλονίκη, την Κέρκυρα και αλλού, δεν δίστασαν να παραβιάσουν τη σειρά με την απαράδεκτη δικαιολογία ότι «τα εμβόλια θα έληγαν σε λίγες ώρες», αφού υπάρχει πρόβλεψη γι' αυτό το ενδεχόμενο και ο λόγος που δεν δίστασαν να το κάνουν είναι επειδή θεωρούν εαυτούς essential δηλαδή ζωτικούς για την κοινωνία, την λειτουργία της κυβέρνησης, την ύπαρξη του κόμματος στο οποίο ανήκουν, ίσως και για τον ίδιο τον πλανήτη.
Όμως έτσι τους έχει κάνει να αισθάνονται το πολιτικό σύστημα διακομματικά, γιατί δεν νομίζουμε να υπάρχει έστω κι ένας που να πιστεύει ότι το φαινόμενο εντοπίζεται αποκλειστικά στη Νέα Δημοκρατία. Ναι, είναι αλήθεια ότι η Νέα Δημοκρατία έδωσε την υπόσχεση το φαινόμενο αυτό να εξαλειφθεί γι αυτό κι εν προκειμένω η κοινωνία την κρίνει πιο αυστηρά. Άλλωστε, είδαμε κι ένα παλαιό σχόλιο που είχε κάνει στα σόσιαλ μήντια η μια εκ των στελεχών που αποπέμφθηκαν στο οποίο αγόρευε κι εκείνη για την αριστεία.
Το θέμα είναι αν τα κόμματα μπορούν και χωρίς αυτούς που αποδεικνύονται ότι δεν έχουν καταλάβει πως τα στελέχη πρέπει να πολιτεύονται δια του παραδείγματος.
Θα υπάρχουν τα κόμματα στην Ελλάδα αν δεν δίνουν στέγη σε επιτήδειους, κυνικούς ή οπορτουνιστές; Αυτό είναι το θέμα.
Η απάντηση στην ερώτηση δείχνει προφανής αλλά πριν από το 2010 δεν ήταν και τόσο. Τα πελατειακά δίκτυα που στήθηκαν από τα κόμματα είναι που εκπαίδευσαν τα μέλη τους σε αυτές τις αντιλήψεις. Αν ένα πολιτικό σύστημα είναι σκληρά πελατειακό τότε είναι λογικό κάποια από τα στελέχη του να θεωρούν τους εαυτούς τους ζωτικούς για την ίδια την ύπαρξη του κόμματος και της χώρας.
Η κρίση όμως που ξεκίνησε το 2010 θα έπρεπε ήδη να έχει γκρεμίσει αυτές τις αντιλήψεις και φαντασιώσεις. Η πανδημία μέσα σε όλα ανέδειξε όσες στρεβλώσεις βγήκαν αλώβητες μέσα από τη δεκαετή περιπέτεια, βλέπουμε καθημερινά όσες νοοτροπίες και αντιλήψεις δεν αποκαθηλώθηκαν για να ανασκευαστούν.
Οι Έλληνες σήμερα, περισσότερο από ποτέ αισθάνονται απηυδισμένοι από αυτές τις αρχαϊκές νοοτροπίες. Τα κόμματα λοιπόν γιατί δεν το βλέπουν; Γιατί κρατιούνται εμμονικά τόσο μακριά από την κοινωνία;
Από την άλλη πλευρά, η κριτική που κάνουμε κι εμείς σήμερα θα έχει αξία αν φροντίσουμε να ελέγξουμε αν όσα πρόσωπα αποπέμφθηκαν θα τα ξαναδούμε σε θέσεις κομματικές ή άλλες, δημόσιες και βέβαια αν θα εμφανιστούν ξανά σε ψηφοδέλτια.
Τα κόμματα πρέπει να αλλάξουν αλλά και οι πολίτες οφείλουμε να τα ελέγχουμε διαρκώς.
Πάντως εμείς, ανοίξαμε ένα αρχείο, μια λίστα όπου συγκεντρώνουμε όσους κατά καιρούς διαγράφονται από τα κόμματα για να την ανασύρουμε από το αρχείο του υπολογιστή μας την ώρα που θα ανακοινωθούν τα ψηφοδέλτια. Και τότε, θα τα ξαναπούμε.
