Είναι ο ορισμός των αποτυχημένων. Σαν να βγαίνουν απευθείας από κωμωδία των Mondy Python's. Δεν έχουν κάνει μία σωστή πρόβλεψη, δεν έχουν κερδίσει ούτε μία μάχη απ' όσες έχουν δώσει. Αυτοί μέχρι και φιλελεύθεροι, οπαδοί του Μακρόν είναι ικανοί να δηλώσουν. Πώς; Το κάνουν ήδη; Δεν τους προλαβαίνουμε!
Το τελευταίο τους χαρτί είναι αυτό της ανάπτυξης και της… παραγωγικής ανασυγκρότησης. Πασχίζουν να πείσουν την αγορά ότι τώρα ενδιαφέρονται για τα συμφέροντά της, ότι είναι εναντίον του κρατισμού και υπέρ των ξένων επενδύσεων! Οι συνεχείς τους μεταμορφώσεις μας έχουν ζαλίσει. Δεν ξέρουμε με τι ακριβώς έχουμε να κάνουμε. Κοιμόμαστε με τον Αλέξη υπέρμαχο του Μελανσόν και ξυπνάμε με τους πανηγυρισμούς του για την επικράτηση του φιλελεύθερου Μακρόν!
Από την άλλη πλευρά, αυτή η μεταστροφή είναι απολύτως δικαιολογημένη, αν σκεφτεί κανείς ότι οι φιλελεύθερες πολιτικές είναι η μόνη πραγματική διέξοδος για τη χώρα. Είναι πολιτικές που ταιριάζουν απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα και μπορούν να απελευθερώσουν τεράστιες δημιουργικές δυνάμεις που αυτή την στιγμή κρατούνται φυλακισμένες από την τεκτονική πλάκα του κρατισμού. Τι κάνει, λοιπόν, ο Αλέξης; Τρέχει να κλείσει τον δρόμο του Κυριάκου Μητσοτάκη προς την εξουσία, προσπαθώντας να πείσει τους Έλληνες ότι αυτός είναι ο πραγματικός φιλελεύθερος κι όχι ο Κυριάκος. Σαν να λέμε, ήταν από πάντα φιλελεύθερος και απλά οι κακουχίες της ζωής των έσπρωξαν να κρυφτεί μέσα στις τάξεις των Συριζαίων…
Έρχεται ο Αλέξης για να μας δικαιώσει για μία ακόμη φορά! Αποδέχεται με αυτό τον τρόπο ότι οι δικές του πολιτικές ήταν ανεφάρμοστες και ότι οι φιλελεύθερες ιδέες είναι οι μόνες που μπορούν να δώσουν ελπίδα στη χώρα. Ωστόσο, εμείς εξακολουθούμε να είμαστε οι… επικίνδυνοι νεοφιλελεύθεροι! Όχι ότι μας ενδιαφέρει και ιδιαίτερα. Η δουλειά να γίνεται…
Το ερώτημα είναι αν αυτή τη δουλειά μπορεί να την κάνει ο Αλέξης Τσίπρας. Αν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να περάσει τη χώρα από την εποχή του κρατισμού της μεταπολίτευσης στη νέα φιλελεύθερη εποχή. Το βασικό ερώτημα είναι αν ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο φιλελεύθερος ηγέτης που περιμέναμε εδώ και χρόνια στους μικρούς και στενούς κύκλους των Ελλήνων Φιλελευθέρων, όπως οι Εβραίοι περιμένουν ακόμη τον Μεσσία!
Μιλάνε για την παραγωγική ανασυγκρότηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αναφέρονται και πάλι σε έναν κεντρικό σχεδιασμό της Οικονομίας. Διαβάζοντας τη χθεσινή συνέντευξη του κ. Στέργιου Πιτσιόρλα στο liberal.gr μένουμε έκπληκτοι από τις συχνές αναφορές στο τέλος του μοντέλου του κρατισμού. Κι ύστερα από λίγο αντιλαμβανόμαστε ότι μιλώντας για παραγωγική ανασυγκρότηση εννοεί και πάλι ένα νέο κρατικό σχέδιο για την Οικονομία. Μπορεί να καταλαβαίνουν ότι κάτι άλλο χρειάζεται να κάνουν απ' ότι έχουν μέχρι σήμερα κάνει, αλλά το πιο πιθανό είναι να μαγαρίσουν ακόμη και τον … φιλελευθερισμό! Δεν μπορούν να εφαρμόσουν φιλελεύθερες πολιτικές, επειδή είναι κομμουνιστές. Εκτός κι αν σαν φιλελεύθερες πολιτικές εννοούν το κτίσιμο της νέας διαπλοκής, της δημιουργία της νέας εθνικής των πρωταθλητών. Εκεί αλλάζει η συζήτηση. Αυτό ναι, να το πιστέψουμε! Αυτό μπορούν να το κάνουν. Το έχουν ξανακάνει στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
