Εγώ προτιμώ τους ανθρώπους που τα λένε τσεκουράτα. Κατά τούτο, ο Πολάκης που πρότεινε ευθέως να αλλάξει ο τρόπος εκλογής των Ανεξάρτητων Αρχών, στα μάτια μου είναι προτιμητέος από τον Τσίπρα που είπε αυτά τα συγκαλυμμένα περί «αρμών της εξουσίας» ενώ εννοούσε ακριβώς τα ίδια με τον Παύλο. Βέβαια, οι αρχιστράτηγοι χρησιμοποιούν άλλη γλώσσα από τους λοχαγούς. Οι μεν κάνουν πολιτική, ενώ οι δε εμψυχώνουν το στράτευμα και ενίοτε κάνουν την βρώμικη δουλειά στον πόλεμο.
Τελικά αυτό που έχει σημασία είναι αν ολόκληρο το στράτευμα έχει ενιαίο στόχο, ανεξαρτήτως πως τον ονομάζουν. Θα είναι οι λεγόμενοι «αρμοί της εξουσίας» σταθερός στόχος μιας δεύτερης κυβέρνησης του Σύριζα ή όχι; Προφανώς θα είναι, όπως ήταν σταθερός στόχος και της πρώτης του κυβερνητικής προσπάθειας που όμως απέτυχε. Απορώ δε ειλικρινά με όσους θριαμβολογούν ότι οι Συριζαίοι αποκαλύφθηκαν μόλις ο Τσίπρας, η Μπαζιάνα ή ο Πολάκης ξεστομίσουν κάτι τέτοιο.
Να με συμπαθάτε, αλλά οι «αρμοί» του Αλέξη, το «πήραμε την κυβέρνηση όχι την εξουσία» της Περιστέρας, το «να εκλέγουμε αλλιώς τις Ανεξάρτητες Αρχές» του Πολάκη και όλα τα παρόμοια, είναι πράγματα που πιστεύουν βαθιά. Το να κατηγορείς έναν κομμουνιστή ή έναν απλό αριστερό ότι πάει να καταλάβει προς όφελος του όλες τις δομές της εξουσίας, είναι σαν να κατηγορείς έναν σκύλο επειδή είναι σαρκοφάγος. Έχει κανέναν νόημα; Ούτε αντικειμενικά έχει νόημα, αλλά και στα αυτιά του σκύλου μια τέτοια κριτική ακούγεται ως πρόθεση να τον κάνουν με το ζόρι χορτοφάγο, δηλαδή να τον θανατώσουν.
Μην γελάτε, έτσι σκέφτονται. Αυτά που γράφουμε για διάκριση των εξουσιών στην δημοκρατία και για τους θεσμούς που δεν επιτρέπεται να καταλαμβάνονται από τους προσωρινούς ενοίκους της εκτελεστικής εξουσίας, στα αυτιά των Συριζαίων ακούγονται ως ανέκδοτο. Η επιχειρηματολογία αυτή, κατά την γνώμη τους δεν είναι τίποτα άλλο από τον ιδεολογικό φερετζέ των Δεξιών που ήδη έχουν καταλάβει τους αρμούς της εξουσίας και κάνουν την ταξική δουλειά τους μέσα απ’ αυτούς.
Όποιος λοιπόν πιστεύει ότι ξεμπροστιάζει έναν Συριζαίο όταν αποκαλύπτει το λενινιστικό και αυταρχικό υπόβαθρο των απόψεων του, στην πραγματικότητα τον διασκεδάζει. Αν δεν είχαν την αντίληψη της κατάληψης των κοινωνικών θεσμών και των κρατικών μηχανισμών, δεν θα υπήρχαν ως κόμμα. Εγώ πιστεύω ότι είναι καλό να ξέρουμε τι πρεσβεύουν και ακόμα καλύτερο να τα λένε ευθέως. Ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε και εν πάσει περιπτώσει, η πολιτική σύγκρουση αποκτά και τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά που της αξίζουν. Αλλιώς παίζουμε τις κουμπάρες. Όλοι μας άλλα λέμε, άλλα εννοούμε κι άλλα κάνουμε. Γιατί; Όλα στο τραπέζι.
