Εντάξει, το «στηρίζουμε τα καταστήματα της γειτονιάς και τους τοπικούς παραγωγούς» που έγραψε ο Αλέξης στην ανάρτηση του, το καταλαβαίνω και το προσυπογράφω. Το επόμενο όμως που μας καλούσε να βρεθούμε «απέναντι στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που γονατίζει την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων», τι το ήθελε; Αυτοτρολάρισμα ήταν;
Κατ’ αρχήν, αν δεν κάνω λάθος, μόλις πριν μια βδομάδα στην Βουλή ο Αλέξης αποκάλεσε «Όρμπαν» τον Μητσοτάκη. Και ως γνωστόν, ο ακροδεξιός κρατικιστής Όρμπαν, σιχαίνεται τον νεοφιλελευθερισμό της ελεύθερης αγοράς περισσότερο απ’ όσο σιχαίνεται ο Καρανίκας τα πτυχία και την αριστεία. Κατά δεύτερον, είχα την εντύπωση ότι ειδικά αυτή την βδομάδα και ειδικά στο εμπόριο (γι αυτά δεν έγινε η ανάρτηση του Αλέξη;) οι μεγάλοι επιχειρηματικοί εμπορικοί όμιλοι είναι κλειστοί. Μόνο τα μικρά μαγαζιά άνοιξαν, τα Mall δεν τα άφησε ο Κυριάκος ν’ ανοίξουν ακόμα.
Γενικώς διακρίνω μια σύγχυση και μια θολούρα στην Συριζαϊκή γραμμή. Δεν δυσκολεύονται απλώς να βρουν μια πειστική αντιπολιτευτική γραμμή, δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τα μικρά από τα μεγάλα μαγαζιά. Βρίσκονται μπροστά σε δυο σωρούς άχυρα και αδυνατούν να ξεχωρίσουν τον μεγάλο από τον μικρό για να ταΐσουν δύο γαϊδάρους ανάλογα με το μπόι τους. Κρίμα, διότι αυτό το κόμμα διέπρεψε κάποτε στην επικοινωνία και στην ακαριαία μετατροπή του κατάμαυρου σε κάτασπρο. Μπορεί να μας εκνεύριζε αυτή η πάλαι ποτέ δεινή τους ικανότητα, όμως τους αναγνωρίζαμε αυτή την αγύρτικη αριστεία τους στην προπαγάνδα. Τώρα πάει, την έχασαν κι αυτή.
Αμ εκείνο με τους «μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους» που το βρήκαν; Έκαναν ιδεολογική εισπήδηση στον Μαρξισμό-Λενινισμό του ΚΚΕ; Διότι μόνο Κουτσούμπας μιλά πια για τα μονοπώλια και για τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Τον Αλέξη ως πρωθυπουργό, στην Philip Moris στον Ασπρόπυργο τον θυμάμαι να κόβει βόλτες και στα λημέρια της Cosco στον Πειραιά. Δεν τα λες και μικρομάγαζα αυτά, ούτε τοπικούς παραγωγούς τα αφεντικά τους.
Σε κάθε περίπτωση, καλή είναι μια στροφή του (μακράν) δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος προς την μεσαία επιχειρηματικότητα, καθότι την τελευταία φορά που κυβέρνησε την ξεπουπούλιασε την κακόμοιρη ως εκεί που δεν έπαιρνε. Έφτασε να της παίρνει το 80% του τζίρου της σε φόρους και εισφορές. Κι έφτιαξε ολόκληρο μαξιλάρι με τα πούπουλα της, τα οποία τώρα απαιτεί εκ των υστέρων να της επιστραφούν «εμπροσθοβαρώς» για να επιβιώσει απέναντι στην περίφημη «ύφεση Μητσοτάκη» και ουχί «ύφεση κορονοϊού».
Όλα αυτά βέβαια είναι σαχλαμάρες για να περνά η ώρα. Είτε κάνει αναρτήσεις ο Αλέξης, είτε μένει σιωπηλός στο σπίτι του και παίζει με τα παιδιά, συνεχίζει να μην έχει ακροατήριο. Τα δημοσκοπικά ποσοστά του συνεχίζουν να είναι στο 50% των ποσοστών της ΝΔ και η πειστικότητα του πολιτικού του λόγου επιμένει να βρίσκεται στο ναδίρ της, παρά το γεγονός ότι ο αντίπαλος του διαχειρίζεται μια άνευ προηγουμένου κρίση που κανονικά θα ‘πρεπε να τον έχει γονατίσει.
Εγώ επιμένω ότι πρέπει να γίνουν εκλογές για να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να υπάρξει επανεκκίνηση της πολιτικής μας ζωής παράλληλα με την οικονομική, όμως άλλος αποφασίζει. Αυτός που σίγουρα δεν μπορεί να αποφασίσει ή να επηρεάσει το παραμικρό είναι ο Αλέξης. Ακόμα κι αν μετρήσουν τις αυτοκτονίες του 2020 στα θύματα του κορονοϊού (όπως ζητά ο Μάρδας), ακόμα κι αν κατέβει όλη η Κουμουνδούρου να πίνει μπύρες με τα «παιδιά» στην πλατεία Κυψέλης (όπως συνάγεται από τις ανακοινώσεις του Χαρίτση), χαΐρι δεν θα δούνε.
Ξέρετε τελικά ποιους λυπάμαι περισσότερο εκεί μέσα; Τα διάφορα Πασοκοστελέχη του Γιώργου που προσχώρησαν στον Αλέξη, σίγουροι ότι μέσα σε μικρό χρόνο θα είναι πάλι υπουργοί. Πήραν κάποτε ένα μεγάλο κόμμα, το ‘καναν μικρό, ξαναμπήκαν σε μεγάλο κόμμα και θα ξαναβρεθούν να φυτοζωούν σε γκρουπούσκουλο. (Αλήθεια, τους έχω χάσει αυτούς, που βρίσκονται; Μιλάνε κι αυτοί για πόλεμο ενάντια στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους;)
