Όλοι λένε, κύριε Πρόεδρε, τι πρέπει να γίνει. Δηλαδή, τι πρέπει να κάνουν οι άλλοι. Όταν αυτό το «πρέπει» πιάσει κι εμάς, τότε αρχίζει η κριτική, η αποδόμηση. Διαμαρτύρονται όλοι για την επιθετικότητα της Τουρκίας. Θέλουν κάτι να συμβεί άμεσα. Πιθανότατα να πολεμήσουν ξένοι μισθοφόροι στο πλευρό μας, μαζί με τη χριστιανική Δύση. Ένα είδος, δηλαδή, νέας σταυροφορίας. Όταν όμως η συζήτηση περπατήσει στα μονοπάτια του ρεαλισμού και αποδεχτούμε ότι μόνοι μας θα βγάλουμε κι αυτή τη φορά το φίδι από την τρύπα, τότε το κλίμα στη συζήτηση αλλάζει. Κι αυτό διότι κανείς δεν θέλει τη στράτευση και των γυναικών, την αύξηση της θητείας και τη συχνή επανεκπαίδευση του πληθυσμού στα όπλα. Οπως και δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε θυσίες για να αγοραστούν όπλα. Ζητήστε από τους πλούσιους να συνεισφέρουν για την αγορά αεροπλάνων και μελετήστε τα αποτελέσματα.
Να πάμε σε ένα άλλο παράδειγμα. Είδατε τι έγινε με τους πρόσφυγες. Όλοι φώναζαν επειδή βούλιαξαν τα νησιά μας με τους πρόσφυγες. Όταν όμως αρχίσατε να κάνετε το αυτονόητο, να μοιράζετε το βάρος και σε άλλες περιοχές της χώρας και να μειώσετε έτσι τις πιθανότητες για κάποιο ατύχημα στην παραμεθόριο (όπως μια επιδημία), τότε συναντήσατε την αντίδραση διαφόρων «πατριωτών».
Το ίδιο συμβαίνει και με τα σκουπίδια. Δεν έχουμε πρόβλημα να βουλιάξουν τα Λιόσια στα σκουπίδια. Αρκεί να μη γίνουν μονάδες επεξεργασίας στην περιοχή μας. Μακριά από τη δική μας αυλή και όπου θέλει ας πάνε. Ανεχθήκαμε ολόκληρες πόλεις να παραδοθούν στις ορδές των ποντικιών, από το να επεξεργαστούμε στην περιοχή μας τα σκουπίδια που παράγουμε εμείς οι ίδιοι!
Η ελληνική κοινωνία πάντοτε είχε τέτοιου είδους προβλήματα. Τα αναφέρει στους Οξυρρύγχειους Πάπυρους ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, σε ένα έργο που ο Ρωμαίος συγκλητικός Μενένιος Απιος συμβουλεύει τον φίλο του Ατίλιο Νάβιο, πριν ο τελευταίος αναλάβει διοικητική θέση στην Ελλάδα.
Λέει, λοιπόν, ο Μενένιος Απιος: «Ο Ελληνας είναι πιο εγωιστής από εμάς και συνεπώς από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι ''''πάντων χρημάτων μέτρον'''' κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο, αυθαίρετο και ατίθασο, αλλά και αληθινά ελεύθερο ορθώνεται το ''''εγώ'''' των Ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία, πρώτοι αυτοί, όσα εμείς αναγκαζόμαστε σήμερα να σκεφθούμε σύμφωνα με τη σκέψη τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια εκείνων που είδαν πριν από αυτούς. Χάρις σε αυτό η σχέση τους με το σύμπαν, με τα πράγματα και τους ανθρώπους δεν μπαγιατεύει, αλλά είναι πάντα νέα, δροσερή και το κάθε τι, χάρις σε αυτό το ''''εγώ'''' αντιχτυπάει σαν πρωτοφανέρωτο στην ψυχή τους.
Είναι όμως και του καλού και του κακού πηγή τούτο το χάρισμα.
Το ίδιο ''''εγώ'''' που οικοδομεί τα ιδανικά πολιτικά συστήματα, αυτό διαλύει και τις πραγματικές πολιτείες των ανθρώπων.
Και ήρθανε καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλά δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες».
Εκπληκτικό έργο οι Οξυρρύγχειοι Πάπυροι. Θα πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι υπουργοί σας! Το θέμα είναι ότι βρισκόμαστε στην εποχή που οι Έλληνες θριαμβεύουν στην τέχνη να γκρεμίζουν πραγματικές πολιτείες. Διότι λείπει το όραμα. Γι'' αυτό και υπερισχύει η καταστροφική μανία του «εγώ». Οι Έλληνες όταν έχουμε όραμα και πίστη σε έναν κοινό σκοπό, μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Η δουλειά η δική σας, των πολιτικών, της ηγεσίας του τόπου είναι να μας εμπνεύσετε. Να μας πείσετε ότι αξίζει να εγκαταλείψουμε τα μικρά μας οχυρά και να στοιχηθούμε όλοι πίσω από ένα μεγάλο τείχος. Ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Γι'' αυτό και δίνουμε μεγάλη σημασία στις προσπάθειες που έχετε κάνει για να υπάρξει συναίνεση σε διάφορες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Ειδικά αυτή τη δύσκολη περίοδο για τη χώρα μας.
Ανέκαθεν, κύριε Πρόεδρε, η δύναμή μας ήταν ο Πολιτισμός μας. Η Παιδεία μας. Εκεί πρέπει να επενδύσουμε ως κοινωνία. Αν θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον πρέπει να το κτίσουμε. Κι αν η Οικονομία είναι η καύσιμος ύλη για να τρέξουμε με ταχύτητα στο μέλλον, ο Πολιτισμός είναι το στοιχείο που θα μας βοηθήσει να μη χαθούμε στις μυλόπετρες της παγκοσμιοποίησης.
Η χώρα αυτή έχει δυνατότητες. Εκείνο που της λείπει, κύριε Πρόεδρε, είναι το όραμα. Είναι ένας κοινός στόχος. Κι αυτό θα είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα που μπορείτε να πετύχετε.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
