Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Οι κυβερνητικοί χειρισμοί για το σκάνδαλο της Novartis, εστιάζουν περίπου σε δύο πεδία: το ένα αφορά στα 23 από τα €150 δισ. της αύξησης του δημόσιου χρέους στο διάστημα 2000-2009. Το δεύτερο έχει να κάνει με την «σταύρωση» μιας ομάδας πολιτικών που δειγματοληπτικά, επελέγησαν για να εκτονώσουν το θυμικό της κοινής γνώμης.
Η φαρμακευτική δαπάνη από €2 δισ. το 2001 ανήλθε σε €5,2 δισ. το 2009 με ποσοστό αύξησης 159%! Ταυτόχρονα, όμως, και η μισθολογική δαπάνη της Γενικής Κυβέρνησης αυξήθηκε κατά €15 δισ. σε ποσοστό 95%. Από 1,3% του ΑΕΠ το 2001, η φαρμακευτική δαπάνη αυξήθηκε στο 2,2% του ΑΕΠ το 2009.
Αν παραθέσει κανείς και άλλα στοιχεία, θα διαπιστώσει ότι τα ελληνικά φαρμακεία είχαν μετατραπεί σε «bar-drug-store» όπου νέοι και γέροι κατανάλωναν σφηνάκια αντιβιοτικών για επιδόρπιο. Την ίδια στιγμή που, αναζητώντας παυσίπονο για το παιδί, σε ξενοδοχείο του Παρισιού, σου απαντούσαν ότι δεν δίνουν τίποτα χωρίς συνταγή γιατρού...
Προκαλεί βεβαίως, εντύπωση που η Αριστερά, στα χρόνια της μεγάλης «μαστούρας», δεν είχε εκδώσει ούτε μία ανακοίνωση κατά της κυβέρνησης Καραμανλή που κερνούσε «γύρες» στο λαό να ποτίσει το κέφι του σε φάρμακα, υπόθετα και ενέσεις. Και είναι βεβαίως, απολύτως φυσιολογικό, εφόσον τα «κεκτημένα» της κοινωνίας αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμα απόλαυσης και ταξικής καταξίωσης...
Επικαλούμενος λοιπόν, τον «σοφολογιώτατο» μετά Χριστόν προφήτη, Θεόδωρο Πάγκαλο θεωρώ ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο της Novartis είναι ότι «μαζί τα ήπιαμε»! Ολόκληρη η ελληνική κοινωνία συναίνεσε στο μεγάλο φαγοπότι, όπως και με τα υπόλοιπα "γλέντια", που αύξησαν το δημόσιο χρέος σε δυσθεώρητα ύψη.
Εν τω μεταξύ, η Δικαιοσύνη - δια του «Ιαβέρη» Αλέξη Τσίπρα- περιορίζεται στην στοχοποίηση των συγκεκριμένων πολιτικών, παραλείποντας άλλους υπεύθυνους ή συμπεριλαμβάνοντας και κάποιους που μείωσαν την δαπάνη στο ελάχιστο. Όπως επίσης, τοποθετώντας σε ίση μοίρα τους εντελώς άσχετους με τους κατά «αναπόδεικτον τεκμήριον» ενόχους...
Επιπλέον, η σημερινή κυβέρνηση, φορώντας τον μανδύα του τιμητή, συνεχίζει να παλεύει, σηκώνοντας ψηλά τη σημαία της γαλαντόμου διοίκησης. Η οποία επιθυμεί μεν να επιστρέψει στις εποχές του «τρελού πάρτι» αλλά δεν την αφήνουν εταίροι και δανειστές. Αυτοί που εξανάγκασαν τους δικούς μας- με το βούρδουλα και το ζόρι- να κόψουν τις «μυτιές» των παπππούδων, τις ανεξέλεγκτες συνταγογραφήσεις και τα ταξίδια των γιατρών...
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ότι θα αρκούσε στο «ηθικό πλεονέκτημα» της κυβέρνησης να διαπομπεύσει μια ομάδα πολιτικών για να απαλλάξει την συνείδηση του λαού από τις Ερινύες της.
Και όχι μόνο αυτό. Ακόμα μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι που αυτός ο «γελασμένος» λαός που «εξαπατήθηκε» από τους πολιτικούς είναι και πάλι έτοιμος να πει ναι στο πελατειακό κράτος, να συμμετάσχει σε νέα φαγοπότια, να εισπράξει τριπλές συντάξεις και να μπουκώσει τα παιδιά του με αντιβιοτικά για να αισθανθεί άρχοντας! Αυτή λοιπόν, η «ταπεινωμένη» και «ηττημένη» κοινωνία είναι που διαμαρτύρεται γιατί την πρόδωσε ο Αλέξης της και ένα μέρος της τον επικροτεί για το «κατηγορητήριο» της Νοvartis.
Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, το πιο εξόφθαλμο σκάνδαλο της χώρας είναι ο ίδιος της ο λαός. Αυτός που εκβιάζει το πολιτικό σύστημα να «καθαρίσει» για πάρτι του και να ενισχύσει περισσότερο τον πελατειασμό του. Αυτός που δεν οργίζεται γιατί ο πολιτικός πήρε δώρα από τη Νovartis αλλά γιατί δεν έδωσε και στον ίδιο. Αυτόν το λαό και αυτήν ακριβώς την τακτική επικροτεί ο κ. Τσίπρας και η παρέα του, προσποιούμενος τον εισαγγελέα και τον σύγχρονο εξολοθρευτή δικαίων και αδίκων.
