Του Νικήτα Παπαντωνίου*
Τυπικά αυτές τις ημέρες έχει αρχίσει η 3η αξιολόγηση. Αυτή περιλαμβάνει διάφορες διαρθωτικές μεταρρυθμίσεις καθώς και τον έλεγχο των όποιων νομοθετικών και οικονομικών εκκρεμοτήτων από τις προηγούμενες. Αυτά είναι ήδη γνωστά οπότε δεν αναφερθώ στην συνέχεια.
Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το οικονομικό σκέλος ειδικά για το τέλος του τρέχοντος έτους όσο και για την στοχοθέτηση-επίτευξη του στόχου του 3,5% του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2018. Εδώ υπάρχει αφενός «ζουμί» και αφετέρου σηκώνει μεγάλη κουβέντα ειδικά σε πολιτικό επίπεδο.
Η τρέχουσα αξιολόγηση δεν περιλάμβανε επισήμως οικονομικά θέματα σε σχέση με τους δημοσιονομικούς στόχους. Όμως τα δεδομένα και τα πεπραγμένα της κυβέρνησης έφεραν δυστυχώς και αυτά στην πόρτα της αξιολόγησης. Τι έγινε λοιπόν και ξαφνικά μπήκαν στο στόχαστρο των θεσμών τα δημοσιονομικά θέματα;
Τα έσοδα μέχρι τον Αύγουστο του 2017 είναι κάτω κατά 5.2% σε σχέση με το μακροπρόθεσμο του 2018-21 παρόλο την επιβολή και ωρίμανση μεγάλων φορολογικών βαρών όπως αυτά στα ενοίκια και στον εταιρικό φόρο. Επιπρόσθετα, το πλεόνασμα είναι κάτω κατά 23 εκατομμύρια ευρώ (ετήσιος στόχος 1,75% του ΑΕΠ) για το ίδιο διάστημα. Οι θεσμοί μέσω των προβολών τους για το τέλος του έτους προβλέπουν ότι υπέρβαση τους πρωτογενούς πλεονάσματος φέτος θα είναι της τάξης των 200-250 εκατομμυρίων ευρώ από τα 800 εκατομμύρια που προέβλεπε η κυβέρνηση περιορίζοντας κατά πολύ την κοινωνική μερισματική πολιτική της.
Η ανάλυση μέχρι εδώ δείχνει την κόπωση αφενός των εσόδων και αφετέρου δείχνει ότι ο δρόμος για την κυβέρνηση είναι γεμάτος «αγκάθια» σε σχέση με το πλεόνασμα του επόμενου έτους θυμίζοντας δύο παροιμίες. Η πρώτη είναι ότι τα «πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια» και την δεύτερη ότι «κάθε μέρα δεν είναι Κυριακή (όπως το 2016 για το πλεόνασμα)».
Σε αυτό το περιβάλλον η κυβέρνηση θέλει να δώσει και κοινωνικό μέρισμα 1 δις κατά τον πρωθυπουργό, ενώ άγνωστο είναι το ποσό κατά τον κύριο Τσακαλώτο, το οποίο όμως θα προσδιοριστεί τον Νοέμβριο. Ο κύριος Προβόπουλος είπε το εξής απλό «σε μία χρεοκοπημένη χώρα δεν έχεις την πολυτέλεια να μοιράζεις ανύπαρκτο πλεόνασμα με ψηφοθηρικό τρόπο καθώς οι υποχρεώσεις σου είναι πολύ μεγάλες».
Επιπρόσθετα οι θεσμοί βλέποντας ότι το πλεόνασμα του 2018 είναι επίφοβο ως προς την επίτευξή του είναι δύσκολο τόσο από την μεριά του πυλώνα των εσόδων όσο και από αυτόν για τις ασφαλιστικές εισφορές. Η συνολική διαφορά υπολογίζεται σε 1,2 δις ευρώ και για τους δύο πυλώνες ήτοι 0,66% του ΑΕΠ. Αυτή η διαφορά θα πρέπει να καλυφθεί με νέα μέτρα είτε με ενεργοποίηση του κόφτη και εδώ αρχίζει το πολιτικό παζάρι και η προεκλογική περίοδος.
Τα συμπεράσματα είναι δυστυχώς απλά. Η κυβέρνηση της αριστεράς την πατάει πάντα σε ένα βασικό τομέα, σχεδιάζει με αυτά που θεωρητικά θέλει και όχι με αυτά που μπορεί, γεγονός που την κάνει επικίνδυνη τόσο σε οικονομικό όσο και κυρίως σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Το κοινωνικό μέρισμα είτε δεν θα δοθεί είτε θα δοθεί μειωμένο αισθητά και σε μία πολύ μικρή μερίδα συμπολιτών μας, με ταυτόχρονη «αφαίμαξη» των υπολοίπων φορολογουμένων με επιπρόσθετα βάρη, και όλα αυτά για να πουλήσει η κυβέρνηση αριστερό-οπαδιλίκι. Επιπρόσθετα φαίνεται ότι το 2018 δεν θα είναι το έτος του τέλους του 4ου μνημονίου αλλά το έτος που ο Έλληνας φορολογούμενος είτε ως φυσικό πρόσωπο είτε ως νομικό θα παραδώσει την φορολογική του ταυτότητα στο αριστερό μανιφέστο της συγκιβέρνησης Σύριζα-Ανέλ.
*Ο κ. Νικήτας Παπαντωνίου είναι πρώην CFO της Nobacco, στέλεχος σε εταιρεία ενέργειας και αναλυτής της Eurobank και νυν σύμβουλος στο ΕΒΕΑ, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών μετέχοντας στις επιτροπές Οικονομίας, Ανάπτυξης και Ενέργειας.
