Του Σάκη Μουμτζή
Χθες ο πρωθυπουργός μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο ζήτησε να υπάρξουν ευρύτερες συναινέσεις στην αναθεώρηση του Συντάγματος, τονίζοντας παράλληλα πως σε αυτήν την διαδικασία θα μπουν οι διαχωριστικές γραμμές με όσους εκφράζουν το παλιό.
Παραβλέπω την λογική αντίφαση που έχει ο συλλογισμός του πρωθυπουργού. Απλώς διερωτώμαι, με ποιους θα συγκλίνει, όταν όλα τα υπόλοιπα κόμματα—πλην των ΑΝΕΛ—τα θεωρεί πως εκφράζουν το παλιό.
Είναι γεγονός πως η κατάρρευση του κίβδηλου διλήμματος «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», έχει στερήσει από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ένα ισχυρό όπλο.
Εδώ επάνω έκτισαν όλη τους την πολιτική που τους έφερε στην εξουσία. Έτσι, πρέπει να δημιουργηθούν νέες διαχωριστικές γραμμές πάνω στις οποίες θα διεξαχθεί ο επικείμενος προεκλογικός αγώνας.
Η αναθεώρηση του Συντάγματος προσφέρεται για αυτόν τον νέο διχασμό του λαού, σύμφωνα με την λογική της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες αυτή είναι μια διαδικασία κατ΄εξοχήν συναινετική. Άλλωστε και στο δικό μας Σύνταγμα οι προβλεπόμενες πλειοψηφίες τείνουν σε αυτήν την κατεύθυνση.
Υπό μια βασική προϋπόθεση. Πως οι πολιτικές δυνάμεις, σεβόμενες τους θεσμούς και τις λειτουργίες τους, πράγματι επιθυμούν την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Δυστυχώς, κατά τα φαινόμενα, τον ΣΥΡΙΖΑ ουδόλως τον ενδιαφέρει η αναθεωρητική διαδικασία, καθ΄εαυτήν. Δηλαδή στην κατάληξη της να υπάρξει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εντάξει και αυτήν την τόσο σημαντική θεσμική διαδικασία, στην τακτική του για την πολιτική του επιβίωση.
Πώς θα κινηθεί; Θα φέρει ένα σώμα αναθεωρητέων διατάξεων, που θα εκφράζουν τις πιο προχωρημένες θέσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Και πάνω σε αυτές τις θέσεις θα καλεί, κυρίως, το ΚΙΝ.ΑΛ να τοποθετηθεί.
Έτσι η κυρία Φ.Γεννηματά θα βρεθεί σε μια κατάσταση lose-lose. Aν θα συμφωνήσει θα έχει γίνει ουρά του ΣΥΡΙΖΑ, με όλες τις συνέπειες για την συνοχή του κόμματος της, αν διαφωνήσει θα εγκαλείται διαρκώς από τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος πως έχει εγκαταλείψει τα πάγια Συνταγματικά αιτήματα της Αριστεράς.
Ο πρωθυπουργός λοιπόν, με αυτά που είπε, επί του συγκεκριμένου θέματος, στο υπουργικό συμβούλιο, δεν «σεβάστηκε» καθόλου τις προσπάθειες που κάνουν διάφορες προσωπικότητες του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς για να μας πείσουν πως πρέπει επί τέλους να συναινέσουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αναθεωρητική διαδικασία.
Το DNA της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν αφήνει κανένα περιθώριο στον Α.Τσίπρα να ανταποκριθεί θετικά στο χέρι που του προτείνουν αυτές οι προσωπικότητες.
Όσο και να προσπαθεί να φανεί συναινετικός, στο τέλος αποκαλύπτεται ο πραγματικός του εαυτός, που είναι και ο καθρέφτης του ιδεολογικού και πολιτικού χώρου που ηγείται.
Πιθανόν, το τέλος της αναθεωρητικής διαδικασίας να επιχειρηθεί να σφραγισθεί με ένα δημοψήφισμα, που δεν προβλέπεται βέβαια από το Σύνταγμα.
Να υποθέσω πως η δημοκρατική αντιπολίτευση δεν θα ξαναγελιοποιηθεί συμμετέχοντας σε αυτό. Μια φορά φτάνει.
Συνεπώς, όσο νηφάλια και μεγαλόψυχα να προσεγγίσουμε το φαινόμενο Α.Τσίπρας—ΣΥΡΙΖΑ, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να το θεωρήσουμε ως μέρος της Μεταπολιτευτικής μας κανονικότητας.
Έτσι όσοι καλοπροαίρετοι άνθρωποι που εκφράζονται από τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, πιστεύουν πως μπορεί σε ορισμένα θέματα να συμπλεύσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ, ας φέρουν στην μνήμη τους το καλοκαίρι του 2015.
Τότε δώσαμε όλοι το χέρι στον Α.Τσίπρα τον Αύγουστο και αυτός μετά από ένα μήνα μας το έκοψε.
