Του Γιάννη Λοβέρδου
Πολλοί, και δικαιολογημένα, ενοχλήθηκαν με την πλήρη απαξίωση του τεκμηρίου αθωότητας, που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του νομικού μας πολιτισμού, από υπουργούς της αριστερής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα.
Τ
ην αρχή έκανε ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, που μίλησε για την υποχρέωση των εμπλεκομένων πολιτικών στην υπόθεση Novartis, «να αποδείξουν την αθωότητα τους». Και συνέχισε ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής, που μάλιστα είναι και δικηγόρος, που ευχήθηκε «κάποιοι εκ των εμπλεκομένων να κατορθώσουν να αποδείξουν την αθωότητα τους».
Για κάθε λογικό, δημοκρατικό, ευρωπαίο πολίτη, που γνωρίζει τι σημαίνει κράτος δικαίου, οι δηλώσεις αυτές είναι εντελώς αδιανόητες και προκλητικές. Καταδεικνύουν βαθιά περιφρόνηση του νομικού συστήματος μας και των αρχών του νομικού μας πολιτισμού, από αρχαιοτάτων χρόνων. «Ουδείς είναι ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου». Κι είναι υποχρέωση των κατηγόρων να αποδείξουν την ενοχή του κατηγορουμένου, κι όχι δική του να αποδείξει την αθωότητα του.
Για τους ίδιους όμως τους κορυφαίους υπουργούς και τους συντρόφους τους αυτές οι αξίες δεν είναι ούτε αυτονόητες αλλά ούτε καν αποδεκτές. Γιατί κι ο κ. Κοτζιάς κι ο κ. Κοντονής ανδρώθηκαν πολιτικά στο ΚΚΕ και από νεαρής ηλικίας ενστερνίσθηκαν τα νάματα του σταλινισμού, που υπήρξε (και παραμένει) η κυρίαρχη ιδεολογία των εν Ελλάδι κομμουνιστών. Μην ξεχνάμε ότι ο κ. Κοτζιάς έχει υπάρξει υπεύθυνος ιδεολογίας, δηλαδή προπαγάνδας, του ΚΚΕ, από το οποίο αποχώρησε το 1989, καταγγέλλοντας τον Φλωράκη για… «ρεβιζιονισμό», επειδή είχε συνεργασθεί με τον Κων. Μητσοτάκη και τη ΝΔ στον σχηματισμό της κυβέρνησης Τζαννετάκη. Για τον ίδιο λόγο, είχε αποχωρήσει από την ΚΝΕ τότε κι ο ανεκδιήγητος υπουργός αναπληρωτής Υγείας Παύλος Πολάκης. Ενώ, ως κνίτης, ο Στ. Κοντονής είχε υπάρξει «εισαγγελέας», στη δίκη παρωδία, που είχε στήσει το ΚΚΕ εναντίον του τότε προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον κατά την εδώ επίσκεψη του.
Για τους κομμουνιστές, που έχουν γαλουχηθεί στις αρχές του σοβιετικού κομμουνισμού, η ενοχή κι η αθωότητα είναι σχετικές έννοιες. Αν εξυπηρετούν το Κόμμα και τον Ηγέτη, όπως ο «πατερούλης» Στάλιν, όλοι είναι ένοχοι. Ανεξάρτητα αν αυτό προκύπτει από την λογική και την αλήθεια. Άλλωστε αλήθεια είναι ότι εξυπηρετεί το Κόμμα. Θα μου πει κάποιος: «Μα είναι δυνατόν, τόσα χρόνια μετά να συνεχίζουν να πιστεύουν τόσο οφθαλμοφανείς ανοησίες», η απάντηση είναι, δυστυχώς, απλή. Όταν έχεις ανατραφεί με την πλύση εγκεφάλου, που υπέστησαν αυτοί οι άνθρωποι επί σειράν δεκαετιών, δεν μπορούν να αλλάξουν στα 50 και στα 60 τους. Once a Stalinist, always a Stalinist.
