Του Σάκη Μουμτζή
Διαβάζω πως υπάρχει υστέρηση στα έσοδα 2,3 δισεκατομμύρια περίπου, πως οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα πληρώσουν αναδρομικά ασφαλιστικές εισφορές, πως η BlackRock εγκαταλείπει την επένδυση στον Κηφισό, ύψους 300 εκατομμυρίων ευρώ, πως οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των πολιτών αυξήθηκαν τον Αύγουστο κατά 1 δισεκατομμύριο, κι εμείς ασχολούμαστε, με ψυχωσικό τρόπο, με τα δικαιώματα 200 ατόμων.
Γνωστή είναι η άποψη πως θα πρέπει να μας απασχολεί και το δικαίωμα ενός ανθρώπου, γιατί αυτό χαρακτηρίζει τις ανοικτές και φιλελεύθερες κοινωνίες. Σωστή ακαδημαϊκά αυτή η θέση, αλλά όταν εργαλιοποιείται, και μάλιστα υποκριτικά, όπως έχει επισημανθεί, ξεφεύγει από την προάσπιση του δικαιώματος και μετατρέπεται, πλέον, σε πολιτική εκμετάλλευση του.
Δυστυχώς η πραγματικότητα, ό,τι και να κάνει η συγκυβέρνηση, υπάρχει. Την βιώνουν όλοι οι Ελληνες. Όσες προσπάθειες και να κάνει ο Α.Τσίπρας να την αποφύγει, δεν μπορεί, γιατί ορίζει την καθημερινότητα μας.
Και είναι αλήθεια πως καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση. Είναι όμως τόσο εμφανής ο σχεδιασμός του, που μόνον αφελείς και άπειροι δεν θα τον έβλεπαν.
Προσπαθεί ο πρωθυπουργός να μεταθέσει το πεδίο της αντιπαράθεσης από το οικονομικό-κοινωνικό, στο θεσμικό το οποίο όχι μόνον είναι ανώδυνο για τον ΣΥΡΙΖΑ—αυτό τουλάχιστον πιστεύουν—αλλά μπορεί και να του δίνει κάποιους πόντους. Το θεωρούν προνομιακό τους χώρο.
Αυτή η κατάθεση σχετικών νομοσχεδίων θα κορυφωθεί με τις προτάσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος που, πιθανόν, θα καταλήξει σε ένα δημοψήφισμα. Συμβουλευτικό μεν, αλλά, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να παραγάγει θετικά αποτελέσματα για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μέσα από όλην αυτήν την πορεία των στοχευμένων νομοσχεδίων, θα προσπαθήσει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να υψώσει ψηλά τείχη μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΔΗ.ΣΥ. Να μεταθέσει το κεντρικό σημείο της αντιπαράθεσης στο δίπολο «πρόοδος—συντήρηση», «δεξιά—αριστερά», υπονομεύοντας έτσι την αντί-ΣΥΡΙΖΑ συμπόρευση της δημοκρατικής αντιπολίτευσης.
Στρατηγικός στόχος του, η Νέα Δημοκρατία να μην αποκτήσει αυτοδυναμία στις εκλογές και να μην μπορέσει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο. Μόνον με την απλή αναλογική θα παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ βασικός παίκτης στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Και για να γίνει αυτό δεν θα πρέπει να συνεργαστεί η ΔΗ.ΣΥ. με την Νέα Δημοκρατία. Οι τακτικές κινήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση θα είναι η κατάθεση νομοσχεδίων με το λεγόμενο «προοδευτικό» πρόσημο που θα φέρουν εγγύτερα ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗ.ΣΥ.
Τι πρέπει να κάνει η Νέα Δημοκρατία; Το ακριβώς αντίθετο. Να αναδεικνύει κάθε μέρα με συντονισμένη δράση, τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που δημιούργησε και δημιουργεί η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και πάνω σε αυτήν την πολιτική γραμμή να επιδιώξει να συμπορευθεί με τον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Αυτά που ενώνουν την Κεντροδεξιά με την Κεντροαριστερά είναι τα πεπραγμένα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και τα δικά τους επιτεύγματα της περιόδου 2012-2014.
Συνεπώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να επιβάλλει την ατζέντα του και τα διλήμματα του, που αφορούν κυρίως την τσέπη των πολιτών. Όλα τα άλλα είναι παντεσπάνι. Και κανένας δεν κέρδισε εκλογές τάζοντας παντεσπάνι, όταν λείπει το ψωμί.
Και ως γνωστόν, τις εκλογές τις κερδίζει αυτός που καθιστά τα διλήμματα του κυρίαρχα.
