Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Το δελτίο Τύπου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για τον Δεκέμβριο 2017, που αφορά τις εμπορευματικές συναλλαγές της Ελλάδας, καταγράφει πως ούτε η οικονομική κρίση ούτε η μνημονιακή περίοδος κατάφεραν πολλά στον τομέα της αλλαγής φυσιογνωμίας και του χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας.
Το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου για το 2017 ανήλθε στα 21,4 δισ. ευρώ, έναντι 18,7 δισ. του 2016. Δηλαδή υπήρχε μια χειροτέρευση σε έναν δείκτη που εν πολλοίς δείχνει την υγεία της οικονομίας, καθώς αυτή η κατά 14,4% αύξηση του ελλείμματος αποδεικνύει πως οι παθογένειες καλά κρατούν. Το εμπορικό ισοζύγιο είναι η διαφορά ανάμεσα στις εξαγωγές και τις εισαγωγές. Οπότε η αύξηση του ελλείμματος οφείλεται στο άνοιγμα της ψαλίδας υπέρ των εισαγωγών.
Η συνολική αξία των εισαγωγών για το 2017 αυξήθηκε κατά 14% σε σχέση με τα μεγέθη του 2016. Ήτοι έφτασε στο ποσό των 50,3 δισ. ευρώ από 44,2 δισ. ευρώ. Αντίστοιχα, η συνολική αξία των εξαγωγών για το 2017 αυξήθηκε κατά 13,2% έναντι του 2016, δηλαδή σε 28,8 δισ. ευρώ από 25,5 δισ. ευρώ.
Οι αριθμοί, που πάντα φαντάζουν κουραστικοί, μας καθοδηγούν προς ένα ασφαλές συμπέρασμα. Ότι στην Ελλάδα δεν παράγονται προϊόντα υψηλής ποιότητας και υψηλής προστιθέμενης αξίας, τα οποία να μπορούν α) να διεισδύσουν στις ξένες αγορές και β) να υποκαταστήσουν τα προϊόντα που εισάγονται. Αυτό το συμπέρασμα ερμηνεύει σε μεγάλο βαθμό τη συνεχή αποτυχία στην προσπάθεια της χώρας να μπει στον δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης. Και δεν θα αναφερθώ στο χιλιοειπωμένο παράδειγμα για την εξαγωγή προς την Ιταλία του «χύμα» ελαιόλαδου, που μετά τυποποιείται, αμπαλάρεται, προμοτάρεται και προωθείται ως είδος διατροφικής πολυτέλειας σε όλον τον πλανήτη. Καλό το ελληνικό ελαιόλαδο, καλό και το ελληνικό κρασί, τα σύκα, η μαντζουράνα και το τσάι του βουνού και του λόγγου. Είναι αστείο όμως το 2018 να προωθείται η επιστροφή των νέων στην αγροτική παραγωγή, στη μεταποίηση αγροτικών προϊόντων και να προσπαθούμε με τρόπο εμμονικό να εξάγουμε κυρίως προϊόντα με χαμηλή προστιθέμενη αξία σε έναν κόσμο στον οποίο το σπουδαιότερο εμπόρευμα είναι πλέον η «πληροφορία» και τα «δεδομένα», που κινούνται μέσω των νέων ψηφιακών οδών για να παράγουν «γνώση». Αν μπουν στο ζύγι από τη μια το λάδι και το κρασί και από την άλλη η «πληροφορία» και η «γνώση», ποιος νομίζετε πως κερδίζει;
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος», αρ. φύλλου 56, την Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου.
