Του Σάκη Μουμτζή
Μετά την ομιλία του πρωθυπουργού στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του, αναζωπυρώθηκαν τα σενάρια για εκλογές. Ο τρόπος με τον οποίο ανακίνησε το θέμα ο Α. Τσίπρας, αποτέλεσε αντικείμενο αναλύσεων και συγγραφής σεναρίων.
Υποστηρίχθηκε από έγκριτους σχολιαστές, πως το μήνυμα του απευθυνόταν βασικά στους εταίρους-δανειστές, υπό την μορφή εκβιασμού. «Πού θα βρείτε καλύτερο πρωθυπουργό να σας ψηφίζει ό,τι του ζητάτε;» Βέβαια, με δεδομένο πως στην χώρα μας είναι διαμορφωμένη η εναλλακτική λύση – Νέα Δημοκρατία – που είναι και πιο συμβατή με τις κυρίαρχες αρχές που επικρατούν στον Ευρωπαϊκό χώρο, οι εταίροι μάλλον θα του πουν: «κανένα πρόβλημα Aλέξη, μπορείς να κάνεις εκλογές». Άλλωστε, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του πρωθυπουργού, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι υπάκουος στις απαιτήσεις τους, οπότε λογικό είναι αυτοί να τον προτιμούν.
Νομίζω πως η απειλή του πρωθυπουργού για προσφυγή στις κάλπες απευθυνόταν κυρίως στο εσωτερικό μέτωπο. Πρωτίστως στον κυβερνητικό εταίρο και δευτερευόντως στους βουλευτές του. Είναι γνωστό πως ο Π. Καμμένος διαβλέποντας την εμμονική προσκόλληση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, άσκησε και ασκεί μιαν εκβιαστική πολιτική, καθώς η παρουσία του κόμματος του είναι απαραίτητη για τον σχηματισμό της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Τα όσα διαδραματίστηκαν με τον Ν. Φίλη και την Εκκλησία, δεν απέδειξαν μόνον το πολιτικό βάρος που αυτή διαθέτει – αυτό είναι γνωστό – αλλά φανέρωσαν την ισχύ των ΑΝΕΛ, που μέχρι εκείνη την στιγμή, ήταν ένας πειθήνιος εταίρος. Κατέστη σαφές στον ΣΥΡΙΖΑ, πως ανά πάσα στιγμή, μπορεί ο Π. Καμμένος, για τους δικούς του λόγους να ανατρέψει την παρούσα κυβέρνηση. Πολύ απλά, ο Α. Τσίπρας είναι ένας πρωθυπουργός που από εδώ και μπρος θα βρίσκεται υπό πολιτικό εκβιασμό. Άλλωστε και η απειλή παραίτησης του Ν. Κοτζιά για το Κυπριακό, το επιβεβαιώνει.
Η γενεσιουργός αιτία αυτής της κατάστασης δεν βρίσκεται τόσο στην οριακή κυβερνητική πλειοψηφία, όσο στην ποιοτική σύνθεση της. Δηλαδή αποτελείται από άτομα απρόβλεπτα, με ιδεολογικές αγκυλώσεις, που μπορούν να επιφέρουν το μοιραίο χτύπημα στην κυβέρνηση τους για σημαντική ή ασήμαντη, φαινομενικά, αιτία.
Θέλησε λοιπόν ο Α. Τσίπρας, αφήνοντας ανοικτό το θέμα των εκλογών, να τους πει πως δεν εκβιάζεται. Δεν θα διστάσει να προσφύγει σε αυτές, εφ΄όσον το απαιτούν οι καταστάσεις. Αν μπλοφάρει ο πρωθυπουργός ή εννοεί αυτά που λέει, ελάχιστη σημασία έχει. Το μήνυμα εστάλη.
Όμως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μπροστά σε ένα τραγικό δίλημμα. Να αποτελέσει μιαν αριστερή παρένθεση, διασφαλίζοντας την παραμονή του κόμματος στην κεντρική πολιτική σκηνή ή να βιώσει την αριστερή ξεφτίλα, συνεχίζοντας να κυβερνά, κάτι που μετά μαθηματικής βεβαιότητος θα οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική κόλαση;
Ο στόχος που βάζει ο πρωθυπουργός για την επιμήκυνση του χρέους, θα επιτευχθεί – αν επιτευχθεί – με το ακριβό αντίτιμο της ψήφισης και εφαρμογής των νέων εργασιακών ρυθμίσεων και του συνδικαλιστικού νόμου, που θίγουν τον ιδεολογικό και πολιτικό πυρήνα της Αριστεράς. Η ρύθμιση του χρέους θα γίνει, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει προσχωρήσει πλήρως σε αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «νεοφιλελεύθερη συνταγή». Στην ψήφιση και στην εφαρμογή μέτρων που οι Σαμαροβενιζέλοι ούτε διανοήθηκαν να φέρουν στην Βουλή. Όλα αυτά οδηγούν στην αποδόμηση και στον ευτελισμό όλων των αξιών και των αρχών που ιστορικά πρεσβεύει η Αριστερά.
Η απόφαση που πρέπει να λάβει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι βαριά. Δεν γνωρίζω αν την σηκώνουν οι ώμοι της. Το σίγουρο είναι πως δεν θα αφήσουν αυτήν την κατάσταση να «σέρνεται». Είναι στο ιδεολογικοπολιτικό DNA τους η παραγωγή γεγονότων και καταστάσεων. Όσοι πιστεύουν πως θα παραδοθούν αμαχητί, πως θα πέσουν σαν ώριμο φρούτο, έχουν βαθειά μεσάνυχτα. Η ιστορική μνήμη της δεκαετίας του 40 υπάρχει και ορίζει συμπεριφορές.
Νομίζω πως μέχρι να προσφύγουν σε εκλογές θα επιχειρήσουν να δοκιμάσουν και άλλες λύσεις. Πάντως το δίλημμα «αριστερή παρένθεση ή αριστερή ξεφτίλα» στοιχειώνει την σκέψη τους.
