To KKE είναι μια «διαγενεακή» επιχείρηση που αντίθετα με άλλα κόμματα στηρίζεται στη μάζα των αναπαραγόμενων ψηφοφόρων του για να υπάρχει, να κρατάει τα γραφεία του, τους μισθούς των στελεχών του, σημειώνει ο Απόστολος Δοξιάδης.
Σχολιάζοντας τα χθεσινά επεισόδια, τα εντάσσει στην λογική μιας κοινωνίας του θεάματος, εκ μέρους ενός κόμματος που πρέπει να δικαιολογεί την ύπαρξή του με οργανωμένους αριθμούς οπαδών, μια οργανωτική δομή, επαγγελματικά στελέχη. «Η επιχείρηση κάποιων πολιτικών κομμάτων είναι επιχείρηση με την έννοια και της μπίζνας, γιατί ένα πολιτικό κόμμα πρέπει κάπως να επιζεί», απαντά και χαρακτηρίζει την χθεσινή στάση του ΚΚΕ το λιγότερο ανεύθυνη, που αποτελεί προσβολή απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, τους ηλικιωμένους που απειλούνται από την πανδημία και τους γιατρούς που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή με κίνδυνο της ζωής τους. Η χθεσινή πράξη έγινε, όπως λέει, προκειμένου να διατηρήσει εν ζωή ένα κόμμα που βασίζεται ναι μεν στην ανυπακοή απέναντι στα καθεστώτα όπου υπάρχει δημοκρατία, και στην απόλυτη «δουλική» υπακοή των υπηκόων του στα καθεστώτα τα οποία ονειρεύεται.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Κόντρα στις απαγορεύσεις της αστυνομίας για τις χθεσινές συγκεντρώσεις, το ΚΚΕ επέμεινε στις πορείες, εκ των οποίων η δεύτερη κατέληξε σε επεισόδια. Ποια η γνώμη σας;
Προσωπικά περίμενα να εμφανιστούν περισσότεροι στις χθεσινές πορείες από τους «επαναστατικολογούντες» και όσους αντλούν δύναμη από αυτή την δήθεν «επανάσταση». Το ΚΕΕ προφανώς ως πλέον μια «διαγενεακή» επιχείρηση, με οργανωμένους αριθμούς οπαδών, μια οργανωτική δομή, επαγγελματικά στελέχη, πρέπει να δικαιολογεί την ύπαρξή του.
Με πρόσχημα την οργάνωση μιλιταριστικού τύπου που όντως διαθέτει, κατ' απομίμηση των απολυταρχικών καθεστώτων με των οποίων τα μοντέλα έχει γαλουχηθεί, κατέβασε μερικούς ανθρώπους που με πρόσχημα ότι φορούσαν μάσκες και τηρούσαν αποστάσεις, δεν εξέθεταν τους υπόλοιπους σε υγειονομικό κίνδυνο. Εν μέρει αυτό είναι αλήθεια. Αλλά βέβαια η ίδια τους η πράξη έγινε προκειμένου να διατηρήσει εν ζωή ένα κόμμα που βασίζεται ναι μεν στην ανυπακοή απέναντι στα καθεστώτα όπου υπάρχει δημοκρατία, και στην απόλυτη «δουλική» υπακοή των υπηκόων του στα καθεστώτα τα οποία ονειρεύεται.
- Η παραπάνω στάση δεν έλαβε χώρα σε μια οποιαδήποτε στιγμή, αλλά εν μέσω της πανδημίας και ενώ οι επαγγελματίες της υγείας δίνουν μάχη για να σταματήσει η διασπορά του ιού...
Καταρχήν ο καθένας αποφασίζει πως θα πορευθεί και εμείς, δηλαδή όλοι οι υπόλοιποι, αποφασίζουμε τι άποψη θα κρατήσουμε απέναντι σε όλα αυτά και πως θα τους κρίνουμε, όπως κάνω τώρα. Από εκεί και πέρα η πράξη δεν είναι καν πολιτική, παρά μπαίνει στην λογική μιας κοινωνίας του θεάματος, όπου τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ασχολούνταν αποκλειστικά με το ΚΚΕ. Μπορεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβαινε δυναμικά στην πορεία, εκείνοι να έκαναν τους νομοταγείς. Κάποτε το διακύβευμα στις πιο επαναστατικές μορφές αγώνων ήταν η πάλη με την εξουσία, τώρα γεγονότα όπως τα χθεσινά συνιστούν τροφή για την κοινωνία του θεάματος. Πράγματι το ΚΚΕ προσέφερε χθες θέαμα δήθεν ανυπακοής.
Σίγουρα όλα αυτά στέλνουν λάθος μήνυμα στους πολίτες και στην νεολαία γιατί μην ξεχνάμε ότι όσοι κατέβηκαν στην πορεία ήταν νέοι. Επίσης στέλνουν μήνυμα αδιαφορίας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και τους ηλικιωμένους, δηλαδή προς όσους κυρίως κινδυνεύουν να νοσήσουν πολύ σοβαρά από τον Covid. Eίναι προφανές ότι η συμπεριφορά αυτή δείχνει ανευθυνότητα.
- Δεν έχει έρθει η ώρα 47 χρόνια μετά από το Πολυτεχνείο να αλλάξει όλο αυτός ο τρόπος «εορτασμού» της επετείου;
Θίγετε ένα τεράστιο θέμα. Στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της νιότης μου, «Ερασιτέχνης Επαναστάτης», αναφέρομαι στα χρόνια της Απριλιανής δικτατορίας. Έχω εκφράσει γενικότερα την άποψη μου ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι ούτως ή άλλως μυθοποιημένη με τρόπους που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Στα σχολεία διδάσκεται ότι το Πολυτεχνείο έριξε την χούντα. Τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια και προς επίρρωση αυτού είναι το γεγονός ότι έφερε ένα πολύ πιο σκληρό καθεστώς, το καθεστώς Ιωαννίδη. Από εκεί και πέρα νομιμοποιήθηκαν γενιές πολιτικών και πολιτικών ομάδων με μια καπηλεία μιας πράξης απελπισίας που ήταν το Πολυτεχνείο εκείνων των ημερών. Σαφέστατα εδώ πάνω σε μια τραγική πραγματικότητα κάποιων αθώων νεκρών και μια παρορμητική πρωτοβουλία κάποιων νέων ανθρώπων, προβάλλουμε ένα μύθο εθνικής αντίστασης, ο οποίος είναι εντελώς αναληθής.
- Μιλήσατε νωρίτερα για μια «διαγενεακή» επιχείρηση...
Από εκεί και πέρα η επιχείρηση κάποιων πολιτικών κομμάτων είναι επιχείρηση με την έννοια και της μπίζνας. Γιατί ένα πολιτικό κόμμα πρέπει κάπως να επιζεί. Το χαρακτήρισα πριν «διαγενεακή επιχείρηση» και συχνά οικογενειακή. Αντίθετα με άλλα κόμματα όπου μπορεί να συμβαίνει αυτό εν μέρει, το ΚΚΕ στηρίζεται στη μάζα των αναπαραγόμενων ψηφοφόρων του για να υπάρχει, να κρατάει τα γραφεία του, τους μισθούς των στελεχών του.
Από εκεί και πέρα, έχουμε τον Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος έδρασε γελοία και σήμερα. Παρέστησε δήθεν τον επαναστάτη και για μια ακόμη φορά το θύμα. Ο Βαρουφάκης έχει υπάρξει για κάποια χρόνια επαγγελματίας σόουμαν. Και το έκανε και καλά με την έννοια ότι «έκοβε εισιτήρια» κι έβγαζε και λεφτά αρκετά. Ε, αυτό αρχίζει και σβήνει σιγά - σιγά κι εδώ και στη διεθνή σκηνή. Εδώ τελείως αφού έχει γελοιοποιηθεί. Και στη διεθνή σκηνή πέφτουν οι μετοχές του. Προσπαθεί να μείνει στη δημοσιότητα. Αξιοθρήνητος είναι.
Σχετικά λοιπόν με τους «επαγγελματίες» των κινητοποιήσεων, τα όσα συνέβησαν χθες, είναι όπως ακριβώς με τους ψηφοφόρους. Ο Τραμπ έχτισε μια προεκλογική εκστρατεία ψεύδους με το μεγαλύτερο ψέμα απ’ όλα ότι ο Covid-19 δεν υπάρχει. Εδώ οπαδοί τέτοιου τύπου κινητοποιήσεων είναι εξίσου άμυαλοι κι εξίσου ανεύθυνοι με τους ψηφοφόρους του Τραμπ.
Βέβαια εδώ υπάρχει και μια αντίφαση, αφού αν κάποιος δεν έχει μυαλό ο φουκαράς, πού να βρει τι είναι υπεύθυνο και τι δεν είναι; Και αναπαράγουν το ίδιο ψευδές μήνυμα γιατί όταν συμπεριφέρεσαι έτσι, παρά την σοβαρότητα της κατάστασης είναι σα να αρνείσαι την πραγματικότητα της πανδημίας.
Την ίδια στιγμή οι γιατροί όχι απλώς προειδοποιούν αλλά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα με κίνδυνο της ζωής τους. Αντί λοιπόν να σεβαστούμε αυτούς τους ανθρώπους και τα πιο ηλικιωμένα μέλη μιας κοινωνίας, όπως θα ήταν το πρώτο καθήκον ενός ανθρώπου με κοινωνική συνείδηση που έχει μέσα και στοιχεία ανθρωπιάς αντί να νοιάζεται μόνο για τα παιχνίδια εξουσίας, αντί να ακούσουμε τη δική τους φωνή, επιχειρούμε δήθεν να παρουσιάσουμε ως αυταρχική μια κυβέρνηση που προσπαθεί να διαφυλάξει τη δημόσια υγεία και ως αντισυνταγματική μια πράξη που οι εγκυρότεροι συνταγματολόγοι, όπως ο Νίκος Αλιβιζάτος και βέβαια το ΣτΕ, λένε πως δεν είναι. Ίσα – ίσα, προστατεύει το κοινό αγαθό της υγείας.
