Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Η διαρκής παρουσία της χώρας στη διεθνή ειδησεογραφία τα τελευταία χρόνια, έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι βρίσκεται στο κέντρο των εξελίξεων. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή όμως που διαβάζουμε τα ρεπορτάζ για όσα συζητούνται σε συναντήσεις όπως το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας, η απόσταση που μας χωρίζει από το κέντρο των πραγματικών εξελίξεων δείχνει όλο και μεγαλύτερη.
Τη σχέση μιας περιφέρειας με το κέντρο τη δηλώνει η εναρμόνισή τους στη θεματολογία των συζητήσεων αλλά και στην ιεράρχηση των διακυβευμάτων στις κοινωνίες. Από τη δημόσια συζήτηση στη χώρα μας απουσιάζουν σταθερά όλα όσα απασχολούν τις χώρες του κέντρου. Ακόμα και για τη Μετανάστευση, ενώ είμαστε μία από τις χώρες της ΕΕ που «πρωταγωνιστούν» στο πρόβλημα, δεν συμμετέχουμε στη συζήτηση. Είμαστε το θέμα της συζήτησης με τον τρόπο ακριβώς που το περιγράφει το γνωστό αγγλοσαξονικό ευφυολόγημα «If you''re not at the table, you''re on the menu», Αν δεν είσαι παρών στο τραπέζι (των αποφάσεων) το πιθανότερο είναι ότι βρίσκεσαι προς κατανάλωση στο μενού.
Η Ελλάδα έχει βρεθεί πολλάκις «στο μενού», ως θέμα συζήτησης αλλά στην ίδια τη συζήτηση, ακόμα και γι'' αυτά που θα μπορούσε να έχει θέση γιατί τα γνωρίζει από πρώτο χέρι, δεν συμμετέχει. Για μας αυτό λειτουργεί και ως τρανή απόδειξη της θέσης της χώρας. Έχουμε τοποθετήσει εαυτούς στην περιφέρεια των εξελίξεων και πλέον στη δεύτερη ταχύτητα των χωρών της περιφέρειας. Το να είσαι στην περιφέρεια είναι ένα ζήτημα, όμως, όταν συμμετέχεις σε διεθνείς οργανισμούς όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν υπάρχει λόγος να μην επιδιώκεις να συμμετέχεις στη συζήτηση, διεκδικώντας ένα πιο ουσιαστικό ρόλο στη λήψη των αποφάσεων.
Γράφαμε πριν από μερικούς μήνες, με αφορμή κάποια συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ξεκινώντας από τις τάξεις του ΕΛΚ μπορεί να διεκδικήσει μια θέση στο τραπέζι των συζητήσεων. Η Ελλάδα παραμένει σημαντική χώρα γεωγραφικά, πολιτικά, πολιτισμικά και συμβολικά. Μια μελλοντική φιλοευρωπαϊκή, φιλελεύθερη κυβέρνηση στην νοτιοανατολική Ευρώπη, δίπλα στην Τουρκία θα μπορούσε να λειτουργήσει σε πολλά επίπεδα και να παράγει πολύ ισχυρούς συμβολισμούς για ολόκληρη την Ευρώπη. Η προσπάθεια να είμαστε παρόντες στις συζητήσεις που λαμβάνονται οι αποφάσεις είναι μια διαδικασία ανάλογης σημασίας με αυτή του εκσυγχρονισμού της χώρας. Υπό μία έννοια είναι κομμάτι του. Πρέπει να γίνει εθνικό ζητούμενο.
