Του Παύλου Μαρινάκη*
Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για μια σειρά από σκίτσα του Αρκά αναφορικά με τα παιδικά χρόνια ενός πρωθυπουργού. Ειδικά στα social media, οι σχετικές αναρτήσεις έχουν πολύ μεγάλη απήχηση και κάθε φορά αναδεικνύουν με το γνωστό τρόπο του Αρκά μια επιμέρους πτυχή των ανθρώπων και, κυρίως, της νοοτροπίας που μας κυβερνά.
Όπως έγραψε ο ίδιος: «Ο Αρκάς θεωρεί ότι ο πολιτικός αμοραλισμός, ο κομματικός τυχοδιωκτισμός και η ανενδοίαστη εξαπάτηση υπήρχαν πάντα, άλλα έχουν φτάσει στον κολοφώνα τους μ' αυτήν την κυβέρνηση...». Το παράδοξο βέβαια είναι ότι τα σκίτσα αναφέρονται στα παιδικά χρόνια ενός πρωθυπουργού, χωρίς ασφαλώς αυτός να κατονομάζεται, ωστόσο κανείς δεν δυσκολεύτηκε να καταλάβει σε ποιον ακριβώς αναφέρονται όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και οι συμπεριφορές.
Ακόμη και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές της κυβέρνησης Τσίπρα δεν τολμούν να αμφισβητήσουν ότι πρόκειται για τον δικό τους έμπορο ελπίδας και δήθεν υπέρμαχο των δικαιωμάτων, που όμως εξαπάτησε τους Έλληνες και υποθηκεύει μέρα με τη μέρα το μέλλον της χώρας μας. Δεδομένου όμως ότι πρόκειται για εκείνους που έχουν ανακηρύξει σε εχθρό τους την ίδια την αλήθεια, είναι τελικά απλά φυσιολογικό, για τα δικά τους δεδομένα, να ενοχλούνται ακόμη και από την αλήθεια μέσα από το χιούμορ και τη σάτιρα.
Προφανώς αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι, πράγμα που τους ενοχλεί όσο τίποτε άλλο, πως έπαψαν να είναι αυτοί οι καθοδηγητές του θυμικού των Ελλήνων, πως οι εποχές των «αγανακτισμένων» και του σκισίματος των μνημονίων έχουν πια παρέλθει, για να δώσουν τη θέση τους σε μια κοινωνία πιο έτοιμη από ποτέ να αποδεχθεί την πραγματικότητα με ορθολογισμό. Άραγε ξέχασαν τη σάτιρα της χυδαιότητας και της απροκάλυπτης προπαγάνδας του Λάκη, ώστε να ενοχλούνται σήμερα από το σκληρό αλλά δίκαιο χιούμορ του Αρκά;
Ξέχασαν κιόλας τη «σάτιρα» εκείνη (η οποία όλως τυχαίως πρόσφατα ξαναβρήκε το δρόμο της στις οθόνες μας) που ωθούσε το 2008 τον κόσμο να βγει έξω και να τα σπάσει; Ξέχασαν κιόλας τη «σάτιρα» που πήρε ένα επικίνδυνο μόρφωμα του 3% και το ξέπλυνε ώστε να φτάσει να γίνει ρυθμιστής της τύχης μας; Ή μήπως ξέχασαν κιόλας τη «σάτιρα» που αθώωνε μπαχαλάκηδες και στοχοποιούσε ανθρώπους άνευ λόγου και αιτίας; Αν αυτή τη «σάτιρα», λοιπόν, ξέχασαν, τότε είναι λογικό σήμερα να τους ενοχλεί ο Αρκάς.
Η εποχή του εθνολαϊκισμού σάρωσε τα πάντα στην πατρίδα μας, σύντομα όμως τελειώνει και παίρνει μαζί της κάθε αποκρουστικό παρεπόμενο. Φεύγει και ξεγυμνώνονται μαζί και οι πρωταγωνιστές της μέσα από τις καθημερινές συζητήσεις του κόσμου, από τα σοφά λόγια της γιαγιάς στο καφενείο, από την αποστομωτική ατάκα του νέου που παλεύει για να πληρώσει τους μετακλητούς του Τσίπρα, φυσικά και από τα σκίτσα του Αρκά που, πράγματι, «τσακίζουν κόκαλα».
*Ο κ. Παύλος Μαρινάκης είναι δικηγόρος, Αντιπρόεδρος ΟΝΝΕΔ
