H ιστορία με την Ολλανδή δημοσιογράφο με το κόκκινο καπέλο είναι σε όλους μας γνωστή, αφού προκάλεσε πάσης φύσεως αντιδράσεις. Η δημοσιογράφος λειτουργώντας περισσότερο σαν ακτιβίστρια, παρά σαν ανταποκρίτρια του ολλανδικού Τύπου, επιχείρησε να δημιουργήσει ένα επεισόδιο με αρνητικές εντυπώσεις εις βάρος της χώρας μας και της ελληνικής κυβέρνησης.
Πέτυχε άραγε τον σκοπό της; Το γεγονός είναι ότι η παρέμβαση της και το μανιφέστο της, διότι δεν επρόκειτο περί ερωτήσεως, χρησιμοποιήθηκε σχεδόν αυτούσιο από την τουρκική πολιτική ηγεσία, σε μια προσπάθεια να καταγγελθεί και πάλι η χώρα μας, καταδεικνύει ότι υπό αυτή τη θεώρηση, η κυρία με το κόκκινο καπέλο πήρε άριστα.
Όμως τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Ελλάδα βγήκε κερδισμένη.
Στο εσωτερικό της χώρας όλοι οι νουνεχείς πολίτες, που είχαν παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια την εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία, «περιστοιχίστηκαν για μια ακόμα φορά γύρω από τη σημαία». Και τι εννοούμε μα αυτό; Ότι στήριξαν την αντίδραση του Έλληνα πρωθυπουργού, παρ' όλο που αρκετοί άσκησαν κριτική για το ύφος και την ένταση της απάντησης. Και όμως, τόσο το ύφος, όσο και ο θυμός του Κυριάκου Μητσοτάκη, εξέφρασαν αυτό που αισθάνεται και σκέπτεται ο πολίτης αυτής της χώρας, όσον αφορά την υπεράσπιση των συνόρων της, την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων και την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού.
Παράλληλα στο εξωτερικό και με αφορμή τα γεγονότα στα σύνορα Πολωνίας και Λευκορωσίας, η στάση Μητσοτάκη όχι μόνο επικροτήθηκε, αλλά έδωσε το έναυσμα για μια πιο αποφασιστική και συντονισμένη απάντηση από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι γεγονός ότι τόσο η Τουρκία, όσο και η Ρωσία, εκβιάζουν και απειλούν την Ευρώπη, χρησιμοποιώντας σαν όπλο τους μετανάστες. Δηλαδή δύο από τις πλέον αντιδημοκρατικές χώρες του πλανήτη, χρησιμοποιούν τις μεταναστευτικές ροές, στα πλαίσια ενός άτυπου υβριδικού πολέμου, είτε για να αποκομίσουν οικονομικά οφέλη, είτε για να προκαλέσουν μια κρίση στο εσωτερικό της Δύσης.
Ποιοι δυσαρεστήθηκαν; Κατά πρώτον, οι κατ' επάγγελμα «αλληλέγγυοι» και «δικαιωματιστές» που κερδίζουν χρήματα από όλες τις πτυχές του ερχομού των μεταναστών στη χώρα μας. Και κατά δεύτερον, μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, που πήγε και πάλι να δημιουργήσει πρόβλημα, εκεί που δεν υπάρχει. Η υπεράσπιση της Ολλανδής δημοσιογράφου και η ανάδειξη του θέματος, ως υψίστης σημασίας, εντάσσονται στη γενικότερη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να πιαστεί από τα μαλλιά του.
Ίσως και το χρώμα του καπέλου της δημοσιογράφου, να κέντρισε το ενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι δεν πρέπει να λησμονούμε και το γνωστό πλαστικό κόκκινο γάντι, που είχε αποτελέσει το Ιερό Δισκοπότηρο του ΣΥΡΙΖΑ. Το πλαστικό κόκκινο γάντι ήταν το σύμβολο του αγώνα των καθαριστριών και είχε χρησιμοποιηθεί από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υποστήριζε απευθυνόμενος στις καθαρίστριες, ότι «ο δικός σας αγώνας, μου δίνει δύναμη στον αγώνα μας με τους δανειστές».
Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και «να ωριμάζει», δεν μπορεί να διατυπώσει μια σοβαρή θέση και πρόταση. Και ειδικά για το μεταναστευτικό. Τι ακριβώς θα έπρεπε να απαντήσει ο πρωθυπουργός σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Τι θα απαντούσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεχόταν αυτήν την ερώτηση και την κατανοούσε; Ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τις επαναπροωθήσεις των πλοιαρίων που έρχονται από την Τουρκία; Ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τα γεγονότα στα σύνορα Πολωνίας - Λευκορωσίας; Ποια είναι η θέση του Σύριζα για τις τουρκικές δηλώσεις, που εδράζονταν πάνω στις «ερωτήσεις» της Ολλανδής δημοσιογράφου;
Η κολυμπήθρα των συνθημάτων και των ερωτημάτων των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», «η θάλασσα δεν έχει σύνορα», «τα συρματοπλέγματα στον Έβρο είναι το νέο τείχος του αίσχους», μέσα στην οποία εμβαπτίζονται διαρκώς οι επαγγελματίες δήθεν υπερασπιστές των μεταναστών, αφορά το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και μόνο. Αποτελεί πεδίο μάχης ενδοκομματικών συσχετισμών.
Είναι σίγουρο ότι οι πολίτες έχουν γυρίσει την πλάτη στα τυχάρπαστα και καιροσκοπικά δάκρυα του ΣΥΡΙΖΑ για τους μετανάστες και στην «υπεράσπιση» της ελευθερίας της δημοσιογράφου να επιτίθεται και να προσβάλει με ανοίκειο, υστερικό και απαράδεκτο ύφος τον πρωθυπουργό και την ίδια τη χώρα.
Και το πιθανότερο είναι οι πολίτες να έχουν ταυτισθεί με έναν ευρωπαίο πρωθυπουργό που υπερασπίζεται τα σύνορα της χώρας του δίνοντας μια διεθνοποιημένη διάσταση στο πρόβλημα, παρά με την ακτιβίστρια με το κόκκινο καπέλο και τους εγχώριους γραφικούς υπερασπιστές της, καθώς και με τον ΣΥΡΙΖΑ που όπου βλέπει κόκκινο, μουγκρίζει.
