Μία Ολλανδή δημοσιογράφος είπε σε συνέντευξη τύπου ψεύτη τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν έκανε ερώτηση, έκανε τοποθέτηση. Σαν να πήγαινε κάποιος στον λευκό οίκο και να έλεγε στον άλλον: «Παρανοϊκέ βαψομαλιά, πες μας πόσο χυδαίος είσαι». Ή στον Τσίπρα «πόσο καλά πέρασες (ακατάληπτος χαρακτηρισμός) στο κότερο»; Και αμέσως η Ολλανδή έγινε από το ΣΥΡΙΖΑνιστάν «σύμβολο» αντίστασης ενάντια στο νεοφιλελεύθερο καθεστώς του Κυριάκου. Ψυχραιμία σύντροφοι. Δε χρειάζεται τόση στήριξη η αδέσμευτη και ακηδεμόνευτη δημοσιογραφία!
Δεν ξέρω πως κάνουν τη δουλειά τους οι ξένοι δημοσιογράφοι. Αυτό που ξέρω είναι ότι στα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάναμε ένα ρεπορτάζ για το προσφυγικό στην εφημερίδα Φιλελεύθερος και έτσι τρεις άνθρωποι κάναμε το αγροτικό μας στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων. Τόση ελευθερία υπήρχε στα χρόνια του σοσιαλισμού σε αυτή τη χώρα. Ξεχείλιζε η ελευθερία. Έτρεχε από τα μπατζάκια της εξουσίας. Τώρα θυμήθηκα ότι δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα με τη διατροφή των δυστυχών στα στρατόπεδα, αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση.
Δε γνωρίζω αν η κυρία αυτή θα μπορούσε να πάει στο παλάτι του Σουλτάνου Ερντογάν και να κάνει μία ανάλογη ερώτηση προς τον αγαπητό Ταγίπ. Ή έστω να τολμήσει να πει ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες για να περάσει τις δικές της πολιτικές στο Αιγαίο. Για την αμερόληπτη δημοσιογράφο η Τουρκία δεν υπάρχει στο δικό της σύμπαν. Υπάρχει μόνο μια «ανάλγητη Ελλάδα» που δεν επιτρέπει να μεταβληθεί η χώρα σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων. Κι αφού πιστεύει κάτι τέτοιο γι αυτή τη χώρα η κυρία αυτή, πως ανέχεται και ζει ακόμη ανάμεσά μας; Γιατί δεν πάει στην πατρίδα της να κάνει ανάλογα σκηνικά; Να κάνει, ας πούμε, διαδηλώσεις για να ανοίξουν διάπλατα τα σύνορα της Ολλανδίας και να περνάνε οι πρόσφυγες απευθείας από την Τουρκία στην Ολλανδία.
Στην υπόθεση αυτή υπάρχουν δύο θέματα: Το πρώτο είναι το αστείο διαφόρων «πονόψυχων» σε βάρος της χώρας μας και με αφορμή το προσφυγικό. Ευχόμαστε η προχτεσινή στάση του κ. Μητσοτάκη να είναι η αρχή της αλλαγής στάσης της χώρας απέναντι σε όσους νομίζουν ότι η Ελλάδα είναι η παραλία για να παίξουν με τα κουβαδάκια τους. Το δεύτερο είναι η λεγόμενη «ελευθερία του Τύπου», η οποία έχει ξεχειλώσει χειρότερα και από πουλόβερ. Με τη στήριξη της αντιπολίτευσης η θρασύτητα μεταβάλλεται σε … Θεία κοινωνία και οι χυδαίες επιθέσεις βαπτίζονται σύμβολα ελευθερίας.
Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται «εκπαίδευση» για να αποδεχτεί ότι ο κόσμος μας αλλάζει και ότι θα χρειαστεί να ενσωματώσουμε έναν μεγάλο αριθμό μεταναστών. Το ερώτημα είναι ποιους, με τι όρους και προϋποθέσεις. Όσο μας χρειάζονται αυτοί, άλλο τόσο τους χρειαζόμαστε και εμείς. Και έρχεται σε αυτό το σημείο μια ιδεοληπτική αριστερά που στην αγωνία της να «εκθέσει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αυξάνει το κλίμα δυσπιστίας. Η Ολλανδέζα δημοσιογράφος δεν πυροβόλησε τον κ. Μητσοτάκη. Έφτυσε στα μούτρα ενός ολόκληρου λαού και η αντιπολίτευση πυροβόλησε τα πόδια της…
Θανάσης Μαυρίδης
