Οι «προφητείες» θέλουν την Κωνσταντινούπολη να περνάει σε χέρια ελληνικά και ο μισός και πλέον πληθυσμός της Πόλης να βαπτίζεται χριστιανικός. Λογικό! Αλλιώς δεν βγαίνει το αφήγημα. Πως να ενσωματώσει κανείς μία Πόλη με διπλάσιο πληθυσμό απ' αυτόν της Ελλάδας; Το δυστύχημα είναι ότι η εξωτερική πολιτική της χώρας βασίζεται σε μύθους που κτίστηκαν από κύκλους που έχουν βαθιά πίστη σε ένα φαντασιακό περιβάλλον.
Η Ελλάδα έχει παρόν, έχει και μέλλον. Αρκεί να κτίσει το μέλλον της σε πραγματικές βάσεις και με αλάνθαστο οδηγό τον ορθολογισμό. Μεταξύ του «συζητώ τα πάντα με την Τουρκία» και του «δεν συζητώ», υπάρχει το «δεν πρέπει να βρεθώ σε μειονεκτική θέση». Γι αυτό είχε τεράστια σημασία η νίκη στον Έβρο και γι αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί με την ίδια σοβαρότητα το δεύτερο και ενδεχομένως και το τρίτο κύμα της επίθεσης της Τουρκίας.
Δεν μπορεί η εξωτερική πολιτική της χώρας να χαράσσεται στο πόδι και να έχει ευκαιριακά ή και προσωπικά χαρακτηριστικά. Η εξωτερική πολιτική πρέπει να εξυπηρετεί μακροχρόνιους στρατηγικούς στόχους και να έχει μία διακομματική αποδοχή. Η εξωτερική πολιτική χρειάζεται οικονομικούς πόρους και ανθρώπινο δυναμικό που να μπορεί με την επιστημοσύνη του να δημιουργήσει τις αναγκαίες συνθήκες για μία αποτελεσματική πολιτική. Δεν μπορεί η εξωτερική πολιτική να είναι προϊόν ανεκπλήρωτων πόθων παραθρησκευτικών ή εθνικιστικών ομάδων ή ακόμη και ιδεολογημάτων του τύπου «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του».
Η Ελλάδα δεν είναι με την πλάτη στον τοίχο, όπως θέλουν να πιστεύει μία ομάδα διανοούμενων που ευνοεί πολιτικές διαρκούς υποχωρητικότητας έναντι της Τουρκίας. Ούτε και ο ρόλος της είναι η αναβίωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όπως πιστεύουν διάφοροι ακραίοι κύκλοι. Η Ελλάδα είναι ένα σχετικά νέο κράτος που έχει ιστορία 200 ετών και το οποίο κατόρθωσε να πετύχει πολλά πράγματα και παρά το γεγονός ότι στην διάρκεια της ιστορίας του πέρασε πολλές δοκιμασίες. Η Ελλάδα βρέθηκε στην καρδιά της Ευρώπης μαζί με χώρες που στο παρελθόν ήταν αποικιοκρατικές δυνάμεις και οι οποίες δεν πέρασαν εμφύλιο πόλεμο ή ακόμη περισσότερο δεν έχουν έναν γείτονα όπως η Τουρκία. Να ένα καλό θέμα για την Επιτροπή της madam GA και με αφορμή τα 200 χρόνια από την επανάσταση. Διότι η Ελλάδα ανήκει σήμερα σε μία ένωση φιλελεύθερων και δημοκρατικών χωρών, τιμώντας έτσι τα πρώτα κείμενα της επανάστασης, τα οποία, κατά γενική ομολογία, ήταν τα πιο φιλελεύθερα και προοδευτικά της εποχής τους. Κλείνει η παρένθεση!
Καλό είναι λοιπόν να έχουμε μία αντίληψη της πραγματικότητας. Η Ελλάδα δεν είναι η Ψωροκώσταινα. Δεν είναι ο καρπαζοεισπράχτορας της περιοχής. Αλλά και δεν είναι και η νέα Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Είναι μία μικρή σε μέγεθος χώρα με σημαντική γεωπολιτική αξία, η οποία και αυξάνεται όταν η χώρα είναι ισχυρή και οικονομικά.
Μας λείπει η στρατηγική και το σχέδιο. Για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, μας λείπει η σοβαρή και σε βάθος δουλειά. Η συνέχεια στην πολιτική. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι οι υπηρεσιακοί παράγοντες αντιμετωπίζονται από κάθε κυβέρνηση με οπαδικά -κομματικά κριτήρια, είναι από μόνο του προβληματικό.
Η Τουρκία θα προσπαθήσει να μας οδηγήσει στο επόμενο χρονικό διάστημα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, διαφυλάσσοντας η ίδια για τον εαυτό της τον ρόλο του ισχυρού. Αυτό που θα πρέπει να κατανοήσουν κάποιοι στο εσωτερικό της χώρας είναι ότι τις συζητήσεις δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τις αποφύγουμε. Το ζητούμενο είναι το πότε. Η επιδίωξή μας θα πρέπει να είναι να είμαστε τότε ισχυροί, καθώς οι ισχυροί καθορίζουν τους όρους.
Έχει τεράστια σημασία να μην ηττηθούμε στο Αιγαίο και στον Έβρο. Όπως και να δώσουμε προς τα έξω την εικόνα ότι είμαστε ενωμένοι. Δεν πρέπει αυτή η εικόνα να «χαλάσει» για μικροκομματικούς λόγους. Και είναι πραγματικά παράταιρο να ζητούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβουμε την... Πόλη, όταν πριν από λίγο καιρό ζητούσαν από την κυβέρνηση να ανοίξει τα σύνορα για να περάσουν δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες στο εσωτερικό της χώρας. Είναι αντιληπτό ότι βοηθούν να ξυπνήσουν τα αντανακλαστικά ενός κοινού με «ακροδεξιές αντιλήψεις» και μάλιστα σε μία περίοδο που ο κ. Κασιδιάρης θέλει να φτιάξει μία νέα Χρυσή Αυγή. Αλλά είναι κρίμα για τον οποιονδήποτε λόγο να πυροβολούμε για άλλη μία φορά τα πόδια μας.
Η κυβέρνηση δίνει μια πολυεπίπεδη μάχη. Στα εθνικά θέματα, στην Οικονομία. Το ένα είναι αλληλένδετο με το άλλο. Ο δρόμος είναι δύσκολος και ανηφορικός, όπως ήταν πάντοτε. Κι επειδή έχουμε συνηθίσει τα δύσκολα, ξέρουμε ότι η κατάληξη δεν θα είναι σε βάρος μας. Και ξέρουμε και τον τρόπο, όπως το αποδείξαμε στον Έβρο. Δεν είμαστε τουρκοφάγοι, αλλά δεν είμαστε και ηλίθιοι. Θέλουμε την ειρήνη, αλλά δεν θα διστάσουμε να υπερασπιστούμε τα δίκαιά μας. Η Μεσόγειος μπορεί να είναι μία κοινή θάλασσα συνεργασίας. Το κακό είναι ότι αυτό δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Αυτό που εξαρτάται από εμάς είναι να εργαστούμε για να κάνουμε την Ελλάδα πιο ισχυρή σε όλα τα επίπεδα.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
