Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ένα λάθος που κάνουν πάντα οι Φιλελεύθεροι είναι η απαξίωση της γοητείας. Η άρνηση του μύθου στην επικοινωνία και η αποθέωση της λογικής ως μόνης δύναμης να σώσει πολιτικά τις κοινωνίες και τους πολίτες.
Ασφαλώς και δεν είναι έτσι. Γιατί οι κοινωνίες δεν αποτελούνται μόνο από άτομα και πολίτες αλλά και από ανθρώπους. Με ένστικτα, αδυναμίες, συναισθήματα και αξίες. Με μεγάλη έφεση στο κοντράστ των αντιλήψεων, στις αντιθέσεις των παραστάσεων και στην δραματοποίηση των καταστάσεων.
Όταν ο νεαρός Αλέξης Τσίπρας δήλωνε σε περιοδικό της εποχής ότι «η δύναμη βρίσκεται στο παραμύθι» προδιέγραφε ουσιαστικά μία επιτυχημένη πολιτική σταδιοδρομία. Και όλοι μας παρακολουθήσαμε την πολιτική διαδρομή που τον ανέδειξε σε πρωθυπουργό της χώρας και σε ιδιαίτερη φυσιογνωμία μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών. Κάτι που δεν μπορούσε να το πιστέψει κανείς, όταν ο Αλέκος Αλαβάνος τον επέλεγε ως το παιδί θαύμα της ελληνικής Αριστεράς.
Ο λαϊκισμός, το παραμύθι και η ανάδειξη της προσδοκίας είναι πάντα πολύ πιο ισχυρά διεγερτικά από τον ορθό λόγο και την αλήθεια. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που μπορεί να γοητεύσει ανθρώπους και ομάδες. Κι αυτές είναι οι αξίες. Όχι οι προσποιητές επικλήσεις σε ένα ηθικοπλαστικό κώδικα υποκρισίας, όπως συμβαίνει με τις θρησκείες. Ούτε και τα αδιάφορα συνθήματα των ιδεολογιών που χάνουν τη σημασία τους, όταν έρχεται η ώρα της πράξης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα καταφέρει πολλά αν ταυτόχρονα με το κυβερνητικό του έργο, δεν προσπαθήσει να γοητεύσει την ελληνική κοινωνία. Κάτι το οποίο δεν επεδίωξε και ασφαλώς, δεν πέτυχε, ο πατέρας του το ΄90.
Είναι βεβαίως, προφανές ότι ο Κυριάκος δεν μπορεί να γίνει Τσίπρας ώστε να λαϊκίσει χαϊδεύοντας τα ταπεινά ένστικτα των Ελλήνων. Η μόνη επιλογή που έχει και ο ίδιος και οι υπουργοί του είναι να γοητεύσουν τους πολίτες με τις αξίες τους. Με την αποφασιστικότητα στη επίλυση προβλημάτων, με την γενναιότητα στις συγκρούσεις, με την υπεράσπιση του κράτους δικαίου. Με την αξιοκρατία, με την ευθύνη, με την αποτελεσματικότητα, με την λογοδοσία.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι ούτε αυτονόητα ούτε δεδομένα, σε μία κοινωνία που έχει κουραστεί να βιώνει την υποκρισία των αξιών. Είτε από τον λαϊκισμό της Εκκλησίας είτε από το κακό εκπαιδευτικό σύστημα είτε από την ανούσια ρητορική του πολιτικού συστήματος.
Για να γοητεύσεις μια κοπέλα έχεις δύο τρόπους: ή να την κάνεις να σε συμπαθήσει από οίκτο ή να υποκύψει στις διαθέσεις σου από δέος. Η να σε λυπηθεί ή να σε θαυμάσει. Ανάλογα με το ποιος είσαι επιλέγεις και το τι μπορείς…Ο Τσίπρας ήταν από την αρχή αποφασισμένος να συγκινήσει, να εξάψει τα πάθη, να διεγείρει το μίσος και να προκαλέσει όλα τα ταπεινά ένστικτα του «λαού». Για να τον «συν-παθήσουν» οι Έλληνες. Ο Μητσοτάκης και να ήθελε δεν πείθει για κάτι τέτοιο. Επομένως η μόνη του επιλογή είναι να γοητεύσει με πράξεις, ακολουθώντας μόνο την αποκάλυψη – και όχι την επίκληση- αξιών. Για να τον θαυμάσουν οι ψηφοφόροι του και σταδιακά να τον αποδεχτούν ως σημαντικό ηγέτη και όσοι μέχρι πρότινος, τον υποτιμούσαν.
Το αφήγημα της νέας κυβέρνησης δεν μπορεί παρά να είναι «γοητευτικό», αν θέλει να κυβερνήσει αποτελεσματικά,τη χώρα. Και επιπλέον να απαξιώσει τον αρχηγό, πλέον της αντιπολίτευσης, Τσίπρα που δεν θα έχει άλλο τρόπο από τα παρωχημένα συνθήματα για να σαγηνεύσει τον κόσμο…
Σε μία πρόσφατη εκδήλωση του ΣΕΒ, ο Θεοδόσης Τάσιος είπε μια πολύ μεγάλη κουβέντα που ταιριάζει με την περίπτωση της νέας κυβέρνησης: Το ήθος γεννά πλούτο! Κι αυτό είναι το μοναδικό όπλο μιας κεντροδεξιάς φιλελεύθερης κυβέρνησης απέναντι στον άχαρο λαϊκισμό της Αριστεράς…
