Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Οι αποκαλύψεις των New York Times την Κυριακή που μας πέρασε για την υφαρπαγή των γεωργικών επιδοτήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τους ολιγάρχες της Ανατολικής Ευρώπης αν και συγκλονιστικές, δεν εξέπληξαν κανέναν.
Τι αποκάλυψαν οι New York Times
Την περίοδο που η Ανατολική Ευρώπη βρισκόταν υπό το κομμουνιστικό καθεστώς, οι αγροτικές γαίες, ανήκαν, βέβαια, στο κράτος και οι αγρότες ήταν εργάτες στη γη που τους είχε ληστέψει το καθεστώς.
Μετά την πτώση του κομμουνισμού δεν έγινε ποτέ αναδασμός των γαιών αυτών μόνο εκχωρήθηκαν σε μπλοκ μεγάλων εκτάσεων στους φίλους των ολιγαρχών τύπου Όρμπαν και Μπάμπιτς με αδιαφανείς διαδικασίες (προσχηματικούς πλειστηριασμούς κυρίως).
Πού βρίσκεται το σκάνδαλο;
Το σκάνδαλο βρίσκεται στο ότι οι νέοι φεουδάρχες που απασχολούν τους γεωργούς για λίγα χρήματα, χρηματοδοτούνται στην πραγματικότητα από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσοι έχουν επιχειρήσει να καταγγείλουν αυτή τη Νέα Φεουδαρχία με τα χρήματα της ΕΕ έχουν διωχθεί, ενώ δημοσιογράφοι που έχουν ερευνήσει το θέμα έχουν δολοφονηθεί.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτουν οι New York Times οι ευρωπαϊκές γεωργικές επιδοτήσεις ανέρχονται κάθε χρόνο στα 65 δισεκατομμύρια δολάρια. Είναι το μεγαλύτερο ποσό που δαπανά η ΕΕ για ένα συγκεκριμένο σκοπό και το μεγαλύτερο πρόγραμμα γεωργικών επιδοτήσεων στο σύγχρονο κόσμο. Το πρόγραμμα των γεωργικών επιδοτήσεων έχει σχεδιαστεί για να ενισχύσει τον μικρό αγρότη, ο οποίος όμως στην Ανατολή Ευρώπη έχει βρεθεί κολίγας των φίλων του κάθε ολιγάρχη.
Είναι αυτονόητο ότι όλα αυτά είναι σε γνώση της Κομισιόν η οποία κωφεύει προκλητικά γιατί θεωρεί ότι η σύγκρουση με τους πρώην κομμουνιστές νυν ακροδεξιούς ηγέτες της Ανατολικής Ευρώπης δεν ευνοείται στην παρούσα συγκυρία και τους αφήνει να πολιτεύονται εναντίον της με τα χρήματα των Ευρωπαίων πολιτών.
Δεν χρειάζεται κάποιος να ξέρει πολλά από πολιτική για να καταλάβει πόσο λανθασμένη είναι η στρατηγική της ανοχής απέναντι στην ακροδεξιά που με το ένα χέρι τσεπώνει πόρους από την Ευρώπη και την αστική δημοκρατία σε εθνικό επίπεδο και με το άλλο τις μουτζώνει. Τους απατεώνες που φορούν την προβιά της πολιτικής τους αντιμετωπίζεις με επίθεση κατά μέτωπο, δεν τους χαϊδεύεις ενοχικά και φοβισμένα. Όποιος κυκλοφορεί με την τιμή στην οποία μπορείς να τον εξαγοράσεις κολλημένη στο κούτελo δεν πρέπει να προκαλεί κανένα φόβο. Αντιθέτως, οι διάφοροι απατεώνες που κυκλοφορούν με την προβιά του πολιτικού, πρώην κομμουνιστές νυν ακροδεξιοί είναι απολύτως διαχειρίσιμοι γιατί έχει αποδειχθεί πολλάκις ότι οι απόψεις τους τιμολογούνται.
Αυτή την παρατήρηση είναι χρήσιμο να την θυμόμαστε κι εμείς στην Ελλάδα, ειδικά στην παρούσα συγκυρία. Η ελληνική κυβέρνηση δίνει μια ηρωϊκή μάχη στη διαχείριση του μεταναστευτικού και τη δίνει δημοκρατικά, ευρωπαϊκά. Στην ελληνική επικράτεια η κυβέρνηση δίνει τη μάχη για τα ευρωπαϊκά ιδεώδη. Οι μειοψηφικές, υστερικές ακροδεξιές φωνές που υποδαυλίζουν τον φόβο και την αγανάκτηση που οι Έλληνες έχουμε στο τσεπάκι, δεν πρέπει να μας φοβίζουν και να μας αποθαρρύνουν. Αντιμετωπίζονται με πυγμή και ψυχραιμία.
