Η κυβερνητική στάση στην υπόθεση των 8 Τούρκων αξιωματικών προσβάλλει την Ελλάδα ως ευρωπαϊκή χώρα, λέει ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Απόστολος Δοξιάδης, ο οποίος πρωτοστατεί στον αγώνα για την προάσπιση των δικαιωμάτων αυτών των ανθρώπων. Δεν διστάζει όμως να απονείμει τα εύσημα στον υπουργό Δικαιοσύνης Στ. Κοντονή, ο οποίος αναφέρθηκε στην αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου λίγη ώρα μετά τη συνάντησή του με αντιπροσωπεία του τουρκικού υπουργείου Δικαιοσύνης. Μιλάει για τις επιθέσεις στη Δικαιοσύνη και χαρακτηρίζει την κυβέρνηση ως πιο πειθήνια στις ευρωπαϊκές υποδείξεις και ταυτόχρονα πιο αδίστακτη συνειδησιακά και επικοινωνιακά.
Συνέντευξη στον Παναγιώτη Στάθη
Γιατί έχετε πάρει την υπόθεση των Τούρκων αξιωματικών προσωπικά; Υπάρχει πολιτικό κίνητρο σε αυτή την εμπλοκή;
Αν πολιτικό, εννοείτε κομματικό, σίγουρα όχι. Και προς επιβεβαίωση, δεσμεύομαι, αν συνεχίσουν κυβερνητικές παρεμβάσεις από την επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι, εγώ να τους εναντιωθώ με την ίδια επιμονή που κάνω τώρα. Από εκεί και πέρα, το αρχικό μου κίνητρο ήταν πολιτικό: ως πολίτη, με έθιγε η κατάφωρη περιφρόνηση της διάκρισης των εξουσιών που εκδήλωνε η υπόσχεση του πρωθυπουργού στον Erdogan: «Θα σου στείλω τους αξιωματικούς σε δυο βδομάδες». Μπήκα στην υπόθεση εν ονόματι της προστασίας αυτής της διάκρισης. Το θέμα ανήκε αποκλειστικά στη Δικαιοσύνη και δεν είχε κανένα δικαίωμα η κυβέρνηση να ανακατεύεται, πόσο μάλλον να τάζει.
Από εκεί και πέρα, όμως, ήρθε και το συναίσθημα. Όταν, τον Δεκέμβριο του 2016, πριν από τον Άρειο Πάγο, μπήκα για πρώτη φορά στο κελί των «οκτώ», ένιωσα ότι ήμουν με μελλοθανάτους. Εκείνο το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ και μέρες πολλές είχα στην ψυχή μου μια μαύρη σκιά. Όμως μετέτρεψα τη μαυρίλα σε θετικό πάθος, να τους βοηθήσω να γλιτώσουν από την απαίσια μοίρα που τους περιμένει στα μπουντρούμια του Erdogan. Τότε οι «οκτώ» ήταν εγκαταλειμμένοι, ξεχασμένοι κι απ? τον Θεό. Εκτός από τους δικηγόρους τους, που δούλευαν αφιλοκερδώς, και κάποιες μη κυβερνητικές οργανώσεις, κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν νοιαζόταν. Πίστεψα ότι το θέμα αφορά όλους μας και αγωνίστηκα, μαζί με άλλους, να πάρει δημοσιότητα. Αυτό πέτυχε, και νομίζω η προσπάθεια στήριξε τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Το τρίτο αίτημα έκδοσης της Τουρκίας υποβλήθηκε μετά την επίσκεψη του Erdogan στην Αθήνα. Οι αξιωματικοί πιστεύουν ότι έγινε κάτι στη συνάντηση των δύο ηγετών που οδήγησε σ'' αυτό το αίτημα;
Οι ίδιοι δεν έχουν ειδική πληροφόρηση, είναι σε ένα κελί. Όσοι όμως παρακολουθούμε το θέμα ξέρουμε ότι υπάρχουν συνεχείς πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση να τους στείλει στην Τουρκία. Σίγουρα πρόσθεσε κάποιες ακόμη και ο Erdogan, όταν ήταν εδώ. Άλλωστε, το είπε ξεκάθαρα στη συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά.
Ως ενεργό πολίτη σάς ικανοποιεί η στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στο θέμα;
Αντίθετα, τη βρίσκω απαράδεκτη σε όλα τα στάδια της υπόθεσης, από την αρχική υπόσχεση Τσίπρα και σχετικές δηλώσεις άλλων υπουργών ως την πρωτοφανή και απαράδεκτη αίτηση ακύρωσης της παροχής ασύλου στον πρώτο αξιωματικό, από τον Μουζάλα. Η κυβερνητική στάση προσβάλλει την Ελλάδα, ως ευρωπαϊκή χώρα. Μονάχα την εβδομάδα που πέρασε άκουσα μία δήλωση αντάξια υπουργού ευνομούμενης πολιτείας, όταν ο Κοντονής είπε ότι η απόφαση του Αρείου Πάγου είναι αμετάκλητη, ανεξάρτητη των οιωνδήποτε κατηγοριών και τίποτε δεν μπορεί να την αλλάξει. Η δήλωση τον τιμά, και το λέω εγώ που του έχω σούρει τα εξ αμάξης μπόλικες φορές.
Πολλοί λένε πως ανεξάρτητα από τι πιστεύει ο καθένας μας, ο Erdogan είναι δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος και έγινε προσπάθεια ανατροπής του.
Οι εκλογές είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για τη δημοκρατία. Άλλωστε και ο Χίτλερ δημοκρατικά εξελέγη. Ο Erdogan , από το 2013 και τις διαδηλώσεις για το Πάρκο Γκεζί, με τους δεκάδες νεκρούς και τους χιλιάδες τραυματίες, απομακρύνεται με βήμα ταχύ από τη δημοκρατία. Και από το καλοκαίρι του 2016 ολίσθησε στην τυραννία. Έκτοτε 55.000 άνθρωποι έχουν συλληφθεί, 3.000 δικαστές έχουν διωχθεί από τις θέσεις τους, οι διεθνείς οργανισμοί καταγγέλλουν βασανιστήρια κρατουμένων και δεκάδες ανεξήγητους θανάτους στα κελιά. Το λέμε αυτό δημοκρατία; Άλλωστε, σύμφωνα με την τελευταία κατάταξη του «Παγκόσμιου Δείκτη Ελευθερίας» (Freedom in the World, 2018), η Τουρκία δεν είναι πια ελεύθερη χώρα.
Στις 15 Ιουλίου 2016 έγινε προσπάθεια ανατροπής του Erdogan, που τη γνώριζε εκ των προτέρων και την άφησε να εξελιχθεί για να τη χρησιμοποιήσει ως αφορμή διώξεων των αντιπάλων του. Αλλά το ότι οι «οκτώ» είχαν ενεργό ρόλο στο πραξικόπημα το λέει μόνον ο Erdogan και οι υποτακτικοί του, οι ίδιοι δηλαδή που έχουν βάλει φυλακή 73 συναδέλφους σας δημοσιογράφους, επειδή έγραψαν τη γνώμη τους. Καμία κατηγορία που εκπορεύεται από αυταρχικό καθεστώς δεν λαμβάνεται στα σοβαρά.
* Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Απόστολου Δοξιάδη στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί την Τρίτη 30 Ιανουαρίου
