Του Αντώνη Δημόπουλου
Οι εκτεταμένες και σε βάθος διαπραγματεύσεις για την νέα γερμανική κυβέρνηση και η συνεχής συμμετοχή της βάσης των σοσιαλδημοκρατών στη διαμόρφωση της τελικής συμφωνίας, όποια κατάληξη και να έχουν, είναι υπόδειγμα σύγχρονης λειτουργίας δημοκρατικών κομμάτων. Η κυβέρνηση Συριζανέλ βρέθηκε στην εξουσία από ένα κύμα άκριτου θυμού και σχεδόν εμφυλιοπολεμικής πόλωσης σε συνδυασμό με ακραία δημαγωγία και τελείως ανερμάτιστες υποσχέσεις.Το όριο εξάντλησης αυτής της δυναμικής είναι η απόλυτη δυσκολία αντιμετώπισης της κρίσης και η κατάρρευση κάθε προοπτικής ομαλής εξόδου και πορείας ανάπτυξης. Η διαμόρφωση αίσθησης εξαπάτησης και κλίματος απαλλαγής, έχει αρχίζει να διαμορφώνεται υπόκωφα σε μεγάλο, αν και σιωπηλό, τμήμα της κοινωνίας.
Το πολυνομοσχέδιο ήρθε, σχεδόν φυσιολογικά, να επιβεβαιώσει και πάλι, αυτό που είναι κοινή πια πεποίθηση μετά την τρίτη αξιολόγηση, ότι δηλαδή αυτή η κυβέρνηση δεν δυσκολεύεται να ψηφίσει οτιδήποτε προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσια. Tο Υπερταμείο και η αιχμαλωσία της οικονομίας η κατάρρευση των τραπεζών και η ανικανότητα εφαρμογής μιας πολιτικής για τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς, η ανύπαρκτη επενδυτική πολιτική που κάνει αδύνατη την ανάπτυξη, έχουν ήδη καθηλώσει την χώρα. Ψηφοθηρικές παροχές στην Παιδεία ( ανωτατοποίηση ΤΕΙ ) ή στην Υγεία ( παροχές στον ΠΙΣ ) και τα διαρκή επιδόματα από δανεικά, δεν είναι μέρη ενός γενικότερου προγραμματισμού, αλλά σπασμωδικές και ευκαιριακές συμμαχίες. Αυτοσχεδιασμοί καθημερινοί δεν μπορούν πια να κρύψουν την απουσία, αλλά και την αδυναμία διαμόρφωσης κάποιας συνεκτικής πολιτικής, ενός ελάχιστου σχεδίου, έστω με επί μέρους συρραφές.
Μια νέα ωριμότητα, ποτισμένη από τον αναστοχασμό της κρίσης και της παθογένειας της, δεν πρέπει να επιτρέψει την διαδοχή μιας τέτοιας κυβέρνησης, πάλι μέσα από ένα γενικευμένο κλίμα απαλλαγής, από μια νέα, πιο επιτυχούς ίσως διαχείρισης. Η ΝΔ αποφεύγει για λόγους πολυσυλλεκτισμού να αναφερθεί στον πυρήνα των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στα μεγάλα θάματα του ασφαλιστικού και της κοινωνικής πολιτικής, της φορολογίας και της δημόσιας διοίκησης και προφανώς των αναγκαίων κανόνων για την εξωστρέφεια της οικονομίας της παγκοσμιοποίησης.
Στον χώρο της κεντροαριστεράς πέφτει, αυτή την περίοδο, το μεγάλο βάρος συστηματικής εμβάθυνσης των αναγκαίων για το σχέδιο εξόδου αλλαγών και κυρίως της δημοκρατικής και όχι άκριτης πειθούς όλο και ευρύτερων ομάδων πολιτών. Mια σκληρότατη πορεία ώριμων συγκλίσεων στα μεγάλα θέματα μεταρρυθμίσεων και όχι ευκολίες αντιπαραθέσεων με συνθήματα, ευχολόγια και ύβρεις, που αποκρύπτουν την ουσία των αντιθέσεων αναπαράγοντας τα αδιέξοδα.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Metarithmisi.gr
