Έτσι χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός τον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί αντιπολίτευση στα εθνικά θέματα. Θα έλεγα μάλιστα, πως την ίδια περιορισμένη ευθύνη έδειξε και όταν κυβερνούσε.
Όλοι θυμούμαστε τον τρόπο που χειρίστηκε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την συμφωνία με την FYROM. Δεν επεδίωξε την εθνική συναίνεση, δεν ενημέρωσε τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ούτε τους λοιπούς αρχηγούς.
Απεναντίας, ο Α.Τσίπρας, με τους χειρισμούς του επεδίωξε να προκαλέσει εσωκομματικό πρόβλημα στην Νέα Δημοκρατία. Ενέταξε την προσπάθεια επίλυσης ενός χρόνιου εθνικού προβλήματος στο κομματικό του οπλοστάσιο.
Αλλά απέτυχε.
Σήμερα, εγκαλεί την κυβέρνηση γιατί δεν συγκαλεί το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών. Ο πρωθυπουργός συναντήθηκε με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και τους ενημέρωσε για τις κινήσεις της κυβέρνησης του πάνω στα Ελληνοτουρκικά. Μακάρι να το είχε πράξει αυτό και ο Α. Τσίπρας όταν ήταν πρωθυπουργός.
Αλλά στόχος του δεν ήταν ποτέ η συναίνεση. Ο λόγος του ήταν διχαστικός και επιθετικός, όταν διέθετε την πολιτική ισχύ. Γιατί οι πολιτικοί κρίνονται από το τι κάνουν και το τι λένε όταν είναι αυτοί οι ισχυροί.
Το πώς συμπεριφέρεται ο ίδιος πολιτικός στην εποχή της πτώσης του, ελάχιστη αξία έχει.
Μάλιστα, σήμερα, ο Α. Τσίπρας γνωρίζει την εκδίκηση των γεγονότων. Το 2018 προσπάθησε με την συμφωνία των Πρεσπών να διασπάσει την Νέα Δημοκρατία. Τώρα, με την Ελληνο-Αιγυπτιακή συμφωνία για την ΑΟΖ, είδε τους 53 να διαφωνούν δημοσίως με την απορριπτική θέση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και να του δημιουργούν εσωκομματικό πρόβλημα, με σκηνές απείρου κάλλους.
Όλα εδώ πληρώνονται.
Ακόμα και τώρα, με την όξυνση των Ελληνο-Τουρκικών σχέσεων, ο Α. Τσίπρας δεν προσέφερε, ως υπεύθυνος ηγέτης, εθνική συναίνεση. Επιχείρησε να την ανταλλάξει με την αμνηστία για τους συνωμότες της υπόθεσης Novartis.
Ακόμα και ένα τόσο κρίσιμο εθνικό ζήτημα αποπειράθηκε να το συσχετίσει με την ποινική δίωξη στενών συνεργατών του, επικαλούμενος την εθνική ομοψυχία.
Να υπενθυμίσω στον αναγνώστη πως, ενώ οι συζητήσεις με την κυβέρνηση της FYROM βρισκόταν σε εξέλιξη, ξεκινούσε η δίωξη των δέκα προβεβλημένων στελεχών της αντιπολίτευσης για την υπόθεση Novartis.
Προφανώς τότε οι ποινικές διώξεις—που ήταν μάλιστα αποτέλεσμα πολιτικο-δικαστικής συνωμοσίας—συμβάδιζαν με την επίτευξη εθνικής ομοψυχίας.
Ας μην κρυβόμαστε άλλο πίσω από το δάχτυλο μας και ας μην «τρώμε» το σημερινό παραμύθι του Τσίπρα για εθνική ομοψυχία. Την εθνική ομοψυχία δεν την διαπραγματεύεσαι. Είτε την θεωρείς αναγκαία και την προσφέρεις απλόχερα όχι προς την κυβέρνηση, αλλά προς το Έθνος είτε την θεωρείς ένα απλό περιστασιακό πολιτικό εργαλείο και την παζαρεύεις για να αποκομίσεις οφέλη.
Ένας από τους λόγους που ο Α. Τσίπρας έφτασε στο επονείδιστο «παρών», ήταν γιατί δεν πήρε την αντιπαροχή που ζήτησε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η τιμωρία των συνωμοτών της Novartis είναι αδιαπραγμάτευτη και ουδεμία έχει σχέση με τα εθνικά θέματα και την εθνική ομοψυχία.
Τελικά δεν γνωρίζω αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι λιγότερο ανεύθυνος ως αντιπολίτευση απ΄ό,τι ως κυβέρνηση. Πάντως σίγουρα είναι λιγότερο επικίνδυνος. Δεν μπορεί πλέον να βλάψει την πατρίδα μας.
