Η «προοδευτική διακυβέρνηση» είναι η λογική συνέχεια του «αντιδεξιού μετώπου» και εμφανίζεται σήμερα ως μια προσπάθεια ανασύστασης του χώρου της κεντροαριστεράς. Το ενδιαφέρον είναι ότι στη συζήτηση αυτή μπαίνει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζοντας έτσι εμμέσως πλην σαφώς το αδιέξοδο στις πολικές επιλογές του. Το γεγονός ότι της πρωτοβουλίας ηγείται ο Γιώργος Παπανδρέου, είναι κάτι που δεν ξενίζει. Οι έκπτωτοι βασιλείς πάντα αναζητούν έναν τρόπο για να επιστρέψουν στον θρόνο.
Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει αυτές τις κινήσεις και ως πρωτοβουλίες του καναπέ. Κι αυτό διότι δεν απαντούν στα βασικά ερωτήματα της κοινωνίας. Γι αυτό και είναι κενές περιεχομένου και καταδικασμένες έτσι να αποτύχουν. Το πραγματικό ζήτημα της κεντροαριστεράς αυτή την στιγμή δεν είναι η δεξιά, αλλά η έλλειψη ενός προγράμματος εξουσίας που να απαντά στα σύγχρονα προβλήματα των πολιτών. Αντίθετα, η κεντροδεξιά έχει αποδείξει ότι έχει απαντήσεις και γι' αυτό κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή.
Η αντανακλαστική κίνηση των παρωχημένων σημερινών ηγεσιών της σοσιαλδημοκρατίας αναζητά τις απαντήσεις στα χρόνια του ψυχρού πολέμου και στον αυταρχισμό που συνόδευε τις τότε δεξιές κυβερνήσεις, οι οποίες όμως (για να μην ξεχνιόμαστε) βρισκόντουσαν σε πόλεμο με τους κομμουνιστές. Μακρινή ιστορία, μακρινές μουσικές. Αυτά δεν απαντούν στο πως θα βρεθούν οικονομικοί πόροι για πως αυτοί οι πόροι θα διανεμηθούν για να γίνει καλύτερη η ζωή μας. Δεν απαντούν στα προβλήματα που δημιουργεί η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση στα εργασιακά. Και τέτοια θέματα είναι πολλά, ανοίγουν κάθε μέρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη πλευρά είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Η άνοδός του στην εξουσία αποτέλεσε ένα ιστορικό ατύχημα. Οι πιθανότητες να επαναληφθεί δεν είναι αμελητέες και έχουν να κάνουν με το αν η χώρα αποτύχει να βγει από την κρίση. Γι' αυτό και επενδύουν στην καταστροφή της χώρας. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να επιστρέψουν!
Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει σε τρία ταμπλό. Το ένα είναι αυτό της καταστροφής. Το άλλο είναι εκείνο της προοδευτικής διακυβέρνησης και το τρίτο είναι το σενάριο της εθνικής ενότητας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για το ίδιο και το αυτό βασικό θέμα: «Βρείτε έναν τρόπο να επιστρέψουμε στην εξουσία». Σε κάθε πάντως σενάριο έχει έναν πιθανό σύμμαχο! Μπορεί να στερούνται πολιτικών προτάσεων, αλλά όχι συνωμοτικών σεναρίων. Όπως και η χώρα έχει πληθώρα χρήσιμων ηλιθίων, πρόθυμων να στρώσουν το χαλί για να ξαναζήσει η χώρα έναν εφιάλτη ανάλογο με εκείνον του 2015.
Η απλή αναλογική είναι το εργαλείο που θα χρησιμοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για να μπορέσει να εκμεταλλευτεί και την παραμικρή ευκαιρία που θα του δοθεί σε όλα τα πιθανά σενάρια. Κάτι που προκαλεί πάντως εύλογα ερωτήματα είναι η βιασύνη που δείχνει τελευταία ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι υπερβολική από κάθε άποψη και δείχνει ότι στο βάθος υπάρχει κάτι που φοβίζει τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και θέλει να το ξορκίσει. Μπορεί να είναι η επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη και μία νέα ήττα του σε εκλογές. Μπορεί να είναι οτιδήποτε. Η ουσία είναι ότι τα πολιτικά σχέδια πρέπει να έχουν επαφή με τα αντίστοιχα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια κοινωνία. Σε διαφορετική περίπτωση είναι καταδικασμένα να αποτύχουν…
Θανάσης Μαυρίδης
