Του Κώστα Μήλα
Φοβάμαι ότι ο αξιότιμος κ. Φίλης συνεχίζει με συνέπεια το «δημιουργικό» έργο του προκατόχου του κ. Μπαλτά στον Πανεπιστημιακό χώρο. Ο στόχος τους δεν είναι άλλος από την πλήρη αποδόμηση του νόμου Διαμαντοπούλου (νόμος 4009/2011). Υπενθυμίζω, εν τάχει, ότι ο νόμος Διαμαντοπούλου προσπάθησε να βελτιώσει τον τρόπο λειτουργίας (σε όλα τα επίπεδα) του Πανεπιστημίου.
Η προώθηση όμως, μεταξύ άλλων, της επαναφορά της ψήφου στις φοιτητικές παρατάξεις ως προς την εκλογή των πρυτανικών αρχών, αλλά και η δήλωση (εμμέσως πλην σαφώς) του κ. Φίλη στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ότι οι «αιώνιοι» φοιτητές, αντί επιτέλους να διαγράφονται, μπορούν να παραμένουν «αιώνιοι», θέτουν τουλάχιστον δύο ερωτήματα:
Πρώτον, γιατί άραγε δεν προωθείται και η συμμετοχή των φοιτητικών παρατάξεων στις επιτροπές αξιολόγησης των υποβληθεισών διδακτορικών διπλωμάτων; Όσο εύκολο (sic) είναι να αξιολογούν οι φοιτητικές παρατάξεις τα βιογραφικά σημειώματα των πανεπιστημιακών, δεν είναι εξίσου εύκολο να αξιολογούν και τις διδακτορικές μελέτες των συναδέλφων τους φοιτητών;
Δεύτερον, ποιον εξυπηρετεί η «πλασματική» παρουσία «φοιτητών-φαντασμάτων» στον Πανεπιστημιακό χώρο; Για να αντιληφθεί τόσο ο κ. Φίλης όσο και οι αναγνώστες (αναγνώστριες) το πόσο «οπισθοδρομική» είναι η ιδέα αρκεί να αναφέρω ότι, στην Αγγλία, οι φοιτητές, που δεν εμφανίζονται σε δύο διαδοχικά εργαστήρια, βομβαρδίζονται με emails από την Γραμματεία του Πανεπιστημίου προκειμένου να δώσουν εξηγήσεις για την... «εξαφάνιση» τους. Μιλάμε δηλαδή για δύο εργαστήρια, όχι για δύο ολόκληρα εξάμηνα!
Αυτή η εμμονή στην «αιωνιότητα» θυμίζει τα αέναα (perpetual) ομόλογα που πρότεινε, ως υπουργός, ο κ. Βαρουφάκης. Τέλος πάντων, η εμμονή του Υπουργού Παιδείας σε άστοχες, κατά την άποψη μου, δηλώσεις έχει σίγουρα να κάνει με την αριστερή ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ. Με απλά λόγια: προσπαθούμε να κάνουμε το «κομμάτι» μας εκεί που μας «παίρνει» (στον Πανεπιστημιακό χώρο δηλαδή) αφού στο πεδίο της οικονομίας, και με δεδομένο το δυσθεώρητο χρέος (στο περίπου 190% του ΑΕΠ), η Τρόικα εξακολουθεί να διαθέτει το «πάνω χέρι».
Θυμάμαι ότι όταν ανέλαβε (τον Ιανουάριο του 2015) την εξουσία το δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο πρωθυπουργός απηύθυνε πρόσκληση προς τους επιστήμονες του εξωτερικού να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Βλέποντας όμως την Πανεπιστημιακή «πολιτική» της κυβέρνησης ο Έλληνας (επιστήμονας) του εξωτερικού αρνείται (και δικαιολογημένα) να επιστρέψει μόνιμα.
Ακόμα χειρότερα, η απαξίωση του ελληνικού Πανεπιστημίου επιταχύνεται από την έξοδο λαμπρών (νέων) πανεπιστημιακών επιστημόνων οι οποίοι κατακλύζουν τα Αγγλικά (και άλλα διεθνή πανεπιστήμια) με το βιογραφικό τους σημείωμα. Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, κάθε φορά που το Liverpool (άλλα και τα λοιπά Πανεπιστήμια) προκηρύσσουν πανεπιστημιακή θέση, μεγάλο ποσοστό αιτήσεων προέρχεται από πανεπιστημιακούς εργαζόμενους στην Ελλάδα.
Οι κυβερνώντες μόνο αδαείς δεν είναι. Σίγουρα το γνωρίζουν αυτό. Συνεπώς, η οπισθοδρόμηση στον τομέα της Πανεπιστημιακής Παιδείας μάλλον γίνεται με πλήρη συνείδηση έτσι ώστε να ικανοποιηθεί το αριστερό «πρόσημο» του ΣΥΡΙΖΑ (και του κ. Φίλη) ως «αντίβαρο» στην λήψη νέων οικονομικών μέτρων που θα προκύψουν από την επερχόμενη αξιολόγηση.
*Ο κ. Κώστας Μήλας είναι Καθηγητής και Πρόεδρος του Ερευνητικού Τομέα στο Τμήμα Οικονομικών, Χρηματοοικονομικών και Λογιστικής, University of Liverpool.
