H γενιά των πατεράδων μας την γλύτωσε πολύ φτηνά. Μπορεί να πέρασε μέσα από τις συμπληγάδες του εμφύλιου πολέμου και του διχασμού, μέσα από το μίσος των σοβιετόφιλων ορδών, που επιθυμούσαν να μετατρέψουν στην χώρα σε Γκουλάγκ, όμως ευτύχησε να μην δει την αριστερά να καταλαμβάνει την εξουσία και να διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας.
Τις ημέρες αυτές, που συμπίπτει χρονικά η πέμπτη επέτειος από το γελοίο αλλά και καταστροφικό δημοψήφισμα του 2015, με την πρώτη επέτειο από την απαλλαγή μας από την εθνολαϊκίστικη κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, στο μυαλό μας έρχεται εκείνη η αφοπλιστική συνέντευξη του ιστορικού στελέχους της αριστεράς, του Λεωνίδα Κύρκου, που είχε δοθεί το 2006.
Είχε πει τότε ο Λεωνίδας Κύρκος : “δεν είχα και το κουράγιο να δω κατάματα τους ανθρώπους, οι οποίοι στα μάτια μου παρουσιάζονταν γιγάντιοι. Και είδα ότι όλοι αυτοί, ας μην τους πω όλους, ήταν περιτρίμματα. Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι π.χ. αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο -τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος άνθρωπος ήταν- θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία, γραμματέας της νεολαίας κ.τ.λ. Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν. Κι όμως εκείνη την εποχή, σας επαναλαμβάνω, τους έβλεπα τους ανθρώπους αυτούς σαν γίγαντες.”
Είχε πει ακόμα, ότι “ο Ανδρέας ο Παπανδρέου δεν έβλεπε τίποτε άλλο, παρά την άνοδο στην εξουσία. Και η άνοδος στην εξουσία σήμαινε συνέχιση της διχοτομίας δεξιά-αντιδεξιά. Λυσσαλέο μίσος για να μπορέσουμε να συγκεντρώσουμε τον κόσμο μας. Θυμηθείτε τα συνθήματα της πρώτης περιόδου. Γυρίσαμε στις παραμονές της 21ης Απριλίου και αυτό από ανθρώπους που ζήσανε τη δικτατορία εξ αποστάσεως. Ο Ανδρέας θριαμβολογούσε από το εξωτερικό, σκεφτόταν να κηρύξει ένοπλο αγώνα, έβλεπε τον εαυτό του στη θέση του Άρη (Βελουχιώτη) ή του Γκεβάρα, επικεφαλής στρατιών Ελλήνων, που θα επιστρατεύονταν πάλι σε έναν εμφύλιο πόλεμο. Μπούρδες.”
Η γενιά μας είχε την ατυχία να βιώσει στη ζωή της, μια κυβέρνηση που εκπροσωπούσε την χειρότερη μορφή του λαϊκίστικου τριτοδρομικού πασοκισμού, εμποτισμένη με τα εμμονικά ιδεολογικά απολιθώματα της Σοβιετίας και μπολιασμένη με τα ακροδεξιά, ψεκασμένα και εθνικιστικά χαρακτηριστικά της ομάδας των ανεξάρτητων Ελλήνων.
Η γενιά μας, είχε την ατυχία να κυβερνηθεί στην κυριολεξία από “ανθρώπους γελοίους, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν” και από ανθρώπους που “έβλεπαν τον εαυτό τους στη θέση του Άρη ή του Γκεβάρα, επικεφαλής στρατιών Ελλήνων που θα επιστρατεύονταν πάλι σε έναν εμφύλιο πόλεμο”. Ούτε που το φανταζόταν ο Λεωνίδας Κύρκος, αυτό.
Και φυσικά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η απουσία γνώσης και παιδείας και η έλλειψη από προσλαμβάνουσες παραστάσεις, δεν θα μπορούσε παρά να οδηγήσει την χώρα στο αδιέξοδο. Όταν δεν γνωρίζεις κάτι και όταν δεν έχεις σχετικές εμπειρίες, δρας σπασμωδικά και αφήνεις τα πιο χαμηλά από τα ένστικτα σου και τα συναισθήματα σου, να σε καθοδηγήσουν. Αναζητάς εχθρούς, ανακαλύπτεις σκοτεινές δυνάμεις, κυνηγάς ανεμόμυλους, φανατίζεις, διχάζεις και γίνεσαι καταστροφικός. Και το μόνο που σε ενδιαφέρει, είναι το να μείνεις στην εξουσία, καθώς αντιμετωπίζεις με τρόμο την επιστροφή σου στην προηγούμενη περιθωριακή ζωή σου.
Δεν γνωρίζουμε, αν κατά το χρονικό διάστημα της διακυβέρνησης από το συνονθύλευμα των αγράμματων, κλονίστηκαν περισσότερο οι θεσμοί της χώρας μας ή η οικονομία. Δεν γνωρίζουμε σε ποιο τομέα θα παραμείνουν τα περισσότερα σημάδια με το πέρασμα του χρόνου.
Η κυβέρνηση και οι πολίτες πρέπει να παλέψουν για να ξεπεράσουν και τα δυο. Το κυβερνητικό έργο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Πρέπει να συνδυάσει την ενίσχυση των θεσμών, παράλληλα με την θέσπιση ευελιξίας στον χώρο της οικονομίας. Το στοίχημα των περίπου 50 δισ. ευρώ που θα κατευθυνθούν με τον άλφα ή με το βήτα τρόπο στην οικονομία, απαιτούν ταχύτητα, διαφάνεια και αποτελεσματικότητα. Δηλαδή το ακριβώς αντίθετο, από την κληρονομιά που άφησε πίσω της, η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου.
