Μόνο ντροπή πρέπει να προκαλούν σε όλους μας οι επανειλημμένες εκκλήσεις του Υπουργείου Υγείας να τηρήσουμε τα μέτρα της κυβέρνησης για την αποτροπή διάδοσης του κορονοϊού γιατί, ανάμεσά μας, υπάρχουν κάποιοι που αρνούνται να πειθαρχήσουν, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία όλων μας. Ιδιαίτερα η ανακοίνωση που εκδόθηκε το βράδυ της Καθαράς Δευτέρας προκαλεί απελπισία:
«Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι αγνοώντας τις συστάσεις των ειδικών, βάζουμε σε σοβαρό κίνδυνο ανθρώπους γύρω μας που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.
Αν θέλουμε κάτι συλλογικό λοιπόν, ας φτιάξουμε ένα ανθρώπινο τείχος προφύλαξης των ευπαθών συμπολιτών μας γιατί μόνο εμείς μπορούμε να τους προστατεύσουμε».
Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε αν υπάρχουν και σε άλλες χώρες πολίτες που εμφανίζονται μαζικά σε συγκεντρώσεις που έχουν απαγορευτεί ή ακόμα χειρότερα, στήνουν καυγάδες στις εισόδους ογκολογικών νοσοκομείων όπου νοσηλεύονται καρκινοπαθείς χωρίς ανοσοποιητικό σύστημα εξαιτίας των χημειοθεραπειών και αξιώνουν να εισέλθουν παρά τη σχετική απαγόρευση.
Υπάρχουν άραγε κι άλλες χώρες όπου πολίτες επευφημούν όσους «αντιστέκονται στον κορονοϊό» αγνοώντας τις υποδείξεις των ειδικών;
Υπάρχουν κι άλλες χώρες όπου πολίτες θεωρούν ότι κάνουν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της χώρας με το να μην υπακούουν στις οδηγίες των ειδικών;
Βλέπουμε δύο λύσεις σ’ αυτό.
Καταρχάς, όσοι νουνεχείς κυκλοφορούμε σε αυτή τη χώρα, οφείλουμε να ορθώσουμε ένα ανθρώπινο τείχος απέναντι στη βλακεία των συμπολιτών μας, για να παραφράσουμε την ανακοίνωση του Υπουργείου Υγείας. Όταν γινόμαστε μάρτυρες ανυπακοής αυτού του είδους,έχουμε την υποχρέωση να παρεμβαίνουμε και να καλούμε τους ανόητους να σοβαρευτούν. Ναι, είναι πολύ δυσάρεστο να καυγαδίζεις και να «χαλάς τη ζαχαρένια» σου αλλά ακόμα πιο δυσάρεστο είναι να ξεφύγει του ελέγχου ένα ζήτημα της δημόσιας υγείας και να βλέπουμε τους ανεύθυνους τότε να ουρλιάζουν «πού είναι το κράτος».
Έχουμε, λοιπόν, την υποχρέωση να παρεμβαίνουμε και να επαναφέρουμε τους ανεύθυνους στην τάξη.
Το δεύτερο που μπορεί να γίνει, αφορά τις ηγεσίες κάθε είδους και είναι μια στρατηγική που θέλει χρόνο και πείσμα για να φέρει καρπούς. Ήρθε η ώρα οι ηγεσίες, πρωτίστως η πολιτική, να σταματήσει να λειτουργεί ως ακόλουθος, ως follower του πλήθους, να αφουγκράζεται «τι θέλει ο λαός» για να κολακεύσει το κατώτερο εγώ του πειθήνια και δουλικά. Οι πολιτικές και πνευματικές ηγεσίες πρέπει να συγκρουστούν με τον ανορθολογισμό του πλήθους, με τις διαρκείς φαντασιώσεις εξέγερσης, με κάθε λογής φοβία που απαγορεύει στις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν το πρόγραμμα για το οποίο έχουν εκλεγεί.
Το καρναβάλι της παράνοιας πρέπει πλέον να τελειώσει εδώ. Κι αυτό θα συμβεί όταν ορθώσουμε ένα ανθρώπινο τείχος απέναντι στον ανορθολογισμό και την καθημερινή βλακεία.
