Ο Μιλτιάδης Γουλιμής ήταν ένας διαπρεπής νομικός, πολιτικός αλλά και γόνος πολιτικών.
Εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1887 και του 1890 με το κόμμα του Χαριλάου Τρικούπη αλλά στις εκλογές του 1895 ήταν υποψήφιος με το αντίπαλο κόμμα του Δηλιγιάννη καταφέρνοντας να κερδίσει την βουλευτική έδρα από τον Χαρίλαο Τρικούπη για τέσσερις μόλις ψήφους.
Μετά από αυτό ο Τρικούπης αποσύρθηκε οριστικά απ’ την πολιτική δηλώνοντας το περίφημο «Ανθ΄ ημών Γουλιμής... Καληνύχτα σας», φράση που έμεινε στην ιστορία.
Ο Γουλιμής μόλις πληροφορήθηκε την αποτυχία του Τρικούπη εκδήλωσε την πρόθεσή του να παραιτηθεί υπέρ του , κάτι που προς τιμήν του δεν δέχτηκε ο Τρικούπης.
Τον Μιλτιάδη Γουλιμή τον αδίκησε η ιστορία, καθώς η φράση «ανθ’ ημών Γουλιμής» έμελλε από τότε να χαρακτηρίζει όλους τους γραφικούς πολιτικάντηδες που έβρισκαν πάντα τρόπο να εκλέγονται βουλευτές αφήνοντας εκτός Βουλής σοβαρούς ανθρώπους επιπέδου με πλούσιες ακαδημαϊκές και επαγγελματικές περγαμηνές.
Κάποτε ευτυχήσαμε να δούμε πολιτικούς και ρήτορες του διαμετρήματος ενός Γεωργίου Παπανδρέου, ενός Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενός Ηλία Ηλιού, ενός Λεωνίδα Κύρκου, ενός Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ενός Κωνσταντίνου Τσάτσου, ενός Γεωργίου Ράλλη, ενός Ευάγγελου Αβέρωφ, ενός Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ενός Ανδρέα Παπανδρέου.
Πολιτικοί που είχαν βαθιά γνώση της ιστορίας και χαρακτηρίζονταν από παιδεία, πολιτισμό, επίπεδο. Κατά γενική ομολογία η σύνθεση της Βουλής μετά τις διπλές εκλογές του 2012 ήταν η χειρότερη μεταπολιτευτικά αν όχι και μεταπολεμικά. Το ίδιο και η σύνθεση μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, λογική ίσως συνέπεια ενός γενικευμένου λαϊκισμού που κυριαρχούσε τότε στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα κυρίως της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων αλλά και της γενικότερης παρακμής στην πολιτική και την κοινωνία.
Στις ημέρες μας είδαμε πρωθυπουργούς να μιλούν για «απαιτήματα της κοινωνίας», για «δηλώσεις που εκτίθουν τη χώρα» και να λένε ότι «ήρθε η ώρα να θρέψουμε τους καρπούς».
Είδαμε αρχηγούς κομμάτων να κάνουν ταυτόχρονα και telemarketing πουλώντας αυθεντικές δήθεν επιστολές του Ιησού αλλά και θεραπείες σε αφελείς.
Είδαμε βουλευτές να εξομολογούνται απολύτως σοβαρά ότι έβλεπαν στον ύπνο τους οράματα οσίων που τους συμβούλευαν να κάνουν συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές.
Είδαμε βουλευτές να ανεξαρτητοποιούνται από τις κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων τους και μετά από μισή ώρα ν ‘αλλάζουν γνώμη και να ανακαλούν.
Είδαμε πολιτικούς που είχαν μάλιστα χρηματίσει και υπουργοί, να απαιτούν από την κυβέρνηση να ψηφίσει νόμο με τον οποίο ν ’απαγορεύεται η διάθεση εμβολίων που έχουν την κακή συνήθεια να επεμβαίνουν στο γενετικό κώδικα του ανθρώπου.
Είδαμε βουλευτές-δικηγόρους ν ‘αποκαλούν τον Αλέξανδρο Σβώλο, «άνθρωπο της Δεξιάς» και άλλους που δεν ήθελαν αγγλικά στα νηπιαγωγεία γιατί «αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αμερικανών».
Είδαμε βουλευτές τζαμπατζήδες να ταξιδεύουν ιδιωτικά αλλά ν ‘αρνούνται να πληρώσουν εισιτήριο.
Είδαμε βουλευτές να δηλώνουν στα επίσημα βιογραφικά τους άπταιστη γνώση ξένων γλωσσών αλλά να «σκοτώνουν» τα ονόματα ξένων αξιωματούχων.
Είδαμε τέλος βουλευτές, πρώην αστέρες παιχνιδιών reality, να μιλούν ως εισηγητές σε νομοσχέδια για τα οποία δεν είχαν ιδέα αλλά και ν’ ακροάζονται καθηγητές πανεπιστημίων που ήταν υποψήφιοι για ανώτατες κρατικές θέσεις.
Σαφώς και η πολιτική δεν μπορεί να υπόθεση μιας ελίτ καθώς η πεμπτουσία της δημοκρατίας βρίσκεται ακριβώς στη δίκαιη εκπροσώπηση όλων των κοινωνικών στρωμάτων.
Και πάντα φυσικά υπήρχαν και σαλτιμπάγκοι που με τον έναν η άλλο τρόπο κατάφερναν να γίνουν μέρος της πολιτικής ζωής. Ήταν όμως πάντοτε μια γραφική μειοψηφία και δεν ήταν καν και αμιγώς ελληνικό φαινόμενο.
Στην εποχή μας, οι ανθ’ ημων γουλιμήδες τείνουν να γίνουν πλειοψηφία συχνά μάλιστα με οριζόντια πολιτική διαστρωμάτωση.
Και αυτό είναι δυστυχώς απότοκος του τραγικού ελλείμματος παιδείας και πολιτισμού σε μια κοινωνία που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε περιδίνηση.
Που ας ελπίσουμε να γίνει κάποτε αναστρέψιμη.
*O κ. Κυριάκος Μπερμπεριδης είναι μέλος του Τομέων Υγείας & Πολιτικής Υποστήριξης της Νέας Δημοκρατίας.
