Της Μαίρης Βενέτη*
Ανασκόπηση των δύο πρώτων τετραμήνων
Εννέα χρόνια μετά την κορύφωση της κρίσης του 2008, η πειραματική πολιτική των τριών μεγάλων κεντρικών τραπεζών με την επωνυμία ποσοτική χαλάρωση (QE), διοχέτευσε ρευστότητα άνω των 10 τρισ. δολαρίων στις αγορές.
Και παρόλο που τα QE βοήθησαν την παγκόσμια οικονομία να βγει από την ύφεση, δεν κατάφεραν να οδηγήσουν τον πληθωρισμό πάνω από τον πολυπόθητο στόχο του 2%, παρόλη την συνεπικούρηση από την παραμονή των τιμών του πετρελαίου σε σχετικά χαμηλά επίπεδα.
Παρά την πεισματική άρνηση των τιμών καταναλωτή να ακολουθήσουν την σωστή κατεύθυνση, η φθηνή ρευστότητα από τις κεντρικές τράπεζες έχει ωθήσει τις παγκόσμιες χρηματιστηριακές αγορές σε υψηλά επίπεδα. Πρωταγωνιστής της ανόδου η αμερικάνικη χρηματαγορά όπως είχαμε εκτιμήσει άλλωστε στην έκθεση μας αρχές του έτους, λόγω της εκλογής του Trump.
Και μπορεί ο Trump να μην έχει ακόμα τουλάχιστον σπουδαίο νομοθετικό έργο να επιδείξει, όμως και μόνο η υπόσχεση να μειώσει την φορολογία και να ελαφρύνει το κανονιστικό πλαίσιο πυροδότησε την αισιοδοξία των επενδυτών!
Μια αισιοδοξία που ντοπαρίστηκε από τα έξοχα οικονομικά αποτελέσματα των εταιρειών! Το 70% των εταιρειών που απαρτίζουν τον δείκτη S&P εμφάνισαν διψήφιο ρυθμό αύξησης κερδών το δεύτερο τρίμηνο! Αν μη τι άλλο είναι εντυπωσιακό, ειδικά από την στιγμή που συνοδεύεται και από συμπαθείς εκτιμήσεις του ΔΝΤ για άνοδο στον ρυθμό αύξησης της παγκόσμιας οικονομίας!
Εξίσου σημαντικό ρόλο στην επενδυτική αισιοδοξία έχει παίξει και η υποτίμηση του δολαρίου όχι μόνο έναντι του ευρώ και του γιεν, αλλά και έναντι πιο ευμετάβλητων νομισμάτων όπως για παράδειγμα το βραζιλιάνικο ρεάλ ή το κινέζικο γουάν.
Λίγα πράγματα αρέσουν στις χρηματοπιστωτικές αγορές όσο το ασθενέστερο δολάριο σε συνδυασμό με χαμηλά αμερικάνικα επιτόκια δανεισμού, διότι όπως έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν, σε χώρες εκτός ΗΠΑ, Ευρώπης και Ιαπωνίας τα περισσότερα δάνεια είναι σε δολάρια!
Η υποτίμηση λοιπόν του δολαρίου έδωσε νέα πνοή στη διάθεση των επενδυτών, παγκοσμίως, να επενδύουν σε περιουσιακά στοιχεία με υψηλότερο ρίσκο!
Τέλος, οι πολιτικοί σταθμοί της χρονιάς μέχρι στιγμής δεν έδωσαν αρνητικές συγκινήσεις και στην ουσία ενθάρρυναν τις αγορές.
Ο θρίαμβος του Μακρόν έδωσε μια νέα ώθηση αισιοδοξίας στην Ευρώπη, οι ολλανδικές εκλογές διαδραματίστηκαν κατά τα αναμενόμενα, και οι ιταλικές τράπεζες που χρειάστηκαν μέχρι στιγμής ανακεφαλοποίηση, το πέτυχαν με την σιωπηρή ανοχή της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας για μη εφαρμογή του bail-in.
Στο ίδιο μήκος από ότι φαίνεται θα διεξαχθούν και οι γερμανικές εκλογές.
Το μεγάλο στοίχημα του τελευταίου τετραμήνου (ίσως και του 2018)
Το τρίτο τετράμηνο λοιπόν φαίνεται να μπαίνει με ένα αίσθημα ευφορίας, με κάποιες σκιές βέβαια από τις πρόσφατες εξελίξεις με την Β.Κορέα.
Η λέξη ευφορία βέβαια πάντα με προβληματίζει όταν μιλάω για τις αγορές, ειδικά όταν υπάρχουν μπροστά πολύ μεγάλα στοιχήματα που θα πρέπει να κατακτηθούν!
Και το μεγαλύτερο στοίχημα είναι η αναζήτηση διεξόδων από τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης και η ομαλή μείωση της πίστωσης στις παγκόσμιες αγορές!
Το πότε και με τι ρυθμό θα απομακρυνθούν οι κεντρικές τράπεζες από την εποχή των υπερβολικά χαμηλών επιτοκίων και τα επικής κλίμακας προγράμματα αγοράς assets, είναι το νούμερο ένα ερώτημα των διαχειριστών/ επενδυτών αυτή την περίοδο.
Γιατί η φθηνή ρευστότητα από τις κεντρικές τράπεζες δεν έχει ωθήσει απλά τις παγκόσμιες χρηματιστηριακές αγορές σε επίπεδα ρεκόρ!
Οδήγησε και σε μια εκρηκτική πιστωτική επέκταση, καθώς οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις έσπευσαν να επωφεληθούν από το χαμηλό κόστος δανεισμού.
Η ανάστροφη ποσοτική χαλάρωση προ των πυλών
Έτσι το παγκόσμιο χρέος σύμφωνα με το Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών (IIF), ανέρχεται πλέον στο 327% της ετήσιας παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής!
Όμως μετά από εννέα χρόνια πειραματισμού σε επίπεδο νομισματικής πολιτικής, η πίστωση στις παγκόσμιες αγορές έστω αμυδρά έχει αρχίσει να μειώνεται.
Η Fed ξεκίνησε πρώτη τις σταδιακές αυξήσεις επιτοκίων και περιμένουμε από Σεπτέμβρη το σχέδιο μείωσης του ισολογισμού της ώστε η μείωση των στοιχείων του ενεργητικού της να φτάσει στα επίπεδα προ κρίσης:από 4,5 τρισ. σε 1-1,5 τρισ. δολάρια. Μια διαδικασία που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε ανάστροφη ποσοτική χαλάρωση!
Οι αγορές μέχρι στιγμής δέχτηκαν εύπεπτα την ιδέα της πιο σφιχτής νομισματικής πολιτικής από την αμερικανική κεντρική τράπεζα, από τη στιγμή που τρεις ακόμα κεντρικές τράπεζες εξακολουθούν να διοχετεύουν μεγάλα ποσά ρευστότητας.
Όμως μετά τη σύνοδο των κεντρικών τραπεζιτών στην Πορτογαλία, και ο Mark Carney της Τράπεζας της Αγγλίας αλλά και ο Mario Draghi της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας άφησαν σαφέστατες αιχμές ότι η εποχή του εύκολου χρήματος πλησιάζει στο τέλος της. Το αποτέλεσμα ήταν ένα παγκόσμιο σοκ στις ομολογιακές αγορές εκείνη την εβδομάδα, με τις αποδόσεις ιδιαίτερα στο μακροπρόθεσμο χρέος να ανεβαίνουν κάθετα. Εικόνα που λειάνθηκε μεν τις επόμενες εβδομάδες λόγω της βορειοκορεάτικης έντασης αλλά και των σχολίων των κεντρικών τραπεζών στο Jackson Hole, ήταν ενδεικτική δε του πόσο εύκολα μπορεί να στρεσαριστεί το σύστημα.
Πάραυτα, οι μετοχικές αγορές παρέμειναν σχεδόν αδιάφορες, πέραν της Ευρώπης και του Λονδίνου που έχουν σταθερά το τελευταίο δίμηνο μια ήπια μεν, πλαγιοκαθοδική δε εικόνα.
Ο λόγος ;
Οι αγορές εκτίμησαν εξαρχής ότι οι δηλώσεις περί τερματισμού του QE δεν σηματοδοτούν, ακόμα τουλάχιστον, άμεσες αποφάσεις.
Kλειστά τα χαρτιά και στο Jackson Hole
Και προς το παρόν οι αγορές επαληθεύθηκαν!
Η εναρκτήρια ομιλία της Yellen δεν είχε καμία αναφορά για νομισματική πολιτική, απογοητεύοντας τους επενδυτές όσον αφορά το δολάριο και ούτε ο Draghi λίγο αργότερα άνοιξε επι της ουσίας τα χαρτιά του! Οι όποιες ήπιες δηλώσεις ότι σιγά σιγά στρεφόμαστε σε μια εποχή πιο αυστηρής νομισματικής πολιτικής, δεν μπορούν να αναιρέσουν το γεγονός ότι διατηρούνται ακόμα μέτρα στήριξης ύψους 200 δισ. τον μήνα και σαφέστατα δεν σηματοδότησαν μια ημερομηνία σταθμό στο άμεσο μέλλον.
Τα κλειδιά για ένα πετυχημένο μάζεμα των QE
Και εδώ ακριβώς είναι το πρώτο κλειδί της ομαλής μετάβασης στην ανάστροφη ποσοτική χαλάρωση και θα τολμούσα να πω και η πρώτη απαίτηση που θα έπρεπε να έχουν οι επενδυτές των χρηματαγορών: Οι στρόφιγγες της ρευστότητας δεν πρέπει να κλείσουν απότομα, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να αρχίσουν σιγά σιγά να κλείνουν τώρα, παρά τις όποιες ενστάσεις για τον πληθωρισμό.
Συμφωνώ, με την άποψη της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), ότι η νομισματική πολιτική δεν θα πρέπει να αποφασίζεται με μοναδικό κριτήριο τον πληθωρισμό και οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να προχωρήσουν στην απόσυρση των μη συμβατικών μέτρων χαλάρωσης, απλά θα πρόσθετα την σημαντικότατη λέξη «σταδιακά».
Για να αναλύσω λίγο την σκέψη μου, εκ πρώτης όψεως οι συνέπειες της ανάστροφης ποσοτικής χαλάρωσης αν αυτή εφαρμοστεί σωστά δεν πρέπει να εμπνέουν ανησυχία. Οι οικονομίες πλέουν σε πιο ήρεμα νερά, με την καταναλωτική και πιστωτική εμπιστοσύνη να έχουν αποκατασταθεί στις ανεπτυγμένες αγορές.
Είναι λοιπόν εξαιρετικό το timing να μπουν οι αγορές σε αποτοξίνωση από το μαγικό κοκτέιλ των κεντρικών τραπεζών, γιατί η παγκόσμια οικονομία είναι καλύτερα προετοιμασμένη πλέον να ανταπεξέλθει στη σταδιακή αύξηση του κόστους δανεισμού.
Αν δεν δημιουργηθεί τώρα ένα απόθεμα πολιτικής για την επόμενη επιβράδυνση, θα οδηγηθούμε σε μια φούσκα των αγορών assets και ταυτόχρονα θα ανασχεθούν οι όποιες θετικές επιδράσεις του QE.
Οι λόγοι;
- Τα επίμονα χαμηλά επιτόκια χωρίς δημοσιονομικά μέτρα τόνωσης μπορεί να χάσουν εν κατακλείδι τον αντίκτυπό τους ή ακόμα να γίνουν και αποπληθωριστικά.
- Επιπλέον, τα αρνητικά ή μηδενικά επιτόκια έχουν ωθήσει τους επενδυτές σε στρατηγικές αναζήτησης αποδόσεων, προκαλώντας στρέβλωση του risk premium.
Οπότε είναι λογικό και ίσως όχι μόνο για τους Γερμανούς, τα επιτόκια να επανέλθουν σιγά σιγά σε φυσιολογικά επίπεδα και παράλληλα να ανασάνουν και λίγο οι κλασσικοί αποταμιευτές, όπερ οι καταθέτες!
Το δεύτερο κλειδί της ομαλής «αποτοξίνωσης» είναι να μην χαθεί η εμπιστοσύνη στο “FED PUT”.
Πίσω από το θετικό κλίμα στις ΗΠΑ, παρά τις αμυδρές πρώτες αυξήσεις επιτοκίων, κρύβεται μια μεγάλη σιωπηρή υπόσχεση: ότι η Fed είναι έτοιμη πάντα να επέμβει σε περίπτωση που για οποιονδήποτε λόγο η εμπιστοσύνη στις αγορές ξανακλονιστεί!
Και έτσι σιγά σιγά ήρθαμε στο κεφάλαιο των κινδύνων του τελευταίου τετράμηνου του έτους. Και είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο, γιατί αν ξέρει κανείς τις πηγές των πιθανών κινδύνων, μπορεί έγκαιρα να τους αναγνωρίσει και να οχυρωθεί απέναντι τους.
Εστίες κινδύνων
Μόλις αναλύσαμε την πρώτη!
Λάθη πολιτικής των κεντρικών τραπεζών τώρα, θα υπονομεύσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα αύριο.
- Άτσαλη μείωση των μηνιαίων αγορών ομολόγων, αλλά και καθυστέρηση αυτής.
- Άτσαλος ρυθμός αύξησης των επιτοκίων αλλά και μη έγκαιρη άνοδος τους.
- Έλλειψη συντονισμού από τις Κεντρικές Τράπεζες αλλά και μη άμεση προσαρμογή στα μηνύματα της αγοράς,
όλα μα όλα μπορούν να πυροδοτήσουν το volatility!
Ειδικά ο συντονισμός των κεντρικών τραπεζών είναι θεμελιώδους σημασίας, καθότι η έλλειψη του δημιούργησε νομισματικούς πολέμους στην αρχή του QE και το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην κατάργηση του προγράμματος.
Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση των κεντρικών τραπεζιτών καθότι πραγματικά το χειρουργείο είναι τόσο λεπτό, που χρόνος και δεξιοτεχνία θα πρέπει να συνδυαστούν απόλυτα! Διαβάζοντας τις υπόλοιπες εστίες κινδύνων, θα κατανοήσετε πόσο λεπτές ισορροπίες πρέπει να κρατηθούν!!
- Αντικατάσταση της Yellen από το τιμόνι της Fed.
Οι αγορές σε περίπτωση αντικατάστασης του κεντρικού τραπεζίτη της Fed θα είναι πολύ επιφυλακτικές μέχρι να σιγουρευτούν ότι εξακολουθεί να ισχύει το “Fed Put”.
Μετά την εναρκτήρια ομιλία της Yellen στο Jackson Hole, κατά την οποία εξέφρασε την εναντίωση της στην κατάργηση των κανονισμών που υιοθετήθηκαν μετά την χρηματοοικονομική κρίση και ιδιαίτερα εκείνων που αφορούν την δανειοδότηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων και καταναλωτών (Dodd-Frank), πιστεύω ότι δεν άφησε και πολλά περιθώρια για την ανανέωση της θητεία της στο τιμόνι της Fed.
- Aντικατάσταση του Mario Draghi από το τιμόνι της ECB.
Αν ο αντικαταστάτης του ειδικά είναι κάποιος Γερμανός με αρκετά άτσαλη διάθεση για αύξηση επιτοκίων και tapering, τότε πολύ πιθανόν να γίνει άρση και του αντίστοιχου ECB put:Whatever it takes.
- H μερκαντιλιστική αντίληψη του Trump για την οικονομία να μετουσιωθεί σε πολιτικές αποφάσεις.
Ο αμερικανός Πρόεδρος δεν έχει κρύψει την άποψη του ότι το εμπόριο είναι παίγνιο στο οποίο κερδίζει ο δυνατότερος. Μια τέτοια αντίληψη με την απουσία της διπλωματικής αρετής που τον χαρακτηρίζει, (λαμπρό παράδειγμα η απάντηση του στα βίαια επεισόδια στο Σάρλοτσβιλ, με την άμεση διάλυση δύο επιχειρηματικών συμβουλίων) θα μπορούσε να οδηγήσει σε εμπορικούς πολέμους αλλά και σε εθνικιστικές τάσεις.
Επιπλέον η αδυναμία του να υλοποιήσει κάποιες από τις υποσχέσεις του για αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, τεράστια έργα υποδομών, αλλά και τις μεταρρυθμίσεις στην υγεία, έχουν αρχίσει σιγά σιγά να προβληματίζουν και όλοι οι επενδυτές περιμένουν πότε θα έχουμε την εισαγωγή των πολυπόθητων νομοσχεδίων έστω και καθυστερημένα.
Θέλει στενή παρακολούθηση επίσης το θέμα των περαιτέρω πιθανών κυρώσεων κατά της Ρωσίας αλλά και του Ιράν και της Β. Κορέας.
Ας μην ξεχνάμε ότι το θέμα των κυρώσεων θα φέρει στην επιφάνεια την ανησυχία ότι τα μέτρα μπορούν να πλήξουν ευρωπαϊκές ενεργειακές εταιρείες που συμμετέχουν σε επενδυτικά προγράμματα στα οποία μπλέκεται η Ρωσία, όπως για παράδειγμα αυτές που συμμετέχουν στο έργο Stream 2 για την κατασκευή πρόσθετων υποθαλάσσιων αγωγών φυσικού αερίου μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας.
Επιπλέον οι απειλές του Trump για επιβολή τιμωρητικών δασμών στο ευρωπαϊκό χάλυβα, θα πρέπει να έχουν την προσοχή μας ότι παραμένουν απειλές, όπως οι αντίστοιχες για το τείχος του Μεξικού.
- Να ενταθεί ο αποπληθωρισμός στην ευρωπεριφέρεια
και να λειτουργήσει ανατρεπτικά για την έναρξη της μείωσης των μηνιαίων αγορών ομολόγων.
Οι αγορές assets από την EΚΤ στην ουσία ήταν ένα μέρος της χρηματοδότησης των χωρών της περιφέρειας για την ομαλή απομόχλευση του ιδιωτικού τομέα.Τουλάχιστον θεωρητικά.
Στο ενδιάμεσο όμως χώρες με πλεονάσματα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών κατά μέσο όρο άνω του 8% του ΑΕΠ, (όπως η Γερμανία και η Ολλανδία) δεν αύξησαν την εγχώρια ζήτηση. Έτσι η ευρωπεριφέρεια για να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα της τιμωρήθηκε με αποπληθωρισμό.
Και μπορεί ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη τον Αύγουστο να έκανε την έκπληξη ακουμπώντας το 1,5%, όμως απέχει ακόμα από το πολυπόθητο 2%.
Αν δεν συνεχίσει την ανοδική του πορεία και τους επόμενους μήνες, ο γόρδιος δεσμός του πληθωρισμού θα αποδεκατίσει την σοφή επιλογή για την αναστροφή της ποσοτικής χαλάρωσης.
Βραχυπρόθεσμα μπορεί να έχουμε ένα ακόμα φούσκωμα στις αγορές ομολόγων και μετοχών όμως... χάνεται μια ωραία περίοδος όπως εξηγήσαμε πιο πάνω για «μάζεμα» της ρευστότητας από το σύστημα.
- Οι τιμές του πετρελαίου.
Αν και η δυναμική προσφοράς και ζήτησης, κυρίως του Ιουλίου, εξακολουθεί να ευνοεί μια ανοδική τάση τις τιμές, μια πιθανή ρήξη στη συμφωνία περικοπής παραγωγής του OPEC θα μπορούσε να δημιουργήσει επικίνδυνες μεταδόσεις, κυρίως για άλλη μια φορά από την πλευρά του πληθωρισμού. Γενικά θα πρέπει να παρακολουθείται στενά όχι μόνο η οποιαδήποτε απόφαση για τα επίπεδα παραγωγής αλλά πλέον και για το επίπεδο των εξαγωγών, ειδικά αυτών που κατευθύνονται προς την Κίνα, όπως θα εξηγήσουμε διεξοδικά στο β΄ μέρος της έκθεσης μας.
- Περαιτέρω μεγάλη άνοδος του ευρώ-πτώση του δολαρίου
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Credit Suisse, ενδεχόμενη άνοδος του ευρώ κατά 10%, πιθανότατα θα αφαιρέσει περίπου 6% από την αύξηση των εταιρικών κερδών. Δεν μου ακούγεται παράλογο γιατί το 50% των εταιρικών κερδών της ηπειρωτικής Ευρώπης παράγεται εκτός Ευρωζώνης!
H ΒNP Paribas συμπληρώνει με ανάλυση της ότι 10% άνοδος του ευρώ οδηγεί σε πτώση του πληθωρισμού 0, 45% στο επόμενο δωδεκάμηνο!
Μέχρι στιγμής βέβαια η ενίσχυση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ευρώ δεν ευνοεί τους ευρωπαίους εξαγωγείς και ενισχύει τις αποπληθωριστικές δυνάμεις, σαν εξέλιξη όμως προς το παρόν αρέσει στους επενδυτές!
Ο συλλογισμός τους είναι ότι η υψηλότερη συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ στην ουσία είναι μια «σκλήρυνση» της νομισματικής πολιτικής!
Μήπως λοιπόν θα μπορούσε να αναγκάσει την ΕΚΤ να καθυστερήσει λίγο ακόμα τη μείωση των αγορών περιουσιακών στοιχείων; Άλλωστε μια γρήγορη και βίαιη επιβράδυνση του προγράμματος θα έδινε νέα ισχυρή ώθηση στο ευρώ, πλήττοντας περαιτέρω την ανταγωνιστικότητα του νομίσματος!
Επομένως από την πλευρά των επενδυτών είναι πιο πιθανόν να διατηρηθεί χαμηλά το κόστος δανεισμού και το μαγικό κοκτέιλ της ρευστότητας να συνεχίσει ακόμα να ρέει στις αγορές.
Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η υποτίμηση του δολαρίου ενισχύει την αμερικανική οικονομία, δίνοντας αέρα στα πανιά των επενδυτών.
Όμως το πρόβλημα είναι ότι στη παγκόσμια οικονομία όλα τα δοχεία είναι συγκοινωνούντα! Και το ιδιόρρυθμο carry trade αυτή τη στιγμή σαφέστατα πυροδοτεί την επενδυτική αισιοδοξία, αλλά η πτώση των εταιρικών κερδών μακροπρόθεσμα και οι αποπληθωριστικές πιέσεις θα φέρουν αντίθετα συναισθήματα.
Θέλει λοιπόν εγρήγορση στο timing που θα γεννηθούν αυτοί οι προβληματισμοί.
- Η αδιαφάνεια του κινέζικου οικονομικού μοντέλου και ο όγκος των κινεζικών ομολόγων που πρέπει να αναχρηματοδοτηθούν.
Μέχρι στιγμής η πτώση του δολαρίου είναι κάτι πολύ όμορφο για όλες τις αναδυόμενες οικονομίες με χρέος σε δολάρια και ειδικά της κινεζικής. Αυτό είναι εύκολα κατανοητό αν σκεφτούμε ότι σύμφωνα με την BIS ο όγκος του χρέους που εξέδωσαν οι κινεζικοί φορείς υπερδιπλασιάστηκε τα τελευταία χρόνια.
Τα κινέζικα ομόλογα δολαρίου αντιπροσωπεύουν το 1/3 του χρέους των αναδυόμενων αγορών σε δολάρια, ενώ το 2015 ισοδυναμούσαν με το ? και το 2008 (αρχή εκτύπωσης από FED) ήταν μόλις στο 5%.
Το 1/5 αυτών των κινέζικων ομολόγων του δολαρίου ωριμάζει τους επόμενους 12 μήνες. Καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι το ζητούμενο είναι το κόστος δανεισμού των ΗΠΑ να αυξηθεί με έναν τέτοιο ρυθμό, που να επιτρέψει στα κινεζικά ομόλογα δολαρίου να αναχρηματοδοτηθούν μεν με υψηλότερο κόστος ,αλλά το ύψος του να είναι τέτοιο που να το αντέχουν! Επιπλέον οι κινεζικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να αποφασίσουν ένα κομμάτι του χρέους τους να το αναχρηματοδοτήσουν στο τοπικό νόμισμα, με τις όποιες πιέσεις στο γουάν.
Το σίγουρο είναι ότι εξαιτίας του πλήθους των ομολόγων που λήγουν στο εγγύς μέλλον, η Κίνα θα έχει μια ξεχωριστή θέση στους προβληματισμούς της FED.
Συνοψίζοντας, το πολύ σημαντικό κεφάλαιο των κινδύνων θα λέγαμε ότι παραμένει η ενορχήστρωση του χορού των αγορών στις κεντρικές τράπεζες. Το έργο τους είναι εξαιρετικά δύσκολο, καθότι θα πρέπει να «ξεφουσκώσουν» το σύστημα από την άπλετη ρευστότητα απαλά και δεξιοτεχνικά, έχοντας μεγάλες αντιφάσεις να διαχειριστούν από το μέτωπο του πληθωρισμού, της αγοράς του πετρελαίου,του κινεζικού χρέους και της ισοτιμίας ευρώ-δολλαρίου. Δεδομένου του υψηλότατου εφησυχασμού, οι ειδήσεις από τα παραπάνω μέτωπα θα πρέπει να παρακολουθούνται με συνέπεια.
Αποποίηση Ευθύνης
Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή, ή προτροπή για αγορά ή πώληση των αναφερομένων προϊόντων.
Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται, βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, καμία διασφάλιση δεν δίνεται ότι είναι ακριβείς ή πλήρεις και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.
* Η κα Μαίρη Βενέτη είναι Πιστοποιημένη Διαχειριστής από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.
