Του Σάκη Μουμτζή
Η δυσχερής πολιτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι εμφανής. Άρα κάτι πρέπει να γίνει για να ανατραπεί ή τουλάχιστον να περιορισθεί το εύρος των καταγεγραμμένων δημοσκοπικών απωλειών, και ενώ ακόμα ο πολίτης δεν αισθάνθηκε στην τσέπη του την φορολογική λαίλαπα και ούτε άρχισε η συζήτηση για τα εργασιακά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις δηλώσεις του Γ. Κατρούγκαλου – συνταγματολόγου - φαίνεται πως επιλέγει η αναθεώρηση του Συντάγματος να αποτελέσει το πεδίο της νέας ρήξης με τις δυνάμεις, που στο φαντασιακό τους υποσυνείδητο οι Συριζαίοι, αποκαλούν μνημονιακές. Έτσι, αντί η αναθεώρηση του Συντάγματος να αποτελέσει σημείο εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης, θα καταστεί ο τόπος όπου θα αποπειραθεί να οικοδομήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μια νέα πλειοψηφία –κατά τα πρότυπα του Δημοψηφίσματος. Μια πλειοψηφία που θα ανατρέψει το γενικότερο δυσμενές γι΄ αυτόν πολιτικό κλίμα.
Γιατί πώς αλλιώς να ερμηνεύσω την δήλωση του Γ. Κατρούγκαλου πως το νέο Σύνταγμα θα φράζει τον δρόμο στον νεοφιλελευθερισμό, όταν νεοφιλελεύθεροι είναι για τους Συριζαίους οι πάντες, πλην εαυτών; Και τι νόημα έχουν οι δηλώσεις στελεχών του κόμματος πως με το νέο Σύνταγμα θα αποκλειστεί η δυνατότητα επιστροφής του «παλιού», όταν οι Συριζαίοι θεωρούν μόνον τους ίδιους φορείς του «νέου»; Και το κυριότερο, τι σημαίνει σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα η πρόθεση να αποκλειστεί η εναλλαγή στην εξουσία; Πώς μπορεί ο Καταστατικός Χάρτης της χώρας να μετατραπεί σε όργανο μιας δράκας φανατικών, ενός τσούρμου μαρξιστών;
Νομίζω λοιπόν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα εμφανίσει ένα συνταγματικό κείμενο πλήρως ιδεολογικοποιημένο, με όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την «αριστερή συνείδηση» και θα επιδιώξει να συγκροτήσει πάνω σε αυτό, ένα ρεύμα που θα ξεπερνά κατά πολύ τα μίζερα δημοσκοπικά ποσοστά του, ένα ρεύμα που θα ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό. Ένα ρεύμα που θα αποτελέσει την μαγιά για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, στην οποία θα επιδιώξει να προσέλθει η Νέα Δημοκρατία αποδυναμωμένη, λόγω των εσωτερικών προστριβών που θα ανακύψουν κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Έτσι, η εκλογή και οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας μάλλον προσβλέπουν στην δημιουργία εντάσεων μέσα στην Νέα Δημοκρατία, καθώς στο κόμμα αυτό υπάρχουν αθεράπευτοι νοσταλγοί του Κώστα Καραμανλή που τον φαντάζονται να εγκαθίσταται λαοπρόβλητος στο Προεδρικό Μέγαρο και με διευρυμένες εξουσίες. Δεν αντιλαμβάνονται πως συμπράττουν στην εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος που τους πρώτους που θα πετάξει στα σκουπίδια όταν αισθανθεί ασφαλές -κατά την συνήθη πρακτική του – θα είναι αυτοί. Εξάλλου η πολιτική ζωή της χώρας με το πρωθυπουργικοκεντρικό σύστημα, δεν γνώρισε πολιτειακές κρίσεις και τα προβλήματα που προέκυψαν, απέρρεαν από τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος και δεν αφορούσαν συνταγματικές δυσλειτουργίες.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ, παρακάμπτοντας το άρθρο 110 του Συντάγματος που ορίζει επακριβώς τις διαδικασίες αναθεώρησης του, ζητήσει την λαϊκή ετυμηγορία για τις συνταγματικές προτάσεις του. Αν λάβουμε υπ΄ όψη παλαιότερες θέσεις επ΄ αυτού του Γ. Κατρούγκαλου που επιχειρηματολογούσε όχι μόνον υπέρ του δημοψηφίσματος αλλά και υπέρ της Συντακτικής Βουλής, υποστηρίζοντας πως η πρωτογενής παραγωγή Δικαίου βρίσκεται στον λαό και όχι στο Σύνταγμα, τότε δεν πρέπει να αποκλείουμε τίποτα. Και τα πιο ακραία σενάρια εκτροπής. Το 2015 υπήρχε μια ομάδα στον ΣΥΡΙΖΑ που σχεδίαζε να μπουκάρει στο Νομισματοκοπείο. Το 2016 υπάρχει μια ομάδα που θέλει να μπουκάρει στους θεσμούς.*
Και αν για τον αναγνώστη αυτά που διάβασε φαίνονται υπερβολικά, ας αναλογιστεί, ένα χρόνο πριν, τέτοια μέρα, αν περνούσε από το μυαλό του πως σε δέκα μέρες θα έκλειναν οι τράπεζες, θα προκηρυσσόταν δημοψήφισμα του οποίου το αποτέλεσμα μια εβδομάδα μετά θα ανατρεπόταν. Με αυτούς τους ανθρώπους που μας κυβερνούν τα πάντα μπορεί να συμβούν.
Γι΄ αυτό καλόν είναι, να «έχουσι γνώσιν οι φύλακες», γιατί «όταν εμείς κοιμόμαστε οι άλλοι γράφουν Ιστορία», που λέει και το τραγούδι.
* Το άρθρο του Γ. Κατρούγκαλου στην «Καθημερινή της Κυριακής» 19 Ιουνίου 2016, επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους μου.
