Συμπληρώνεται σε λίγο ένας χρόνος από την μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός και οι στενοί συνεργάτες του σίγουρα έχουν διαμορφώσει εικόνα για την απόδοση των κυβερνητικών στελεχών.
Συνεπώς, όπως όλα δείχνουν, πλησιάζει η ώρα ενός ανασχηματισμού. Άλλωστε τον προανήγγειλε και ο κ. Γεραπετρίτης.
Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός έχει αποκλείσει την διενέργεια πρόωρων εκλογών, παρά τον πειρασμό των δημοσκοπήσεων, καθώς οι αβεβαιότητες που θα προκύψουν μετά, θα εκμηδενίζουν τα όποια πλεονεκτήματα έχει η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Τούτων δοθέντων, ο επικείμενος ανασχηματισμός θα είναι προσανατολισμένος στην αποδοτική διαχείριση του πακέτου των 32 δισεκατομμυρίων, το οποίο δεν είναι δεδομένο. Για την απορρόφηση του απαιτείται συλλογική προσπάθεια, με στρατηγική διεύθυνση.
Θα πρέπει να γίνει συνείδηση πως η πατρίδα μας βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ή θα απογειωθεί απορροφώντας και επενδύοντας αυτό το κολοσσιαίο ποσό είτε θα παραμείνει σε μια κατάσταση μιζέριας, γκρίνιας και κακομοιριάς.
Για να συμβεί το πρώτο, το θετικό σενάριο, θα πρέπει όλη η κυβέρνηση να δουλέψει συγχρονισμένα και μεθοδικά για τουλάχιστον τρία χρόνια. Οι αντικειμενικές προϋποθέσεις υπάρχουν με δύο δεδομένα:
1.Ο πρωθυπουργός είναι πολιτικά παντοδύναμος και δεν έχει ανάγκη, με τον ανασχηματισμό, να τηρήσει τις γνωστές εσωκομματικές ισορροπίες. Αυτοί οι ανασχηματισμοί—που είναι ανασχηματισμοί ρουτίνας—είναι κατώτεροι κρίσιμων καταστάσεων.
Ο πρωθυπουργός, ας σχηματίσει εκείνο το κυβερνητικό σχήμα, που αυτός πιστεύει πως θα αποδώσει καλύτερα. Συλλογικό το έργο, συλλογική η ευθύνη, με την σφραγίδα όμως του πρωθυπουργού.
Στα καλά και στα κακά.
2. Νομίζω πως ήρθε η στιγμή το πολιτικό μας σύστημα να κάνει την υπέρβαση του. Οι υπουργοί να μην έχουν—ως επί το πλείστον-- σχέση με την κοινοβουλευτική ομάδα. Είναι γεγονός, που όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί το έχουν διαπιστώσει και αναγνωρίσει, πως ο κοινοβουλευτικός υπουργός φροντίζει πρωτίστως για την επανεκλογή του. Θέλει να εξυπηρετήσει την εκλογική πελατεία του.
Αυτό είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο, όμως αποτελεί τροχοπέδη στο κυβερνητικό έργο. Δυσάρεστη διαπίστωση, αλλά πραγματική, που οι εκάστοτε πρωθυπουργοί δεν τόλμησαν να αντιμετωπίσουν.
Το απόστημα θα πρέπει να σπάσει με πολιτική απόφαση ενός ηγέτη που αισθάνεται παντοδύναμος και έχει συγκεκριμένο όραμα. Πιστεύω πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης πληροί και τις δύο αυτές προϋποθέσεις.
Ας αναζητήσει να βρει πολλούς Πιερρακάκηδες. Υπάρχουν, αλλά τους στραγγαλίζει ο τρόπος με τον οποίον είναι διαρθρωμένο το πολιτικό μας σύστημα. Ο πρωθυπουργός, σε αυτήν την κρίσιμη φάση, έχει ανάγκη από υπουργούς με γνώσεις και οι οποίοι δεν φοβούνται να πάρουν αποφάσεις. Που δημιουργούν τομές με τις πράξεις τους, που ανοίγουν ορίζοντες. Το είδος τού πολιτικάντη υπουργού βαίνει προς το τέλος του.
Σήμερα, το κυρίαρχο ζήτημα δεν είναι να ικανοποιηθούν όλες οι τάσεις της Νέας Δημοκρατίας, αλλά η υπέρβαση τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης να σφραγίσει, με τον ανασχηματισμό, την ηγεμονία του στον χώρο που αρχίζει από την Δεξιά και καταλήγει στις παρυφές της Κεντροαριστεράς. Όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έκανε το 1974 την ιστορική υπέρβαση με την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, έτσι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει όλα τα προαπαιτούμενα για να πιστοποιήσει και αυτός την υπέρβαση του 2020.
Υπέρβαση ιστορική, υπέρβαση θεσμική. Την δική του υπέρβαση.
Στα σταυροδρόμια τής Ιστορίας οι ηγέτες κρίνονται από τις αποφάσεις που λαμβάνουν. Και σήμερα, μετά την επιδημία και τις συνέπειες της, βρισκόμαστε σε ένα τέτοιο κρίσιμο σταυροδρόμι.
