Του Νικήτα Παπαντωνίου*
Η αριστερά όπου έχει κυβερνήσει έχει οδηγήσει τις χώρες σε φτώχεια, σε έλλειψη δημοκρατίας και σε έλλειψη ανταγωνισμού. Η αριστερά είναι υπεύθυνη πάντα για την δημιουργία ολιγαρχικών καθεστώτων όπως αυτών του Στάλιν, του Λένιν και του Μάο.
Το όνειρο του Αλέξη Τσίπρα κακά τα ψέματα είναι η δημιουργία μίας Σοβετίας μέσα στην Ευρώπη. Δεν τον ενδιαφέρει το ευρώ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τον ενδιαφέρει η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και η νέα διαπραγματευτική θέση της χώρας. Αυτό τον καθιστά από μόνο του επικίνδυνο.
Τι σημαίνει αλήθεια Σοβιετία που ο κύριος Πολάκης διαφημίζει (και από την μία την επικροτεί και από την άλλη κατηγορεί τους «μένουμε Ευρώπη» αλλά τελικά υποχωρεί για το καλό της πατρίδας λες και γνωρίζει τι ακριβώς σημαίνει «πατριωτικό καλό»). Είναι το κράτος όπου η ιδιοκτησία και η αριστεία είναι αδίκημα, το κράτος είναι επιχειρηματίας, νομοθέτης και εγγυητής της λειτουργίας των πάντων χωρίς έλεγχο. Ο ιδιώτης είναι ΠΛΗΡΩΣ ελεγχόμενος από το κράτος και αν βρεθεί σε αντιδικία με το κράτος τότε θα πρέπει να έχει μπάρμπα στην κορώνη για να ξεμπερδέψει (δηλαδή κρατικό αξιωματούχο σε επιτελική θέση ώστε να μπορεί να βγάλει άκρη, αλλιώς θα έχει ένα μάταιο αγώνα με την κρατικά ελεγχόμενη δικαιοσύνη).
Η μετάφραση της Σοβιετίας έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
1. Αδηφάγο κράτος μέσω της μεγάλης φορολογίας
2. Πλούσιοι υπουργοί, βουλευτές και ανώτατοι δημόσιοι «λειτουργοί»
3. Πλούσιο Κόμμα
4. Πλούσια κρατικοδίαιτη ελίτ προσκείμενη στο κόμμα
5. Ευκατάστατη νομεκλαντούρα δημοσίων υπαλλήλων που είναι «κολλητοί» του κόμματος
6. Προνομιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι
7. Φτωχός λαός (που είναι και η πλειοψηφία)
8. Εξάλειψη της μεσαίας τάξης
Ο κύριος Πολάκης και ο κύριος Πρωθυπουργός μιλάνε έτσι όταν ανήκουν στις ανωτέρω κατηγορίες. Οι ανεξάρτητες αρχές, η ανεξάρτητη δικαιοσύνη (με σεβασμό στις αποφάσεις και στο ευρωπαϊκό κεκτημένο), η δικαιοσύνη καθώς και οι ανόθευτες εκλογές δεν είναι μόνο κατακριτέες αλλά εχθρός του «αριστερού καθεστώτος». Δεν χωράει στο μυαλό τους ότι ένας εισαγγελέας ή ένας δικαστής αποφασίζει ερήμην τους (βέβαια το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα για την απέλαση των Τούρκων αξιωματικών επικαλούμενοι την ανεξαρτησία των αρχών, καθιστώντας την πολιτική τους παρουσία χυδαία και γεμάτη ψεύδος).
Καταλήγοντας, ο κύριος Τσίπρας και η παρέα του από το δεκαπενταμελές κατά την άποψη μου όντως παίξανε την χώρα στα ζάρια. Επιπροσθέτως δεν είναι τυχαίες οι επιθέσεις τους στην δικαιοσύνη γιατί όντως για αυτούς είναι θεσμικό εμπόδιο. Όλα ήταν ένα κακά σχεδιασμένο πολιτικό ατόπημα μη γνωρίζοντας τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς και λειτουργώντας ως φοιτητικό καφενείο. Κάποια στιγμή κατάλαβε ότι δεν του βγαίνει η φοιτητική προσέγγιση και ως γνήσιος αριστερός επαναστάτης του γλυκού νερού τα μάζεψε και έστειλε τον Γιάνη (με ένα «ν») στο χρονοντούλαπο της ιστορίας γλιτώνοντας την χώρα από τα χειρότερα. Μετά από την προφανή ανάλυση, προφανώς δεν θα πανηγυρίσουμε ως έθνος για τον λογαριασμό που ήρθε στα 100 δις αντί για την ολική καταστροφή.
*Ο κ. Νικήτας Παπαντωνίου είναι πρώην CFO της Nobacco και αναλυτής της Eurobank και νυν σύμβουλος στο ΕΒΕΑ, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών μετέχοντας στις επιτροπές Οικονομίας, Ανάπτυξης και Ενέργειας.
