Του Δρ. Αντώνη Ζαΐρη*
Αν ψύχραιμα θεωρηθεί, όπως υποστηρίζεται από πολλούς, ότι βρισκόμαστε στο κατάλληλο momentum, από πλευράς χρονικής στιγμής, κάτι για το οποίο προσωπικά με κάνει να έχω επιφυλάξεις λόγω ανασφάλειας σε επίπεδο κυβερνητικών χειρισμών, τότε θα πρέπει να συνεκτιμήσουμε τα συμβαίνοντα στο διεθνές περιβάλλον όπως την επιρροή της Ρωσίας στα Βαλκάνια, τις εντάσεις που παρατηρούνται στο αλβανόφωνο στοιχείο, τις τεταμένες σχέσεις μεταξύ Σέρβων και Κοσσοβάρων κ.ά. Αλλά και ανεξάρτητα από τη στρατηγική των ΗΠΑ ή των Σκοπίων που επιθυμούν για διαφορετικούς λόγους την επίλυση του χρονίζοντος ζητήματος της ονομασίας και που σχετίζεται για μεν τις ΗΠΑ, με τη δημιουργία δορυφόρου στην περιοχή ενόψει και της δημιουργίας ιδιαίτερων σχέσεων των Σέρβων με τη Ρωσία (ρωσικά οπλικά συστήματα, μη ένταξη στο NATO) αλλά και της διαχείρισης των ενεργειακών αγωγών στη Νοτιανατολική Μεσόγειο για δε τα Σκόπια,το άνοιγμα της Πύλης σε ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση αυτό τελικά που πρωτίστως ενδιαφέρει είναι τα οφέλη που θα κομίσει η χώρα μας από την επίλυση ή μη του εν λόγω θέματος.
Οφείλουμε ωστόσο να ξεκινήσουμε την ανάλυση μας επισημαίνοντας τα κατωτέρω κρίσιμα σημεία - δεδομένα με εμπλεκόμενους φορείς την Κυβέρνηση και την Αντιπολίτευση σε μια διαρκή περιπέτεια μόχλευσης ενός κρίσιμου εθνικού θέματος που μπορεί και να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο μέλλον.
Κατ αρχάς,το τεράστιο πολιτικό αλλά και επαναλαμβανόμενο λάθος, μετά τη συνθήκη της Λισαβόνας (οικειοποίηση από Σιράκ) ήταν η μη εξάντληση των ουσιαστικών σε διπλωματικό επίπεδο διαπραγματεύσεων που πρόλαβε η ταχύτατη πολιτικοποίηση του εν λόγω θέματος. Και όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι η όποια πολιτικοποίηση δίχως να προηγηθούν σοβαρές τεχνοκρατικές συνομιλίες - διαπραγματεύσεις εξυπηρετεί και μικροκομματικές σκοπιμότητες με αποτέλεσμα την απόκλιση από τον κυρίαρχο στόχο.
Κατά δεύτερον, δεν υπήρξε καμία ενημέρωση από καμία πολιτική πλευρά της Ελληνικής κοινής γνώμης αναφορικά με την τυχοδιωκτική πολιτική της Κυβέρνησης των Σκοπίων που επιθυμεί μονομερή παραμόρφωση της ιστορίας του Μακεδονικού με ευρύτερες αλυτρωτικές βλέψεις.
Ως εκ τούτου η αλλαγή ατζέντας του αρχηγού της Αξιωματικής αντιπολίτευσης από το όνομα στον κίνδυνο του αλυτρωτισμου ήταν στη σωστή κατεύθυνση παρόλο που καταφανής ήταν η εξισορροπητική Στρατηγική που επιχείρησε να κρατήσει στα ενδότερα του κόμματος που στοίχισαν μεν στο φιλελεύθερο Κεντρώο προφίλ αλλά θα συγκρατήσει από την άλλη ψήφους της λαϊκής Δεξιάς.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.
*Ο Δρ. Αντώνης Ζαΐρης είναι Αντιπρόεδρος του ΣΕΛΠΕ, Μέλος της Ενωσης Αμερικάνων Οικονομολόγων, Καθηγητής Μάρκετινγκ
