Του Σάκη Μουμτζή
Είναι γνωστές οι ειρωνικές δηλώσεις του Α.Τσίπρα για σημαντικούς ηγέτες της ΕΕ. Και εξίσου γνωστή είναι η αποθέωση του Castro, του Chavez, του Maduro.
Μάλιστα, ο πρωθυπουργός, παλαιότερα, δήλωσε πως «η Βενεζουέλα αποτελεί ένα μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσουμε, ώστε να αφήσουμε το καπιταλιστικό μοντέλο που κυριαρχεί σήμερα στην Ευρώπη».
Αναφαίρετο δικαίωμα του να έχει τις προτιμήσεις και τις ιδεολογικοπολιτικές συγγένειες που επιθυμεί.
Άλλωστε, όλα αυτά κρίθηκαν και εγκρίθηκαν από τον Ελληνικό λαό.
Τι πιο απλό και λογικό, σήμερα που η πατρίδα μας δοκιμάζεται από την Τουρκική επιθετικότητα, ο Α.Τσίπρας να ζητήσει την παρέμβαση της χώρας που έχει ως πρότυπο του.
Δεν κάνει όμως αυτό.
Επιζητεί την προστασία της ΕΕ επικαλούμενος—και σωστά—την κοινοτική αλληλεγγύη. Επιζητεί να μεσολαβήσουν οι χώρες που αποτελούν, λόγω του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, παράδειγμα προς αποφυγήν.
Και καλά κάνει.
Γι΄αυτό καλόν είναι να εκτιμούμε το γεγονός πως βρισκόμαστε μέσα σε μια μεγάλη και πανίσχυρη οικογένεια, που έχει ως σημαία της τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον σεβασμό των διεθνών συνθηκών και την επίλυση των διαφορών μέσα από τον διάλογο και την διπλωματία.
Ευτυχώς που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έκανε αυτήν την οραματική επιλογή-- που πολεμήθηκε σφοδρά από την τότε αντιπολίτευση—και η οποία δικαιώθηκε πανηγυρικά.
Σήμερα η χώρα μας μακριά από τους ψευτοεπαναστατικούς κουτσαβακισμούς της ριζοσπαστικής Αριστεράς και μακριά από ανεδαφικές συμμαχίες, έχει στραφεί για υποστήριξη στον φυσικό της χώρο, στον οποίον ανήκει ιστορικά και αξιακά.
Στην ΕΕ.
Όλα αυτά για ένα σημαντικό μέρος των πολιτών είναι περίπου αυτονόητα. Υπάρχει όμως και ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, που νομίζει πως ο γεωπολιτικός αναπροσανατολισμός της χώρας, θα της παράσχει κάθε μορφής προστασία.
Το «ξανθό γένος», οι αγωγοί, οι S-300 και άλλες «ψεκασμένες» πομφόλυγες, αποτελούν την εναλλακτική πρόταση στον σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό της πατρίδας μας.
Βέβαια, όλα αυτά, καθώς και τις λατινοαμερικανικές ονειρώξεις του Τσίπρα, τα έχει σαρώσει η ίδια η πραγματικότητα.
Το «ξανθό γένος» έχει κάνει μια στρατηγική συμμαχία με την Τουρκία και οι Chavez, Morales κλπ, βολοδέρνουν μέσα στην φτώχεια, στην μιζέρια και στην διεθνή ανυποληψία.
Ας ελπίσουμε πως τα παθήματα γίνονται μαθήματα. Πώς το «δωρεάν» πετρέλαιο της Βενεζουέλας και τα «μουσαντένια» πέντε δισεκατομμύρια του Βλαδίμηρου, θα έχουν προσγειώσει και τους τελευταίους αιθεροβάμωνες αριστερούς και τους κάθε λογής «ψεκασμένους».
Ο χώρος που μας στήριξε και μας στηρίζει είναι ο Ευρωπαϊκός χώρος, ο χώρος της Δύσης. Εκεί ανήκουμε, από εκεί θα λάβουμε βοήθεια.
Όποιοι δεν τον αντιλαμβάνονται αυτό ας ζητήσουν από τον Maduro και τον Κάστρο να στείλουν τα αεροπλανοφόρα τους στην Κύπρο.
Και τα έξοδα δικά μας!
