Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ούτε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρουμανίας ήταν παράρτημα του κράτους ούτε το κράτος ήταν τμήμα του κόμματος. Αντιθέτως, το κόμμα συμμετείχε στο πλέγμα εξουσίας ως ξεχωριστή οντότητα, κοινωνική, οργανωτική, πολιτική· και αντίστοιχες ήταν οι πηγές της ισχύος του: κοινωνική πηγή, η βάση του κόμματος· οργανωτική, ο μηχανισμός του· και πολιτική, η Σοβιετική Ένωση.
Δεν πρόκειται, ασφαλώς, για ταύτιση κράτους και κόμματος, αλλά για συνύπαρξη μέσα στο πλέγμα εξουσίας, συνύπαρξη πότε σε συμμαχία, πότε σε αντιπαλότητα. Με λίγα λόγια, ακόμη και ένα ολοκληρωτικό κράτος είναι αναγκασμένο να δέχεται συνεταίρους στο πλέγμα εξουσίας· τους ελέγχει ασφυκτικά, αλλά δεν μπορεί να τους εξαφανίσει· ως την ημέρα που θα χάσει τον έλεγχό τους και θα ανατραπεί. Κανένας ολοκληρωτισμός δεν μπορεί να παγώσει την ιστορία...
Στο πλαίσιο της διάκρισης της πολιτικής εξουσίας (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική) είναι απαραίτητος ο σεβασμός της ανεξαρτησίας του κάθε μέρους. Αν θέλουμε βέβαια, να μιλάμε για φιλελεύθερη αστική δημοκρατία και όχι για τις παραπάνω συνθήκες που βύθισαν στο σκοτάδι το ανατολικό μπλοκ για μισό αιώνα.
Αν προσαρμόσουμε τις πηγές ισχύος της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ στη βάση του παλαιού σοσιαλιστικού ολοκληρωτισμού, είναι εύκολο να αναζητήσουμε την "κοινωνική πηγή" στην λαϊκή βάση του κόμματος που ακολουθεί το "Δόγμα Πολάκη". Η δεύτερη πηγή ισχύος είναι ασφαλώς η χειραγωγήσιμη Δικαιοσύνη και τρίτη δύναμη ο συνδυασμός πολιτικής και παραπολιτικής εξουσίας δια του δικτύου "Ρασπούτιν"...
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Για την απρόσμενη τροπή που πήρε η υπόθεση της φερόμενης εγκληματικής οργάνωσης λαθρεμπορίας χρυσού, καθώς οι κατηγορούμενοι υπάρχει περίπτωση να αποφυλακιστούν, μετά το έγγραφο της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων που καταρρίπτει το βασικό αδίκημα της λαθρεμπορίας.
Ειδικότερα, από προχθές το πρωί, διαβιβάστηκε στο ανακριτικό γραφείο απάντηση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), σε ερώτημα της δικαστικής λειτουργού, στο οποίο η Αρχή επικαλούμενη την τελωνειακή νομοθεσία, ενημέρωσε ότι δεν οφείλονται δασμοί και φόροι για εξαγωγή χρυσού στην Τουρκία.
Σημειώνεται πως για πρώτη φορά στα δικαστικά χρονικά, οι ανακριτικές αρχές ανακαλούν αυτεπαγγέλτως την απόφασή τους για προφυλάκιση κατηγορουμένων, καταδεικνύοντας το μέγεθος της «γκάφας» που έγινε σε αστυνομικό και δικαστικό επίπεδο.
Και καλά όλα αυτά. Το χειρότερο όμως είναι ότι η παράλειψη της βεβαίωσης στη δικογραφία για τη λαθρεμπορία έχει ολέθριες συνέπειες για το σύνολο της υπόθεσης. Γιατί μπορεί να συμπαρασύρει και τα υπόλοιπα σοβαρά αδικήματα, όπως η εγκληματική οργάνωση και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Θυμίζω εδώ τι επεσήμανε ο πρωθυπουργός, πριν από λίγες ημέρες, ξεκινώντας την τοποθέτησή του στη συζήτηση για την ψήφιση φοροελαφρύνσεων πολιτών και επιχειρήσεων: «αναφέρομαι σε ένα δίκτυο ενεχυροδανειστηρίων σε όλη την Ελλάδα, το γνωστό δίκτυο “Ριχάρδος”, που είχε ξεζουμίσει, τα πρώτα χρόνια της κρίσης κυρίως, δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που είδαν εν μία νυκτί, τα εισοδήματά τους να καταρρακώνονται, να μένουν άνεργοι, να βρίσκονται στην ανέχεια και μέσα στην απελπισία τους προσπαθήσανε πολλοί εξ αυτών να βρουν τη δυνατότητα έστω ενός πρόσκαιρου βοηθήματος, ξεπουλώντας τα τιμαλφή τους σε τιμή ευκαιρίας».
Τότε που πανηγύρισε την σύλληψη του Ριχάρδου "του Λεοντόκαρδου" - όπως αποδείχθηκε- παρουσιάζοντας το επίτευγμα ως έργο της δικής του κυβέρνησης, σύμφωνα με το "Δόγμα Πολάκη"! Χωρίς βέβαια, να αντιλαμβάνεται ο δύσμοιρος ότι δεν μπορεί ένας πρωθυπουργός να καπηλεύεται από το βήμα της Βουλής, μία απόφαση της Δικαιοσύνης.
Εδώ όμως, μας προέκυψε και μία αποκάλυψη: ο Ριχάρδος είναι αυτός που δεν ξέρει να χάνει. Ο άνθρωπος που τελικά, έψαχνε ο Αλέξης Τσίπρας για υποψήφιο δήμαρχο της Αθήνας. Ιδού λοιπόν, η Ρόδος ιδού και το πήδημα - παλιά αγαπημένη φράση του Αλέξη, με σαφή υπονοούμενα. Ας βάλει για δήμαρχο τον Ριχάρδο, όσο είναι καιρός...
