Διπλό συναγερμό για την επόμενη ημέρα της Ελλάκτωρ χτυπά μέσω του Liberal ο Αλέξανδρος Εξάρχου. Το έμπειρο στέλεχος της κατασκευαστικής αγοράς που από τη θέση του επί διετία διευθύνοντος συμβούλου της Άκτωρ κατάφερε να κρατήσει όρθια την εταιρεία κλείνοντας νέες δουλειές και μειώνοντας τις υποχρεώσεις, διατυπώνει τον προβληματισμό του για δύο σημαντικά προβλήματα: Την αδυναμία των δύο βασικών μετόχων να συμφωνήσουν σε έναν κοινό βηματισμό, και την αβελτηρία διεκδίκησης νέων έργων από την Ελλάκτωρ η οποία στο μέλλον μπορεί να προκαλέσει σοβαρό έλλειμμα στην κατασκευαστική δραστηριότητα και να κοστίσει σημαντικά στον όμιλο. Για τις προσωπικές επιθέσεις που δέχεται, τις αποδίδει στη μεσολάβησή του ώστε να επενδύσουν στην Ελλάκτωρ οι Μπάκος – Καϋμενάκης «που ενδεχομένως ματαίωσε σχέδια κάποιων».
Συνέντευξη στον Βασίλη Γεώργα
Κύριε Εξάρχου, για ορισμένους εσείς είστε ο ένοχος για όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάκτωρ. Αποδέχεστε την «κατηγορία»;
- Είναι το καταφύγιο της απλοϊκής σκέψης να φορτώνονται όλες οι αμαρτίες σε ένα πρόσωπο. Ίσως όμως είναι και ένας τρόπος αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά θέματα.
Προσωπικά ποτέ δεν απέφυγα να αναλάβω τις ευθύνες μου, όπου κι όταν υπάρχουν. Είχα την ευθύνη για την διοίκηση της ΑΚΤΩΡ περίπου 2,5 χρόνια αλλά είναι εντελώς παράλογο να μου αποδίδονται ευθύνες για όσα συνέβησαν πριν την περίοδο αυτή.
Πρέπει επίσης να πω ότι παρέδωσα την εταιρεία σε σαφώς καλύτερη κατάσταση από εκείνην στην οποία βρίσκονταν όταν την παρέλαβα. Το σύνολο των υποχρεώσεων της εταιρείας ήταν 750 εκατ. και τις μειώσαμε κατά 300 εκατ. ενώ το ανεκτέλεστο υπόλοιπο έργων δεν μειώθηκε. Κι όλα αυτά χωρίς μεγάλη αύξηση κεφαλαίου. Μόνον οι υποχρεώσεις της ΑΚΤΩΡ σε προμηθευτές ήταν 400 εκατ. τον Ιούνιο του 2028 και Σεπτ. 2020 ήταν 285 εκατ. ευρώ. Αυτό είναι το μεγάλο έργο πραγματικής εξυγίανσης που έγινε την περίοδο εκείνη.
Εισπράχθηκαν claims που λίμναζαν και τα οποία η εταιρεία δεν επεδίωκε να εισπράξει, αιτήθηκε νέα claims η εταιρεία πολλά εκ των οποίων εισέπραξε, και άλλα αποτελούν παρακαταθήκη για τη νέα διοίκηση. Διεκδίκησε όσα έργα μπορούσε και πέτυχε την ανάληψη των περισσότερων από αυτά ενώ την ίδια στιγμή είχε να αντιμετωπίσει την απώλεια έργων εξαιτίας του προστίμου που είχε επιβάλλει στην εταιρεία η Επιτροπή Ανταγωνισμού επί των ημερών της προηγούμενης διοίκησης.
Ταυτόχρονα επέβαλλε νέες διαδικασίες και οργανωτική δομή, και όλα αυτά ενώ υπήρχε σημαντική ταμειακή δυσχέρεια λόγω της αντιμετώπισης ζημιών από έργα και συμβάσεις που είχαν συνάψει οι προηγούμενες διοικήσεις, είχε να διαχειρισθεί την σημαντική διοικητική αλλαγή του 2018, προσπαθώντας να κρατήσει τις ισορροπίες εσωτερικά και την πιθανή απώλεια σημαντικών στελεχών την οποία περιόρισε κατά το δυνατό στο ελάχιστο. Ειδικά όσον αφορά το ανεκτέλεστο και τα νέα έργα που υπογράφει η νέα διοίκηση ή ετοιμάζεται να υπογράψει, είναι σχεδόν στο σύνολό τους έργα τα οποία διεκδίκησε και πέτυχε την ανάληψή της, πολλά από αυτά μετά από δικαστικές εμπλοκές, η διοίκηση της ΑΚΤΩΡ κατά την περίοδο που ήμουν επικεφαλής της.
Ανάμεσα στα «αμαρτήματά σας» είναι κι ότι σύμφωνα με φήμες, ευθύνεστε για την εμπλοκή των επιχειρηματιών Δ. Μπάκο και Γ. Καϋμενάκη, στην Ελλάκτωρ...
- Ναι, είναι γνωστό ότι γνώριζα τους επενδυτές Δ. Μπάκο και Γ. Καϋμενάκη, και όταν η Farallon αποφάσισε να εκποιήσει τις μετοχές πάνω στις οποίες είχε ενέχυρο διέβλεψαν μία σημαντική ευκαιρία να επενδύσουν σε ένα μεγάλο Όμιλο όπως η ΕΛΛΑΚΤΩΡ. Υποθέτω ότι η ένταση της προσωπικής επίθεσης που έχω δεχθεί οφείλεται σαυτό το γεγονός, που ενδεχομένως ματαίωσε σχέδια κάποιων και ίσως τα δυσκολεύει ακόμα…
Βέβαια, εγώ δεν αισθάνομαι καθόλου ότι έγινε κάποια λάθος ενέργεια, , καθώς υπενθυμίζω ότι τότε η Reggeborgh ήταν η βασική μέτοχος της ανταγωνιστικής εταιρίας. Από την πλευρά μου, στο βαθμό της όποιας εμπλοκής μου στο ως άνω θέμα, η ελπίδα μου και η προσδοκία μου , ήταν να προστατευθεί η εταιρία από την κατάληψη που επιχειρούσε ένας ανταγωνιστής. Έτσι το έβλεπα. Αλλά ακόμα και σήμερα βλέπω με απορία ότι διατηρούνται σε θέσεις της διοίκησης, πρόσωπα που αντικειμενικά εξυπηρέτησαν με τη στάση τους κατά το παρελθόν συμφέροντα και επιλογές του βασικού ανταγωνιστή της εταιρείας.
Οι επιχειρηματίες Δ. Μπάκος και Ι. Καϋμενάκης που μπήκαν στην Ελλάκτωρ αντιμετωπίζοντας επί ίσοις όροις τους Ολλανδούς
Ποιο θεωρείται μεγαλύτερο πρόβλημα της εταιρείας, τα χρόνια που πέρασαν;
- Για μένα το μόνιμο πρόβλημα της εταιρείας είναι ότι σπαράσσεται από συγκρούσεις των μετόχων της. Απλά αλλάζουν οι πρωταγωνιστές. Παλιά, πριν το 2018 η σύγκρουση μετόχων οδήγησε σε απομάκρυνση κάποιων αλλά και τη διετία 2018- 2020 που ακολούθησε, είχαμε σύγκρουση μετόχων, των αδελφών Καλλιτσάντση που είχαν επικρατήσει έναντι των προηγούμενων συγκρουόμενων.
Αυτός, νομίζω ότι είναι ο βασικός λόγος που τα προβλήματα έμειναν άλυτα για πολλά χρόνια με συνέπεια να γίνεται ακόμα δυσκολότερη η αντιμετώπισή τους. Όλα θα ήταν διαφορετικά αν η εταιρεία είχε μετόχους που συμφωνούσαν στις βασικές επιλογές.
Το μεγάλο ομόλογο των 670 εκατ. ευρώ είναι και πάλι στην επικαιρότητα. Κατά τη γνώμη σας περιορίζει τις προοπτικές ανασύνταξης και ανάπτυξης της ΑΚΤΩΡ;
- Το ομόλογο αυτό ήταν αναγκαίο για την Ελλάκτωρ αλλά όπως είχα επισημάνει από τότε δεν βοηθούσε την ΑΚΤΩΡ. Κι αυτό επειδή έφερε μεν την εξόφληση δανειακών υποχρεώσεων ύψους 88 εκατ. ευρώ της ΑΚΤΩΡ από την άλλη όμως πλευρά οι όροι του ομολόγου περιόρισαν κατά πολύ τη δυνατότητα στη μητρική Ελλάκτωρ να δίνει εγγυήσεις στην θυγατρική της, με συνέπεια να υπάρχει πολύ μεγάλη δυσκολία εξεύρεσης εγγυητικών επιστολών για να δουλέψουμε ή και να διοχετεύει ρευστότητα προς τη θυγατρική όποτε αυτή ήταν αναγκαία Παρόλα αυτά, με μεγάλες δυσκολίες, καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανή την ΑΚΤΩΡ, εξασφαλίζαμε εγγυητικές επιστολές και αυξήσαμε τα έργα που είχαμε αναλάβει.
Τώρα όμως παρακολουθούμε μια έντονη αντιπαράθεση μετόχων; Ποια νομίζετε ότι θα είναι η κατάληξή της;
Αυτό που ξέρω είναι ότι η αντιπαράθεση μετόχων που συγκεντρώνουν και οι δύο τουλάχιστον 60% της εταιρείας, δεν μπορεί να συνεχίζεται διαρκώς. Επιπλέον δεν κατανοώ τα αίτια μιας τέτοιας, παράλογης αντιπαράθεσης την οποία προκαλεί η διοίκηση της ΕΛΛΑΚΤΩΡ και η Reggeborgh που τελικά δεν ωφελεί κανέναν. Όλοι νομίζω διαπιστώνουν την επικοινωνιακή επιθετική ρητορική που διακινείται από την εταιρεία στα όρια της προσβολής και της δυσφήμισης προς το δεύτερο μεγαλύτερο μέτοχο της εταιρείας, και φυσικά την πολεμική που δέχεται ως αποκορύφωμα είχε τον παράνομο αποκλεισμό του από την Τακτική Γενική Συνέλευση του Ιουνίου.
Πρέπει να πω, ότι η πλευρά Μπάκου – Καϋμενάκη, έκανε ότι μπορούσε για να βρεθεί μια κοινή πορεία, ένα modus vivendi προς όφελος και των δύο.
Στην υπόθεση αυτή, ξέρετε ο χρόνος είναι πυκνός. Όταν άρχισε η αντιπαράθεση τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τώρα όμως που η Reggeborgh φέρεται ότι έχει αποεπενδύσει από τον ανταγωνιστή, θα έπρεπε να έχει κοινό συμφέρον με τους άλλους μετόχους της εταιρείας, να βαδίσουν ομαλά.
Άλλωστε έχουμε ξεκαθαρίσει ότι δεν υπάρχει προσωπικό ζήτημα με τα πρόσωπα που έχει επιλέξει παρά μόνο κριτική για τα πεπραγμένα τους , αυτό όμως που οπωσδήποτε χρειάζεται είναι να συμφωνήσουν οι μεγάλοι μέτοχοι τι θέλουν να κάνει η εταιρεία και μετά θα επιλέξουν τα στελέχη που θα υλοποιήσουν το σχέδιο αυτό.
Έχετε μεγάλη πείρα στον κατασκευαστικό κλάδο, καθώς ήσασταν ο προηγούμενος Διευθύνων Σύμβουλος της ΑΚΤΩΡ. Βλέποντας τώρα, την εταιρεία από απόσταση, τι σας κάνει μεγαλύτερη εντύπωση;
- Αυτό που πραγματικά δεν κατανοώ είναι η απροθυμία που βλέπω να διεκδικούν και να αναλαμβάνουν έργα. Κι αυτό δεν το βλέπω μόνον εγώ αλλά ολόκληρη η ελληνική αγορά, με έκπληξη και απορία.
Η μη συμμετοχή σε διαγωνισμούς ή ακόμα και η συμμετοχή με μη ανταγωνιστικές προσφορές, είναι μια ανεξήγητη κατάσταση για μια εταιρεία που πρωταγωνιστούσε μόλις λίγους μήνες πριν, διεκδικώντας όλα τα σημαντικά έργα και επιτυγχάνοντας να αναλάβει πολλά εξ αυτών. Τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα έχουν όπως γνωρίζουμε αργή ωρίμανση. Το κενό που έχει δημιουργηθεί στην ανάληψη έργων θα προκαλέσει μεγάλο έλλειμμα την ερχόμενη διετία. Αυτό το κρίσιμο σημείο προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία για την βιωσιμότητα της εταιρείας, την ανταγωνιστικότητά της στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια όπως προβλέπεται στο στρατηγικό σχέδιο.
Με την ευκαιρία να σας πω, ότι η προηγούμενη διοίκηση είχε σχεδιάσει την ιδέα να αποχωρήσει η εταιρεία από όλες τις χώρες ώστε να επικεντρωθεί σε Ελλάδα και Βαλκάνια , κάτι το οποίο υιοθετεί και η σημερινή διοίκηση. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι στις χώρες αυτές δεν μένουμε θεατές των διαγωνισμών, διεκδικούμε δυναμικά την ανάληψη έργων.
Έως τώρα η εταιρεία στερήθηκε το μεγάλο έργο της παραχώρησης της Εγνατίας αλλά έχασε κι άλλα μικρότερα αλλά σημαντικά όπως το κέντρο προσφύγων στην Μυτιλήνη, τη Χίο και το φυλάκιο Έβρου, το οποίο ήταν ώριμο για να το αναλάβει και αρκετά ακόμα. Το ίδιο συνέβη και με σημαντικά έργα στη Ρουμανία τα οποία εν τέλει η εταιρεία δεν διεκδίκησε, ενώ ήδη είχε γίνει η σχετική προεργασία από την προηγούμενη διοίκηση για να συμμετέχει στους διαγωνισμούς αυτούς και να τα διεκδικήσει με ανταγωνιστικούς όρους και σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Η αδράνεια στην ανάληψη έργων μοιάζει με θανατηφόρο ιό που κυρίευσε την διοίκηση της εταιρείας και δεν ξέρουν τι να κάνουν.
Μεγάλη επίσης εντύπωση μου προξενεί η συνεχής απώλεια σημαντικών στελεχών του Ομίλου και της ΑΚΤΩΡ ειδικότερα, αλλά και η περιθωριοποίηση στελεχών που έχουν παραμείνει στην εταιρεία έως σήμερα.
Ο Αλέξανδρος Εξάρχου, Director της Greenhill και Kiloman και πρώην διευθύνων σύμβουλος της Άκτωρ
Βέβαια, δεν μπορεί να μην έχουν γίνει λάθη και στη δική σας περίοδο...
- Προφανώς λάθη, πάντα υπήρχαν και στο παρελθόν, υπάρχουν. Τα περισσότερα όμως οφείλονται σε παράγοντες όπως η σύγκρουση μετόχων, δηλαδή εκτός ελέγχου των διοικούντων, της εκτελεστικής διοίκησης. Βέβαια αναλογιζόμενος το παρελθόν σκέπτομαι ότι θα μπορούσα να είχα προβάλει σθεναρότερη αντίσταση στις πιέσεις που προκαλούνταν από τη σύγκρουση μετόχων που αναστάτωναν την εταιρεία.
Σήμερα όμως, βλέπουμε κάτι διαφορετικό, μια περίεργη απροθυμία της εκτελεστικής δομής που μοιάζει να έχει διαλυθεί. Είναι ακίνητοι επειδή δεν βλέπουν ή γιατί δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει.
Ποιες θεωρείτε ενδεχόμενες εξελίξεις στο μέλλον;
- Δεν μπορώ να κάνω τον μάγο που προλέγει το μέλλον. Μπορώ να εκφράσω όμως την ελπίδα να βελτιωθεί το επίπεδο αποτελεσματικότητας της εταιρείας, να επιστρέψουν στην δουλειά τους που είναι να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς και να τους κερδίζουν. Αυτές είναι οι εμπειρίες, η τεχνογνωσία, η βούληση, αν θέλετε η ψυχή που τοποθέτησε τον όμιλο Ελλάκτωρ στις 100 ισχυρότερες κατασκευαστικές εταιρείες της Ευρώπης. Και για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, η Ακτωρ πρέπει να αξιοποιήσει την παράδοσή της, να ενισχύσει την ανταγωνιστική της θέση διεκδικώντας μεγάλα εμβληματικά έργα υποδομών, όπως στο παρελθόν. Αυτό θα προσδώσει στον Όμιλο το κύρος που του αρμόζει.
Η δουλειά της εταιρείας αυτής ήταν και πρέπει να συνεχίζει να είναι τα σημαντικά έργα υποδομών. Αυτή ήταν η δύναμη της εταιρείας που αποτελεί μια δυναμική ελληνική παρουσία στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Δεν είναι ούτε ωφέλιμο ούτε όμως και αποδοτικό να περιοριστεί σε δραστηριότητες όπως του κατασκευαστή διαμερισμάτων και συγκροτημάτων θερινών κατοικιών.
Ελπίζω επίσης στο αυτονόητο, να επέλθει συνεννόηση των μεγάλων μετόχων.
