Του Κώστα Μήλα*
To ΔΝΤ μόλις δημοσίευσε τις προβλέψεις του (Οκτώβριος 2017) για την Ελλάδα. Κατά την γνώμη μου, έρχονται μάλλον αρνητικές εξελίξεις στο θέμα της απομείωσης χρέους. Εξηγούμαι πάραυτα.
Για να καταλάβει ο αναγνώστης (αναγνώστρια) τι σημαίνουν οι προβλέψεις για την Ελλάδα, παραθέτω στο Γράφημα 1, τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ για ανάπτυξη και πρωτογενές πλεόνασμα του Οκτωβρίου του 2017 σε σχέση με εκείνες του Απριλίου του 2017.
Γράφημα 1
Πηγή 1: ΔΝΤ, World Economic Outlook database, October 2017, Πηγή 2: ΔΝΤ, World Economic Outlook database, April 2017
Παρατηρούμε τα ακόλουθα:
- Το ΔΝΤ μόλις μείωσε (τον Οκτώβριο του 2017) κάπως τις προβλέψεις για την ανάπτυξη της περιόδου 2017-2022 σε σχέση με τις προηγούμενες προβλέψεις του τον Απρίλιο του 2017. Αυτή η αναθεώρηση των προβλέψεων συμβαίνει πολύ συχνά και δεν θα πρέπει να προκαλεί ιδιαίτερες εντυπώσεις.
- Εκείνο όμως που εκπλήσσει, τουλάχιστον εμένα ως οικονομολόγο, είναι ότι ενώ η ανάπτυξη αναθεωρήθηκε επί τα χείρω, το αντίστροφο ακριβώς έλαβε χώρα σε σχέση με το πρωτογενές μας πλεόνασμα! Πράγματι, πάλι από το Γράφημα 1, και παρά τις χειρότερες προβλέψεις ως προς τις αναπτυξιακές μας προοπτικές, το πρωτογενές πλεόνασμα, εκρήγνυται(!!!) από περίπου 1,5% του ΑΕΠ την τετραετία 2019-2022 στο...3,5% του ΑΕΠ την συγκεκριμένη περίοδο! Εδώ λοιπόν λογικά γεννάται το εξής ερώτημα: Πως, με χειρότερες αναπτυξιακές προοπτικές, το πρωτογενές μας πλεόνασμα υπερδιπλασιάζεται (!) και μάλιστα «χτυπά» το «πολυπόθητο» 3,5% του ΑΕΠ που έχουμε συμφωνήσει, μέχρι το 2022, με τους εταίρους μας. Μήπως αυτό οφείλεται στην «άνοιξη» των επενδύσεων που μας υποσχέθηκε ο κ. Τσίπρας; Δεν νομίζω! Και τούτο επειδή, σύμφωνα πάλι με τις νέες προβλέψεις του ΔΝΤ, οι επενδύσεις μόλις και αναθεωρούνται από το 11,2% του ΑΕΠ στο 11,8% του ΑΕΠ για το 2018 και από το 14,11% του ΑΕΠ στο 15,16% του ΑΕΠ το 2022 (βλέπε Γράφημα 2)
Γράφημα 2
Πηγή 3: ΔΝΤ, World Economic Outlook database, October 2017, Πηγή 4: ΔΝΤ, World Economic Outlook database, April 2017
Μπορεί να κάνω λάθος αλλά εκτιμώ ότι αφού επιτυγχάνουμε εντυπωσιακά πλεονάσματα την τετραετία 2019-2022 παρά τους μειωμένους ρυθμούς ανάπτυξης, το ΔΝΤ έμμεσα μας διαμηνύει ότι δεν χρειάζεται περαιτέρω απομείωση χρέους! Είτε λοιπόν το ΔΝΤ «τα βρήκε» με τους Ευρωπαίους πίσω από την πλάτη μας, είτε συμφωνήσαμε και εμείς σε αυτό με την έννοια ότι δεν πρόκειται να ζητήσουμε περαιτέρω απομείωση χρέους με «αντίδωρο» την μη λήψη περαιτέρω δημοσιονομικών μέτρων αφού οι νέες προβλέψεις του ΔΝΤ εκτιμούν εκπλήρωση του πολυπόθητου στόχου για 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα την περίοδο 2019-2022!
*Ο κ. Κώστας Μήλας είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, University of Liverpool.
