Αν η χώρα είχε υιοθετήσει την δραχμή το 2010 θα είχε σημειωθεί μία εσωτερική υποτίμηση άνω του 60%. Κάτι που συνέβη, τελικώς, εντός του ευρώ! Πιστεύει κανείς στα αλήθεια ότι υπάρχει αυτή την στιγμή λόγος για μία νέα υποτίμηση της τάξης του 50% - 70%; Η συζήτηση για το νόμισμα αυτή την στιγμή είναι ύποπτη και αποπροσανατολιστική.
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το νόμισμα. Με δραχμή ή με ευρώ η Ελλάδα είναι καταδικασμένη σε θάνατο, εφόσον δεν καταφέρει να προσελκύσει επενδύσεις και να δημιουργήσει πλούτο. Ωστόσο, η επιλογή της δραχμής θα προσθέσει κι άλλα προβλήματα στην ράχη μιας ταλαιπωρημένης χώρας και θα της αφαιρέσει όλα εκείνα τα προνόμια που έχει για τους επενδυτές μία χώρα μέλος της ευρωζώνης.
Η αλήθεια είναι ότι το ευρώ μας επιτρέπει σήμερα να απαλύνουμε το πρόβλημα, καθώς οι κοινοτικές επιδοτήσεις αποτελούν μία μεγάλη παρηγοριά για την Ελλάδα της χρεοκοπίας. Η δραχμή θα σημάνει την απώλεια κοινοτικών πόρων της τάξης των 6 δισεκατομμυρίων ευρώ. Είναι κάτι που το κρύβουν επιμελώς οι θιασώτες της δραχμής. Εκείνο που παραλείπουν, επίσης, να πουν είναι ότι η έξοδος από το ευρώ θα διαγράψει αυτόματα την χώρα από τον χάρτη των μεγάλων επενδυτικών ομίλων. Εξαίρεση θα αποτελούσε ίσως ο τουριστικός τομέας, αλλά και σε αυτό χρειάζεται να γίνει μεγάλη συζήτηση για να διαπιστώσουμε ποιοι κανόνες θα πρέπει να διέπουν την συγκεκριμένη αγορά για να υπάρχει στο τέλος πραγματικό όφελος για την ελληνική οικονομία.
Μας λένε ότι με την δραχμή η ελληνική Οικονομία θα γίνει περισσότερο ανταγωνιστική, επειδή θα έχουμε την δυνατότητα της υποτίμησης. Ένα πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι για ποιους λόγους η ελληνική οικονομία δεν είχε γίνει ανταγωνιστική στο παρελθόν, όταν είχε εθνικό νόμισμα και με αρκετές υποτιμήσεις στην πλάτη του. Κι ένα δεύτερο ερώτημα είναι ποια είναι εκείνα τα προϊόντα που θα ωφεληθούν από την υποτίμηση. Ποιες είναι οι εξαγωγές μας; Για να μην πέσουμε κάποια μέρα απότομα από τον καναπέ, όπου ανενόχλητοι κτίζουμε τα δραχμικά έπη, ας έχουμε υπόψη μας ότι ένα σημαντικό ποσοστό των εξαγωγών μας είναι τα καύσιμα! Έρχονται στην Ελλάδα, διυλίζονται και εξάγονται! Κι ένα άλλο μικρό μέρος των εξαγωγών μας (αλλά χαρακτηριστικό ως γεγονός για το τι πραγματικά συμβαίνει) είναι προϊόντα που εισάγονται από την Κίνα και στην συνέχεια εξάγονται προς την Τουρκία, επειδή η απευθείας εισαγωγή τους από την Κίνα στην Τουρκία θα είχε ως αποτέλεσμα μεγαλύτερους φόρους! Ποιος θα ωφεληθεί, λοιπόν από μία υποτίμηση και με ποιον ακριβώς τρόπο;
Η συζήτηση για την δραχμή είναι αποτέλεσμα της κόπωσης του ελληνικού λαού από μια κρίση που φαίνεται να κλιμακώνεται, παρά το γεγονός ότι διανύουμε τον… ένατο χρόνο με ύφεση! Είναι βολικό για το πολιτικό σύστημα να επιρρίπτει τις ευθύνες της αποτυχίας στις λαθεμένες υποδείξεις των δανειστών. Από την δική τους πλευρά, όμως, δεν μας λένε τι έχουν κάνει οι ίδιες οι κυβερνήσεις για να καταφέρουν να αυξήσουν τις επενδύσεις στην χώρα και τις θέσεις εργασίας. Ειδικά η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν έχει κάνει το παραμικρό σε αυτή την κατεύθυνση. Κι όταν τους στριμώχνουν στην γωνία για να μας πουν πως θα έρθει η ανάπτυξη από την στιγμή που δεν υπάρχουν ιδιωτικές επενδύσεις, μας λένε ότι τις πολυπόθητες επενδύσεις θα τις κάνει το… κράτος! Με τι λεφτά και πότε;
Η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να διατηρεί ανοικτή την πόρτα στην δραχμή. Είναι το τελευταίο της αποκούμπι, το τελευταίο χαρτί που θα παίξει ο Αλέξης Τσίπρας για να κρατηθεί στην εξουσία. Καταλαβαίνουμε, επίσης, όλους εκείνους που δεν είναι σε θέση να αρθρώσουν έναν σοβαρό πολιτικό λόγο και επιδιώκουν να αναρριχηθούν μέσω του νέου αφηγήματος του λαϊκισμού. Μετά από την αποτυχία του «αντιμνημονίου», το νέο καταφύγιο του λαϊκισμού είναι η δραχμή. Κι αφού χάσαμε τόσα χρόνια για να ανακαλύψουμε το προφανές, ότι το αντιμνημόνιο ήταν η μεγαλύτερη πολιτική φούσκα των τελευταίων δεκαετιών, φαίνεται ότι ετοιμαζόμαστε και για την χαριστική βολή. Η δραχμή θα είναι το τέλος των ψευδαισθήσεων ενός λαού που δεν θέλει να θυσιάσει τις εθνικές του φαντασιώσεις για χάρη της κοινής λογικής. Αντίθετα, θεωρεί προτιμότερο να αυτοκτονήσει ομαδικά…
Μία πλούσια Ελλάδα θα μπορούσε να κάνει την επιλογή του εθνικού νομίσματος, αν αυτή η επιλογή εξυπηρετούσε σε εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή τα συμφέροντα του έθνους. Η Ελλάδα, όμως, δεν είναι πλούσια. Αυτή την στιγμή δεν μπορεί καν να σταθεί στα πόδια της. Ζούμε σε μία φτωχή χώρα και γι' αυτό έχει ο καθένας τις ευθύνες του. Άλλος λίγες κι άλλος πολλές. Αυτό σε σχέση με το παρελθόν κι ανεξάρτητα από το γεγονός ότι πολλοί επικαλέστηκαν άγνοια. Μας λένε, δηλαδή, ότι δεν φταίνε επειδή δεν ήξεραν. Δεν ήξεραν τότε; Εντάξει! Μη μας πουν ότι δεν ξέρουν και σήμερα! Ο λαός κάνει τις καλές επιλογές, ο λαός κάνει και τις κακές. Και η δραχμή θα είναι η χειρότερη επιλογή απ' όλες.
Θανάσης Μαυρίδης
